Driver: San Francisco Review

Het is tijd dat de gouden dagen van Driver weer terugkomen. Het uitbrengen van deel drie was een catastrofe voor ontwikkelaar Ubisoft Reflections, maar het team heeft sindsdien keihard zijn best gedaan om de franchise weer op de rails te krijgen. Driver: San Francisco moet het levende bewijs zijn dat Driver gewoon heel erg tof blijft.

Wellicht heb je je al eens verdiept in het spel. Met de nieuwe 'shift'-feature en een 'hele toffe multiplayer' moet het eigenlijk wel goed komen met het spel dat je meeneemt naar het altijd mooie San Francisco. San Francisco, de stad van de Golden Gate Bridge. Maar misschien dus ook de stad van de Golden Game, genaamd Driver: San Francisco.

Jericho’tje leef je nog?
Held, hoofdpersoon, acteur, man van deze game is Tanner. Je kent hem ongetwijfeld wel van de voorgaande Driver games. Nu, in Driver: San Francisco, heeft hij eindelijk de ultieme ‘badass’ Jericho te pakken gekregen. Hij zit mooi dertig jaar vast. Eindelijk van die Jericho af dus… tenzij er natuurlijk veel mensen zijn die hem willen laten ontsnappen.

En dat laatste gebeurt dus. In een heel spectaculair openingsfilmpje krijg je te zien dat Jericho ontsnapt en dat Tanner samen met zijn partner Tobias Jones weer op zoek moeten naar Jericho. Het lijkt een onmogelijke taak, aangezien onze crimineel al snel verdwenen is. En dan komt ook nog het ergste: Tanner en Jones worden keihard aangereden door een vrachtwagen.

Shiften tot je er bij neervalt
Bij een ongeluk hoort eenmaal geluk, zegt menig bewoner van een bejaardentehuis. Dus ook Tanner heeft wat geluk bij zijn ongeluk: hij wordt wakker en krijgt ineens door dat hij door de lucht kan zweven. Letterlijk. Maar dat is niet het enige. Hij kan ook nog in de huid kruipen van een bepaalde bestuurder. Zo kan hij in feite elke, maar dan ook elke auto besturen. Een ambulance? Prima, Tanner kruipt wel eventjes in de huid van de bestuurder.

Dit gebeuren heet ‘shiften’, de grootste toevoeging van Driver: San Francisco. Het maakt dit racespel een stuk makkelijker, maar wel leuker. Van auto’s wisselen is nooit eerder zo leuk geweest. Bijna iedere opdracht in dit spel kun je dan ook met shift voltooien. Een achtervolging stoppen? Heel erg simpel; pak een auto van vijfhonderd meter verderop en ga met die auto ontzettend hard op de voortvluchtige wagen botsen.

Geen Grand Theft Auto meer
Je hebt het wellicht al gemerkt; het is totaal anders dan de vorige Driver games. Het lijkt totaal niet meer op Grand Theft Auto. Je kunt namelijk niet meer uit de auto stappen, een pistool pakken en vervolgens onschuldige mensen vermoorden. Dat concept is helemaal weg. We gaan weer terug naar het eerste deel, waar je ook al niet uit de auto kon stappen. Is dat erg? Nee. Driver gaat met San Francisco gewoon terug naar de roots, om weer zichzelf te zijn. En dat is goed nieuws, aangezien de concurrentie van andere free-roaming games moordend is.

Standaard variatie
In de impressie werd er geschreven over de leuke uitdagingen die tot dan toe erg vermakelijk waren. Dat zijn ze nog steeds - in het begin. Om de hoofdmissies te kunnen doen, moet je af en toe zijmissies doen zodat je extra punten krijgt. Deze punten gebruik je voor je hoofdmissies, maar ook om onderdelen voor je auto en gloednieuwe voertuigen te kopen. Ubisoft Reflections hoopt zo de gamer bezig te houden, maar na vele uren spelen word je het helemaal zat. Elke keer hetzelfde liedje. Als je zijmissies wil implementeren, zorg dan ook voor variatie in de zijmissies zelf. Die is er namelijk niet.

