Bravely Default II Review - Meer dan gewoon goed

Met Bravely Default II grijpt Claytechworks terug op het concept dat het origineel op de 3DS zo geliefd maakte. Maar kan deze terugkeer op de modernere hardware van de Switch ons nog steeds betoveren?

Het originele Bravely Default lanceerde in 2012 op de 3DS. De game werd enerzijds geprezen om zijn inspirerende verhaal, maar zeker ook vanwege zijn interessante gameplay concepten. De game was succesvol genoeg voor diverse vervolgen die helaas wat minder uit de verf kwamen. Nu is het tijd voor een vervolg op het eerste deel, waarbij teruggegaan wordt naar de roots. Kan Bravely Default II oude tijden doen herleven op de Switch?

Hoewel de naam van de game doet vermoeden dat we het hier hebben over een direct vervolg op het origineel uit 2012 is dat niet het geval. Bravely Default II staat wat verhaal betreft volledig los van de eerdere delen. Je hebt dus geen voorkennis nodig om de game op te pakken.

In Bravely Default II neem je de rol aan van Seth, een zeevarende nobody die overboord slaat en meer dood dan levend aanspoelt op de kust van Excillant. Seth blijkt nogal bijzonder te zijn, hij is uitverkoren om het kwade te bestrijden. Dat doet Seth niet alleen: hij ontmoet al snel Prinses Gloria en haar metgezel Sir Sloan.

Gloria is bepaald niet prinsesserig en gaat geen gevecht uit de weg. Gloria is op zoek naar vier verloren kristallen die de vier basiselementen (vuur, aarde, water en wind) weergeven. Nu de kristallen verloren zijn wordt het continent overspoeld met water en extreme stormen. Om het continent te redden gaan ze samen op zoek naar de kristallen in een zoektocht die ze het hele continent over zal sturen.

Zoals vaak is de reis belangrijker dan het doel en dat gaat hier zeker op. Seth, Gloria en haar begeleider Sir Sloan ontmoeten een scala aan behoorlijk uitgesproken karakters. Soms is dat geslaagd, soms typisch Japans over-the-top dat het irritant wordt. Zo is Sir Sloan een nogal excentrieke Engelsman die constant oud Engels spreekt en ontmoet je al snel Adelle, een huurlinge die op zoek is naar haar zus. Deze karakters geven kleur aan de vele gesprekken die je onderweg zal voeren.

De wereld van Excillant is opgedeeld in steden, vrij te doorkruisen open gebieden en speciale locaties die dienst doen als dungeons. De steden gelden als rustpunt tijdens je tocht. De steden zien er stuk voor stuk pittoresk uit en barsten van het leven. Hier maak je een praatje, vindt sub-quests, bezoekt de herberg om je health te herstellen en koop je nieuwe uitrusting of items.

Leuk is dat je hier een bootje tot je beschikking hebt dat je op pad kan sturen. Het bootje gaat zelfstandig op avontuur. Kom je na maximaal 12 uur terug, dan kan je je de schatten die de boot onderweg gevonden heeft toe-eigenen. Handig, gratis spulleboel!

Dit alles wordt in prachtige tekenstijl weergegeven, waarbij Bravely Default II zijn uiterste best doet om de 3DS ervaring te doen herleven. Hoewel de game geen echt 3D kent, komt het wel in de buurt door gebruik te maken van een hoge sterkte diepte diafragma. Jouw party is scherp in beeld, maar alles dichterbij of verder weg is vervaagd. Dit werkt erg goed en geeft echt het gevoel dat je ‘in’ het beeld kan lopen.

Bravely Default II is natuurlijk veel meer dan steden bezoeken en kletsen. Buiten de steden doorkruis je een met gespuis gevulde wijde wereld. Hier geen ‘random’ gevechten, alle vijanden lopen daadwerkelijk rond. Aardig detail: vijanden die veel te makkelijk zijn zullen vluchten. Handig, dan besteed je tenminste geen tijd aan gevechten die toch niks opleveren!

Tijdens de gevechten zien we het Brave/Default systeem terug uit het origineel. Met een Default kan je beurten ‘opsparen’, met een Brave actie gebruik je juist extra beurten. Zo kan je aanvallen combineren tot een handig moment. Dit zorgt voor een leuke extra tactische laag, hoewel het er vaak op neer komt dat je zo veel mogelijk acties direct uitvoert in de hoop meteen je vijand flink pijn te doen. Lukt het niet om met al je Brave aanvallen de vijand te verslaan, dan volgt een tergende periode waarbij je diverse ronden moet wachten voordat je voldoende beurten weer terug verzameld hebt.

Partymembers kunnen op twee manieren ervaring opdoen. Naast het reguliere level, dat je kan ophogen door ervaringspunten te verdienen heeft iedere party member ook een baan, een job. Die baan kent zijn eigen ‘ervaring’ en apart op, tot maximaal 12. Elk joblevel levert een nieuwe optie op tijdens gevechten en bepaalt hiermee de klasse van je party-members. Zo kan je je specialiseren in white magic (dat wordt de healer van je gezelschap), black magic (voor de offensieve magische aanvallen) of een van de vele andere jobs.

Deze jobs zaten ook al in het 3DS origineel en zagen we onlangs nog in Yakuza: Like a Dragon! Gaandeweg speel je nieuwe jobs vrij en kan je dus nieuwe vechtmogelijkheden vrijspelen. Elke job en elke optie heeft zo zijn voor- en nadelen en een goede samenstelling van je party is van levensbelang.

Het verschil tussen de ‘gewone’ gevechten en die de bosses die je dient te verslaan om het verhaal verder te sturen is behoorlijk groot. Regelmatig loop je daardoor tegen een virtuele muur op en zal je alles uit de kast moeten trekken om als overwinnaar uit de strijd te komen.

Alternatief is natuurlijk om eerst flink te levellen met reguliere vijanden en dat is helaas dan ook vaak de enige optie. De game kent een drietal moeilijkheidsgraden, maar die hebben geen enkele invloed op de moeilijkheidsgraad van de gevechten zelf. Wel beïnvloeden ze het aantal gewone vijanden dat je tegenkomt. Dat biedt dus ook al geen soelaas. Liever hadden we gezien dat het instellen van de moeilijkheidsgraad daadwerkelijk invloed had gehad (bijvoorbeeld vijanden hebben de helft van hun health, maar leveren ook de helft XP op)

Bravely Default II schurkt in veel elementen dicht aan tegen het origineel. Daarbij is zelfs geprobeerd het 3D effect van de 3DS te recreëren en dat is wat ons betreft prima gelukt. De verbeterde hardware staat een flinke grafische upgrade toe en dat biedt Bravely Default II dan ook: de game is gewoon prachtig. Ook het teruggrijpen op het Brave/Default systeem, de jobs en wijze waarop de reguliere gevechten uitgewerkt zijn bevalt ons prima.

Het belangrijkste kritiekpunt is en blijft de moeilijkheidsgraad, vooral in de verhaallijn. Regelmatig is grinden noodzakelijk om krachtig genoeg te zijn en dat is jammer. De game kent een moeilijkheidsgraad, maar die heeft weinig tot geen effect. Hopelijk wordt dat op een later moment nog aangepast. Bravely Default II is een ijzersterke game die vele uren spelplezier levert, voor diegenen die niet vies zijn van menig uurtje grinden en die graag experimenteren met de vele mogelijkheden die de game biedt.