Little Deviants Review

Een game die álle functies van de PlayStation Vita laat zien, dat moet vast wel een minigame game zijn. En dat is Little Deviants ook. Een puzzelgame waar je heel veel kleine, verschillende spelletjes moet doen. Leuk!

Je kunt in feite Little Deviants zien als de Wii Play voor de PlayStation Vita. Om even toelichting te geven: gelijk met de lancering van de Wii werd ook de game Wii Play uitgebracht, een game die van álle functies van de Wii gebruik maakte. Op die manier wilde Nintendo laten zien wat de Wii nou precies inhoudt. Dat geldt dus ook voor Little Deviants. Allerlei minigames die telkens van één of meerdere functies van de Vita gebruik maakt. Kijk, dat is handig.

Gevaarlijke Botz
In Little Deviants krijg je te maken met allerlei vervelende (op een positieve manier), kleine wezentjes die op één of andere manier op de aarde zijn beland. Het zijn immers vreedzame, kleine wezentjes, dus zo erg is het ook weer niet dat ze aanwezig zijn. Helaas wordt de zogenaamde immigratie van deze ‘deviants’ niet gewaardeerd. Niet door de mens zelf, maar door de zogenaamde Botz. Hele kwaadaardige wezens zijn het, die maar al te graag de deviants willen uitroeien.

Gelukkig is daar de vinger van God. De vinger wil namelijk voorkomen dat deze deviants worden ingenomen door de Botz. Om het even duidelijk te maken: die vinger is van jou. Jij bent in wezen God. Jij moet ervoor zorgen dat die vervelende Botz weggehaald worden en dat de deviants gewoon lekker op aarde kunnen leven. Middels verschillende minigames kan die taak voltooid worden.

Minigames!
Little Deviants is dus een minigame game. En dat is niet heel erg. Er zijn genoeg minigame games die heel erg leuk zijn. Wat dacht je van Mario Party, of WarioWare voor de Nintendo DS? Die laatste was immers een zeer succesvolle game, die net als Little Deviants laat zien wat de handheld inhield. Daarom is het eigenlijk niet zo gek dat Sony een eigen WarioWare-achtige game voor de PlayStation Vita uitbrengt. Het kan immers leuk zijn.

Maar liefst dertig minigames zullen beschikbaar zijn. Dat is ietwat aan de lage kant, gezien het feit dat je eigenlijk in een ruk klaar bent met een minigame. Je moet ze overigens helaas één voor één ontgrendelen. Ze zijn dus niet gelijk aan het begin beschikbaar – iets wat bij een game als deze prima kan. Gelukkig is de variatie van de minigames erg groot. Zo heb je een boksring, waar je een deviant aan de ring kunt vasthouden en dan als een elastiek op de Botz kunt afvuren. Of wat dacht je van de PlayStation Vita variant van whack-a-mole, waar je verschillende Botz letterlijk in elkaar moet timmeren.

Lekker wrijven
En er is meer. Er zijn minigames waar je moet zingen, minigames waar je je Vita moet kantelen om ervoor te zorgen dat je deviant op de juiste plek komt, of een minigame waar je de achterkant van je Vita moet gebruiken om vervolgens je deviant naar de andere kant van het level te wrijven. Uiteraard met de nodige hindernissen, Botz en allerlei andere fratsen. Alle, maar dan ook álle functies van de Vita worden gebruikt.

Het kan gênant zijn
Dat is eigenlijk goed nieuws, want zo kom je als gamer goed te weten wat je nou precies kunt met deze nieuwe handheld. Maar soms kan het te ver gaan. Zo is er bijvoorbeeld een minigame waar de camera aangezet wordt en dat er dan in jouw omgeving allerlei Botz rondvliegen. Deze Botz willen de deviants vangen, maar jij kunt dat voorkomen met je geweer. Helaas gaat dat niet al te makkelijk, want de Botz vliegen heen en weer.

Letterlijk heen en weer. Je moet dus soms helemaal omdraaien om die Botz neer te schieten. Klinkt helemaal niet erg, maar wellicht speel je de Vita iedere keer dat je in de trein zit. Daar zit je dan lekker, met je Vita. Moet je ineens helemaal omdraaien om ervoor te zorgen dat je het leveltje voltooid. Dat zorgt misschien wel voor rare gezichten in de trein, met name die van de onbekende passagier naast je. Het kan best gênant zijn.

Werkt het?
De belangrijkste vraag die in deze recensie gesteld moet worden is de vraag of het allemaal wel werkt. Ja en nee. Met name de minigames waar je de achterkant van de PlayStation Vita als touchscreen moet gebruiken werken ongelofelijk slecht, mede door de gevoeligheid en de ongebruikelijke manier om zo’n touchscreen te bedienen. Een touchscreen blindelings gebruiken is namelijk best moeilijk. Maar voor de rest werken de functies wel prima.

Het is alleen jammer dat het aanbod niet zo groot en spetterend is. Echte uit het oog springende minigames zijn er niet. Ze zijn prima te doen, maar je mist wel het gevoel dat je met iets echt leuks bezig bent. Spannend wordt het allemaal ook niet. Via de Pass Around, de multiplayer modus van Little Deviants, kan het allemaal echter wel wat leuker worden gezien het feit dat je dit spel met zeven andere mensen kunt spelen. Kijk, dan wordt het vanzelf wel leuk.

Niet moeders mooiste
Little Deviants geeft dus goed weer wat de PlayStation Vita kan. Wat Little Deviants echter niet goed laat zien, is het tonen van de grafische pracht. Het doet je denken aan de PlayStation Portable, die graphics. Maar hé, dat heeft een verklaring. Het is immers een partygame. Het is geen game waar de graphics zo mooi moeten zijn. Echt niet. Wat belangrijker is is de sfeer, die overigens ook niet al te best is. Irritante achtergrond muziek, irritante klinkende wezentjes. Blij word je er niet van.

Minste Vita game van de launch line-up
Helaas moet gezegd worden dat Little Deviants inderdaad de Wii Play van de PlayStation Vita is geworden. Gelukkig is het niet zo bijzonder slecht als die game voor de Wii, maar wel de minste van de line-up voor de Vita. Het daagt je niet uit, weet de speler op bijna geen enkel moment te boeien en ook grafisch gezien is het geen pretje. Wel is het zo dat Little Deviants goed laat zien wat de Vita aan kan, en dat de multiplayer best leuk kan zijn.