James Bond: Quantum of Solace Review

In de laatste twee Bond games is een ware omslag te zien, mede door de nieuwe hoofdrolspeler Daniel Craig, die een stukje ruiger te noemen is dan zijn voorganger Pierce Brosnan. Is er ook een omslag te vinden in de kwaliteit van de games, die eerder vaak snel afgeraffeld leken?

Makkelijk vervolg?
Sinds het uitstekende GoldenEye uitkwam op de Nintendo 64, zijn er maar weinig sterke games rond de wereldberoemde James Bond uitgekomen. Everything or Nothing en From Russia With Love scoorden nog een voldoende, maar voor de rest kenmerkten de games zich door een gebrek aan originaliteit en creativiteit. Veelal was het een kwestie van snel geld verdienen aan het succes van de film rond de charmante Engelsman.

Deze keer is Treyarch verantwoordelijk voor de game, dat gelijktijdig werkte aan het zeer sterke Call of Duty 5: World at War. Niet geheel verrassend is dan ook gekozen voor dezelfde engine als deze game, waardoor het spel er op bepaalde momenten er zeer netjes uitziet.

De vijanden hebben allemaal dezelfde moeder
Zo is het algemene niveau van de graphics behoorlijk te noemen, James Bond ziet er realistisch uit en beweegt zoals we dat van hem verwachten en willen zien. Ook zit er gelukkig veel variatie in de levels, net als in de films is James Bond niet bepaald gebonden aan een plek. Hierdoor zul je bijvoorbeeld eerst iemand achtervolgen op de daken van Siena, maar zul je ook actief zijn in het Midden-Oosten en Engeland. Ook gebeuren er af en toe verrassende dingen, zoals een gebouw dat ineens instort, waardoor je een beetje het filmgevoel krijgt. Helaas staan deze dingen wel compleet vast, zo zal bijvoorbeeld altijd op een bepaald moment iets omvallen, waardoor een explosie volgt.

Helaas is de game niet overal zo gevarieerd, een goed voorbeeld hiervan zijn je vijanden. Je zou bijna denken dat Treyarch een flinke smak geld moest neerleggen voor elk uiterlijk van je tegenstanders, want je komt gedurende de game wel erg vaak een vijand tegen, die er exact hetzelfde uitziet als degene die je twee minuten daarvoor het loodje hebt laten leggen. Ook in de animaties van die tegenstanders is weinig afwisseling te vinden, ze zullen allemaal op dezelfde manieren bewegen en dood neervallen, als je ze neerschiet. Verder zijn ook de explosies een beetje nep, zeker als je deze vergelijkt met andere games die momenteel uit zijn. Zo zijn er nog andere dingen te vinden, die gewoon jammer zijn, in een game die er op het eerste gezicht best aardig uitziet.

Het filmgevoel
Het is goed te merken dat er is geprobeerd om het gevoel van de films over te brengen naar de game. De soundtrack van de game is dan ook identiek aan die van de film, waardoor er een goed sfeertje ontstaat in de game. Als een ware geheim agent, je tegenstanders stuk voor stuk neerleggen, terwijl je op de achtergrond opera uit de speakers hoort komen, is iets dat erg bijdraagt aan diezelfde sfeer. Ook heeft bijvoorbeeld Daniel Craig zijn stem verleend aan de game, waardoor je echt het gevoel krijgt in de film zelf te zitten.

Dit wordt echter verstoord door het verwarrende verhaal, wat in de game verwerkt zit. De game speelt zich namelijk af tijdens Casino Royale en Quantum of Solace, maar de manier waarop het verhaal verteld wordt, is niet altijd even logisch. Zeer jammer, als gewoon simpelweg het verhaal van Quantum of Solace gevolgd werd, dan was het allemaal waarschijnlijk een stuk duidelijker.

Het grootste gedeelte van de game speel je vanuit het perspectief van James Bond zelf, maar tijdens het schuilen achter objecten verplaatst de game zich naar een beeld vanuit de derde persoon. Ditzelfde coversysteem is best aardig te noemen, door simpelweg op een knop te drukken kun je schuilen achter zo'n beetje alle objecten. Van daaruit kun je dan, zonder gevaar voor eigen leven, schieten op je vijanden. Dit systeem is niet bepaald diep te noemen, redelijk oppervlakkig zelfs, maar doet wat het moet doen.

