Gauntlet Review

Gauntlet, de bekende arcadeklassieker uit 1987, maakt zowaar een comeback met een volledig nieuwe game. De dungeon crawler bood toen in de arcadehallen een hoop hersenloos hakwerk waar je met drie maten in co-op mee kon lachen. Destijds een succesformule, maar hoe vertaalt dat concept zich naar een game anno 2014?

Met deze reïncarnatie van de gelijknamige arcadeklassieker probeert ontwikkelaar Arrowhead Game Studios diezelfde co-op fun, waar het origineel bekend om stond, over te brengen naar moderne systemen. Het lukt ze ook grotendeels, want de game is absoluut leuk om te spelen met een vriend of twee. In je eentje kunnen we het echter afraden, aangezien de game niet erg veel om het lijf heeft en snel repetitief wordt.

Review 1" class="img-responsive" src="https://cdn.xgn.nl/upload/201410/t/gauntlet-screenshot-1.jpg" />

Gauntlet is dus een dungeon crawler waarin je (liefst) in co-op al zwiepend en hakkend een weg baant door een reeks dungeons, terwijl je belaagd wordt door hordes en hordes aan vijanden. Denk dus aan een Diablo, maar dan zonder de RPG-elementen.

Om toch wat variatie in Gauntlet te brengen, kun je net zoals in het origineel een viertal verschillende personages kiezen. Met deze klassen kun je ieder voor een andere speelstijl gaan. Wel moeten we zeggen dat twee van deze personages erg veel op elkaar lijken, en je eentje daarvan, vanwege zijn onnodige complexiteit, maar beter af kun schrijven.

De Warrior en Valkyrie zijn namelijk beide melee personages die er van dichtbij op los hakken. Het enige verschil is dat de Warrior iets lomper doch krachtiger speelt door zijn sterke aanvallen, en dat de Valkyrie net wat behendiger is en over een schild beschikt. Met een Elf onder je knoppen schiet je met pijl en boog en belaag je vijanden van een afstandje en met de Wizard kun je talloze verschillende spells gebruiken om aan te vallen, of jezelf te verdedigen.

De Warrior, Valkyrie en Elf spelen allemaal prima, maar de manier waarop je met de Wizard aan de slag moet is een regelrechte drama. Hij had misschien wel de krachtigste personage kunnen zijn, ware het niet dat de manier waarop je je spells kiest op extreem onhandige wijze geïmplementeerd is. Je moet namelijk, voor iedere spell die je wilt toepassen, een combinatie van drie of vier verschillende knoppen invoeren alvorens je die spell kunt gebruiken.

Dit maakt de Wizard onnodig complex, omdat je de combinaties van negen verschillende spells moet memoriseren om optimaal gebruik te kunnen maken van dit personage. De talloze vijanden waar je mee te maken krijgt, maken het er niet makkelijker op en je moet dus in het heetst van de strijd binnen een seconde zo'n combinatie kunnen invoeren. Wie de fuck gaat die combo's onthouden?

Hierdoor is de keuze snel gemaakt om simpelweg voor één van de andere klassen te gaan, waarmee je met het rammen op één knop veel meer voor elkaar kunt krijgen dan de Wizard in een mensenleven zou kunnen.

Als je één van de andere klassen echter onder de knie krijgt, dan is de game wel verdomd leuk om te spelen. Het raggen met de Warrior en Valkyrie gaat erg soepel en is dankzij de flitsende animaties tof om te zien. Wanneer je door een hele groep vijanden heen hakt met deze personages voelt dat erg bevredigend aan als je ziet hoe skeletvijanden in stukken uiteen vliegen en de vlezigere tegenstanders op brute wijze in mootjes worden gehakt.

Met de Elf onder je knoppen ben je vrijwel niet te raken. De meeste vijanden schiet je moeiteloos overhoop met je pijl en boog voordat ze bij je in de buurt kunnen komen. Mochten ze dat toch doen, dan plaats je een bom en kun je na een behendige sprong achteruit een confetti van vlees en botten aanschouwen. De Elf in het team maakt het leven van de melee personages een stuk makkelijker, doordat hij van een afstandje de stortvloed aan vijanden flink kan indammen.

En daar zit je dan met een aantal maten Gauntlet te spelen. Waves na waves van vijanden uit te moorden terwijl je met elkaar aan het geinen bent. Maar dan besef je ook dat Gauntlet niet veel meer biedt dan dat: een vermakelijk co-op avontuurtje waarin je samen hersenloos aan het hakken bent. Dit blijft een paar uurtjes leuk, maar leidt snel tot herhaling.

Het helpt ook niet dat je geen skills hebt om uit te bouwen. Goed, je kan een aantal zogeheten relics kopen met het goud dat je tijdens het spelen verzamelt, maar dit zijn simpelweg power ups die maar enkele keren te gebruiken zijn en niet verschillen per personage. Het blijft dus de gehele game maar bij de drie à vier standaardaanvallen die de personages bieden, waardoor de variatie in Gauntlet ontbreekt. Met RPG-elementen, à la Diablo 3, was Gauntlet een stuk interessanter geweest en veel meer de moeite waard om te blijven spelen.

Ook viel de lengte van Gauntlet ons een beetje tegen. Binnen drie en een half uur ben je door alle drie stages, die ieder vier dungeons bieden, heen gefietst. De vijanden en omgevingen zien er per stage weliswaar anders uit, maar zijn ook weer niet wezenlijk verschillend.

Gauntlet is een vermakelijke dungeon crawler die met een vriend of twee behoorlijk leuk om te spelen is. Wel jammer dat de game weinig om het lijf heeft en niet veel langer dan de drie en een half uur dat je ermee bezig bent interessant blijft. Als je echter niet per sé op zoek bent naar diepgang en juist simpelweg hersenloos wilt hakken, dan is de game wel aan te raden. Maar zorg er dan op z'n minst voor dat je een paar vrienden met je meeneemt om het avontuurtje te delen.