Borderlands 2 Review

Borderlands 2 gold als één van de meest vindingrijke en creatieve shooters van 2012. De first-person shooter bleek een groots festijn van knotsgekke geweren, hectische gevechten en heerlijke humor. De aanhoudende variatie van verschillende omgevingen, diverse wapens en unieke vaardigheden hield de game tot het laatste moment onderhoudend en fris. Nu is daar – bijna twee jaar later – de geruchtmakende Vita-versie.

De vraag die natuurlijk de kop opsteekt is of de kwaliteit van de originele versie op de consoles wel gewaarborgd blijft. De Vita van Sony heeft nu niet bepaald een grandioos aanbod aan first-person shooters, zelfs niet twee en een half jaar na dato.

Daaraan liggen verschillende oorzaken ten grondslag, waar de implementatie van het aanraakbare scherm en het ontbreken van een tweede schouderknop de twee belangrijkste zijn. Weet Iron Galaxy Studio, dat door Gearbox op deze port is gezet, een lans te breken?

Qua content verdient de bescheiden Amerikaanse studio alle lof. De makers zijn erin geslaagd om de belachelijk grote hoeveelheid content over te hevelen naar het kleine draagbare apparaatje van Sony. Wie iedere gestoorde uithoek van de planeet Pandora wil ontdekken, is dus ook op de Vita ten minste vijftig uur bezig.

Dat is exclusief de downloadbare content gerekend, die ook in deze port kosteloos is verwerkt. Je haalt met Borderlands 2 dus in ieder geval de meest uitgebreide en complete shooter in huis die de Vita te bieden heeft.

Wanneer je voet zet in Pandora, merk je onmiddellijk dat er gedwongen concessies zijn gedaan. Hoewel Borderlands 2 op de Vita nog steeds prima oogt, zie je dat met name de textures en de licht- en schaduweffecten in kwaliteit hebben ingeleverd. Dat is niet erg als je kijkt naar wat er nog precies van over is gebleven.

De Borderlands-serie wordt gekenmerkt door volle en kleurrijke omgevingen die uit het scherm knallen en dat gebeurt opnieuw op de Vita. Kwalijk is wel dat de draagbare spelcomputer behoorlijk veel moeite heeft met het inladen van alle details. Soms duurt het wel vijf seconden alvorens de omgevingen en modellen zijn ingeladen.

Toch passen ook op de Vita de cartooneske graphics uitstekend bij de losse, humorvolle stijl van Borderlands 2. Het bleek behoorlijk lastig om onze lach te onderdrukken terwijl we in een volle treincoupé zaten. Wie het origineel heeft gespeeld weet dat Borderlands 2 compleet over de top gaat als het gaat om absurditeit. Ieder personage is voorzien van een stukje eigenzinnigheid.

Van de hilarische en aandoenlijke Claptrap tot de megalomane eindbazen die jou op idiote wijze naar de eeuwige jachtvelden willen sturen. De humor en het absurde in Borderlands 2 zorgen ervoor dat de game ook tijdens de mindere momenten in leven blijft.

En dat is knap, met name in deze Vita-versie. Waar de console-versies gekenmerkt worden door een losse en fijne besturing, is het navigeren op de Vita behoorlijk wennen. Door het ontbreken van extra schouderknoppen hebben de makers nogal moeten puzzels met de besturing. Het heeft ertoe geleid dat het touchscreen nu ook fungeert als besturingsmiddel, eentje die in onze ogen niet helemaal gelukt is.

Zelfs als je het trucje eenmaal door hebt, komt het nog geregeld voor dat je per ongeluk een granaat gooit of onbedoeld iemand een mep verkoopt. Iedere beweging die je maakt lijkt in Borderlands 2 te worden afgestraft, omdat ook de achterkant van de Vita als besturing fungeert.

Het was beter geweest als de makers een soort van submenu in het spel hadden verwerkt en je ter plekke kon switchen tussen wapens en granaten. Spelers met temperament zullen Borderlands 2 door de wat onhandige besturing snel wegleggen.

Zeker met de gedachte dat de Vita-versie een stuk minder stabiel is dan zijn console-broertjes. Wanneer je temidden in een slachtveld staat en er overal om je heen op je geschoten wordt, begint de game soms ernstig te haperen. De haperingen en zelfs vastlopers staan lijnrecht tegenover de soepele framerate op de pc-, Xbox 360- en PlayStation 3-versies.

Deze tekortkoming betekent gelukkig niet dat Borderlands 2 onspeelbaar is. De actie spat - net zoals op de consoles - van het kleine scherm en ook de quests zijn weer net zo spannend en enerverend als twee jaar geleden.

Bovendien bevat de Vita-versie ook een (coöperatieve) multiplayermodus, alleen is het maximaal aantal spelers wel van vier naar twee gegaan. Dat is jammer, maar met de enorme content in het achterhoofd is dat een keuze die wij maar al te goed begrijpen.

Borderlands 2 heeft op de Vita zeker moeten inleveren, maar is ook op de handheld een zeer innemend avontuur geworden. Meteen als je voet zet in Pandora word je opgezogen in een buitenzinnige wereld die onderworpen is aan totale gekte, krankzinnigheid en enerverende avonturen. Onthoud echter wel dat Borderlands 2 op de Vita een flinke onderneming is.

Je moet even inkomen in de nogal onhandige controls en de framerate-problemen zul je voor lief moeten nemen. Doe je dat, dan staat er opnieuw een weergaloos avontuur op je te wachten die je meer dan vijftig uur in zijn greep houdt dankzij spectaculaire shoot-outs, leuke (zij)opdrachten en karikaturale figuren.