Geen slechte gameplay, maar weinig baanbrekend
Er zit, zoals eerder gezegd, veel variatie in de locatie van de levels, maar de levels zelf zijn niet altijd even mooi ontworpen. Het is duidelijk dat er altijd maar een weg mogelijk is, andere mogelijke wegen worden wel vaak iets te 'toevallig' afgeschermd door rotsblokken, containers of omgevallen ruïnes. Denk je dan toch een weg te hebben gevonden, dan wordt die afgeschermd door een onzichtbare muur, iets wat je anno 2008 niet meer hoopt te vinden in games. Zeker als je dit naast bijvoorbeeld Far Cry 2 zet, die een mooie open wereld kent, komt het nogal claustrofobisch over.

Qua gameplay doet James Bond: Quantum of Solace eigenlijk niet eens zoveel fout, maar het is ook nergens echt goed of sterk te noemen. Het valt te prijzen dat er is geprobeerd om het spel geen doorsnee shooter te maken. Zo zul je door een kleine minigame sloten kunnen kraken en kun je door het intoetsen van een aantal knoppen je vijand ook stilletjes, op een manier die wel wat lijkt op het sluipwerk van Sam Fisher in Splinter Cell, de nek omdraaien. Deze minigames zijn weliswaar een leuke afwisseling op het degelijke schietwerk, maar zijn, net zoals de rest van de game, nogal oppervlakkig en simpel te noemen.

Een erg grote domper is de zeer beperkte levensduur van de singleplayer. Al na zo'n vijf a zes uur kun je het spel compleet uitspelen, wat veel te kort is voor een game. Natuurlijk heb je dan nog de mogelijkheid de game op een andere moeilijkheidsgraad te voltooien, maar doordat de gebeurtenissen, zoals eerder gezegd, helemaal gescript zijn, is de verrassing er dan compleet vanaf.

Uitgebreide online multiplayer
Een beetje een goedmakertje is de multiplayer modus, die wel genoeg spelplezier biedt. Online zijn er maar liefst tien verschillende speelmodi te vinden en twaalf verschillende levels. Natuurlijk zijn varianten als het bekende Deathmatch en Team Deathmatch aanwezig, maar speelmodi als Golden Gun en Bond Evasion zijn eigenlijk nog een stuk vermakelijker.
In Golden Gun zal een speler uitgerust zijn met een speciaal gouden pistool, aan de andere spelers de taak hem om te leggen. Lukt je dit, dan kun je zelf het pistool oppakken. In Bond Evasion speelt iemand James Bond, die met ondersteuning van zijn team moet ontsnappen uit een gebouw. Aan het vijandelijke team de taak hem te doden. Veel van deze tien speelmodi zijn te vinden in andere games, maar daarom niet minder vermakelijk. Helaas ontbreekt wel een offline multiplayer, waardoor je niet bij iemand thuis kan afspreken om het spel tegen elkaar te spelen.

Het systeem achter de multiplayer modus is een beetje vergelijkbaar met die van Call of Duty 4: Modern Warfare, maar verschilt toch wat. Spelers verdienen geld met het spelen van online spellen, dat ze kunnen besteden aan wapens, gadgets, wapenaccessoires en de inmiddels bekende perks. Er is een groot aantal wapens beschikbaar, van sluipschuttersgeweren tot shotguns en ook aan granaten en andere explosieven is geen gebrek. De perks komen deels overeen met die van Call of Duty 4: Modern Warfare, zo zul je bijvoorbeeld perks kunnen kopen waardoor je sneller kunt herladen, of meer kogels in korte tijd kunt afschieten.

Conclusie
James Bond: Quantum of Solace is zeker geen slechte game geworden, maar weet ook nergens te imponeren. Grafisch gezien is het spel soms goed, maar soms ook een stuk minder. De gameplay is nergens echt slecht, maar voegt niets nieuws toe. Het grootste minpunt aan de game is de korte levensduur, al na een uur of zes kun je de game uitgespeeld hebben. Gelukkig staat daar tegenover wel een redelijk uitgebreide multiplayermodus, maar dat rechtvaardigt de korte singleplayer niet helemaal. Al met al is James Bond: Quantum of Solace een game, die alleen echt aan te raden is voor de echte James Bond fan. Voor anderen biedt de game namelijk simpelweg te weinig vernieuwing en zijn er op dit moment betere games op de markt. Toch is James Bond: Quantum of Solace geen afgeraffelde game geworden, het mist echter net een paar belangrijke aspecten, waardoor het geen topper is geworden.