Goede gameplay
Gelukkig houdt Driver: San Francisco nog wel stand. Het spel blijft dankzij de mogelijkheid om te shiften toch interessant. Ook qua gameplay zit het snor. Op een filmachtige wijze kun je auto’s besturen. Denk dus niet dat je aan de slag gaat met een Forza Motorsport-achtige game, maar het is ook niet zo dat de auto’s hetzelfde als in GTA te besturen zijn. Het is gewoon lekker arcade. Lekker driften, dat hoort er zeker bij. Dat is dan ook nodig voor spectaculaire achtervolgingen, die je overigens zelf kunt uploaden op de website van Uplay. Een kleine, maar wel geinige toevoeging.

Tikkertje spelen
Dan zit het ook nog erg goed met de multiplayer, die met de hele toffe Tag modus een goede indruk maakt. De Tag modus is namelijk een soort van tikkertje spelen, maar dan andersom. Iedereen gaat achter een bepaalde speler aan en moet ervoor zorgen dat diegene wordt aangeraakt. Het leuke is natuurlijk als je zelf diegene bent die aangeraakt moet worden. Hoe langer je het uithoudt, hoe meer punten je krijgt.

Dat is niet het enige wat Driver: San Francisco te bieden heeft. Je hebt ook nog de Sprint GP modus, waar je simpelweg vijf korte races moet doen. Niet heel erg spetterend dus, maar ook dat soort modi hoort nu eenmaal in een game met multiplayer. Een andere modus die vrij origineel is, is TrailBlazer. Daar is het de bedoeling dat jij met je tegenstanders achter een bepaalde auto moet rijden, het liefst in de slipstream. Het leuke is dat je tegenstanders dat ook willen, en dus wordt er veel geduwd. Hilariteit alom.

Cops and Robbers, Capture the Flag en Base Defense zijn de andere drie modi die de multiplayer van Driver: San Francisco compleet maken. De eerste heeft misschien uitleg nodig: het is daar de bedoeling dat jij samen met andere personen, die als agenten fungeren, achter een dief aan gaan. De dief moet langs vier plekken, voordat hij vernietigd wordt door de politie. Lukt het hem niet, dan win jij dus samen met de andere ‘agenten’.

Soundtrack van jewelste
Genoeg pret in de multiplayer dus. Wat ook pret geeft, is de soundtrack. Man, wat een geweldige soundtrack is het! Beastie Boys, Elbow, Aretha Franklin, noem maar op. Het is een topsoundtrack. Een degelijke soundtrack in een game als deze is zeer belangrijk, aangezien de meeste bestuurders onder ons de radio aan hebben staan in de auto. Geweldig dus.

Daarnaast zijn de graphics aan de ene kant ondermaats, aan de andere kant subliem. Het is makkelijk uit te leggen: in de cutscenes ziet het er namelijk prachtig uit. L.A. Noire taferelen. Maar dan als je weer in de ‘realiteit’ komt, valt het toch enigszins tegen. Gebouwen, bomen, mensen, ze zijn niet allemaal zo mooi afgewerkt. Het had zeker een stuk mooier gekund.

Toch leuk
Bij Driver: San Francisco bestaat zeker het gevaar dat verveling toeslaat. Ubisoft Reflections had zeker wat beter zijn best moeten doen om de variatie in het spel ook daadwerkelijk goed te maken. In dit deel valt het namelijk tegen. Wel mag er gezegd worden dat het spel over het algemeen vermakelijk is. De mogelijkheid om te shiften zorgt voor een geheel andere dimensie van racen, wat zeker leuk is. Tel daarbij ook nog een hele leuke multiplayer op, en je hebt een goede game. Zo is het.