Mega Man 9 Review

Het is al heel lang geleden dat we ons gewaagd hebben aan de klassieke 8-bit games. Capcom vond het daarom tijd om in één van de succesvollere franchises een nieuwe game uit te brengen, en daarom kunnen wij weer aan de slag met Mega Man.

It’s been a while
Mega Man begon zijn carriere ongeveer 20 jaar geleden als een hulprobot, welke omgebouwd werd. Hij moest het namelijk opnemen tegen een leger robots van Dr. Wiley en zo de aarde van vernietiging behoeden. De laatste game uit de originele serie komt uit 1997, waarna Capcom nog een aantal andere series zoals Mega Man X in het leven heeft geroepen.

Nu komt Capcom met deel tien in de Mega Man serie en gaat hiermee terug naar het 8-bit tijdperk en de bijbehorende gewoonten. Dit zegt direct al wat over de graphics van de game, want daarvan moet je niet al te veel verwachten. Pixels, sprites en felle kleuren waren toen namelijk aan de orde van de dag en wij accepteerden het allemaal. Voor de retrogamer is dit dan ook een waar Walhalla, want daaraan heeft Capcom niets veranderd. De levels en de vijanden zijn voorzien van eenvoudige felle kleuren en de vijanden werken allemaal een bepaald patroon af. Ook de geluiden in die tijd waren niet echt dat je zegt van MP3 kwaliteit, maar bestonden uit pieptonen die een eenvoudig muziekje voorbij lieten komen.

Ook hieraan heeft Capcom niets veranderd en het geheel is dan ook lekker retro gebleven. Zelfs de resolutie van de game is uit de tijd van het 8-bit tijdperk en breedbeeld is er dan ook niet bij. Het gamescherm zal een vlak in beslag nemen in het midden van je scherm, omgeven door zwarte vlakken aan de zijkanten. Ondanks dat dit mooi bij de stijl van de game past, had Capcom toch een beetje rekening mogen houden met de beeldformaten van nu.

Klassiek uitdagend
Het is echter niet heel erg storend als je eenmaal aan het spelen bent. Doordat je namelijk steeds weer in uitdagende situaties terecht komt, is dit eigenlijk redelijk korte spel namelijk stiekem toch enorm tijdrovend. In tegenstelling tot de meeste games van nu zul je in dit spel namelijk erg snel het loodje leggen door vijandelijk vuur of net niet ver genoeg springen en in een gat flikkeren.

Daarnaast zijn er natuurlijk de eindbazen die ieder hun eigen thema hebben. Zo is er Tornado Man die natuurlijk met wervelwinden schiet, en Magma Man welke je met vuur te lijf gaat. Er zijn bazen in deze game te vinden die erg origineel zijn, maar ook een aantal die te veel op de bazen uit een vorig deel lijken. Zo kun je Magma Man goed vergelijken met Heat Man of Flame Man, welke ook al met vuur werkten.

Hoe dan ook, al deze robots waren ooit vriendelijk, maar zijn door Dr. Wiley boosaardig gemaakt. Om deze acht eindbazen te verslaan zul je ook weer je best moeten doen, want ze zijn niet de makkelijkste. Als je een baas eenmaal verslagen hebt, zul je dan ook zijn wapen kunnen gebruiken, wat de rest van het spel nét iets gemakkelijker maakt.

Blijft speelbaar
Juist door de moeilijkheidsgraad van de levels en de eindbazen zul je Mega Man 9, net als de vorige acht delen, dan ook weer blijven spelen tot je erbij neervalt. Het leveldesign, de achtergrondmuziek en eigenlijk het complete pakket weet je weer het gevoel uit het 8-bit tijdperk te geven en dit is heerlijk. Toch kent de game wat minpuntjes. Zo ondersteunt het bijvoorbeeld geen breedbeeldweergaven en lijken sommige eindbazen op die uit vorige delen. Al met al is het een aanrader voor iedere retrogamer en zeker een game die ieder ander gespeeld moet hebben!