Ace Combat Infinity Review

Al jaren behoort de Ace Combat-franchise tot de top van de vlieggames. Nu probeert de serie met Ace Combat Infinity ook de top van de free-to-play markt te bereiken. Is het ook daar een hoogvlieger?

Ace Combat heeft altijd gedraaid om snelle vliegtuigen, explosieve actie en het redden van de wereld. Infinity behoudt die traditie volledig; fans die bang zijn hun geliefde serie te verliezen, kunnen dus gerust ademhalen. Deze F2P-game is qua gameplay nog altijd op en top Ace Combat, al brengt het nieuwe verdienmodel wel een aantal haken en ogen met zich mee.

Zodra je Infinity opstart, krijg je een tutorial voorgeschoteld die je ervan overtuigt dat het spel zich laat besturen zoals je van de serie verwacht. Een beetje brokkenpiloot kiest natuurlijk voor de iets meer natuurgetrouwe besturing die sturen iets moeilijker maakt, maar nieuwkomers kunnen wennen met de arcadecontrols. Vervolgens is het als vanouds schieten geblazen. En dat betekent als vanouds genieten.

Infinity draait vooral om het uitschakelen van computergestuurde grond- en luchttroepen. Gewapend met een machinegeweer en een variatie aan computergestuurde raketten verklaar je vanaf het eerste moment de oorlog aan alles wat beweegt. En dat levert intense dogfights en tientallen explosies op, allemaal op hoog niveau. Hoewel het spel nooit echt moeilijk wordt, is het vaak wel enorm leuk.

Op het moment van schrijven zijn er twee modi om je explosieve ei in kwijt te kunnen, een singleplayer campagne en een online co-op modus. Net als zoveel spelers ben je misschien geneigd te beginnen met de campagne. Dat is waar de eerder genoemde haken en ogen de hoek om komen.

Er zijn hiervan momenteel vijf hoofdstukken beschikbaar, met in ieder geval nog drie levels op komst. Zonder extra kosten kan iedereen de eerste twee hoofdstukken spelen. Daarna moeten er in-game verdiende credits – enorm veel in-game credits - betaald worden voor de levels, tenzij je bereid bent dure DLC te kopen die alle levels onbeperkt herspeelbaar maakt. Zonder die DLC moet je zowel de levels vrijkopen alsook voor elk hoofdstuk zuurverdiende brandstof opofferen.

Heb je geen zin om zo’n twintig euro neer te tellen of uren en uren te grinden voor credits, dan sla je de campagne waarschijnlijk over. Ontzettend jammer, want de vijf hoofdstukken zijn behoorlijk spannend, met een gevecht tegen een enorm vliegdekvliegtuig als een van de hoogtepunten. Ontwikkelaar Project Aces heeft duidelijk veel moeite in de korte singleplayer gestoken, maar ze maken het voor veel gamers erg onaantrekkelijk om er daadwerkelijk mee aan de slag te gaan.

Natuurlijk is deze verhaallijn niet de hoofdmodus van Infinity, die rol is weggelegd voor de online co-op. Die modus werkt als volgt: men neme twee teams van elk vier spelers die samenwerken om in één van de mappen zoveel mogelijk computergestuurde tegenstanders uit te schakelen. Het team dat de meeste punten weet te verzamelen wint, al wordt voor het eindcijfer de punten van beide teams bij elkaar opgeteld. Samenwerking en concurrentie in één.

Ook hier geldt dat de game nooit echt moeilijk wordt; de AI weet je bijna nooit uit de lucht te knallen, vaker zal dat het gevolg zijn van je eigen stupiditeit (wie heeft niet een keer een bergtop aangerand tijdens een spannende achtervolging). Maar leuk is het wel – vooral wanneer je de teamspirit te pakken krijgt. Tijdens onze speelsessies merkten we wel dat teamwork in de meeste potjes helaas nog ontbreekt en het vooral een free-for-all wordt. Gelukkig kan dat ook leuk zijn, aangezien je een goede tactiek aan moet meten om bij de topscoorders te belanden.

Mocht je geen zin hebben in een potje co-op, dan heb je pech. Waarschijnlijk komt Project Aces in de toekomst wel met meer modi, maar op het moment van schrijven constateren we op dat gebied een schrijnend gebrek. De tofste dogfights zijn immers die tussen twee mensen, dus waarom is die mogelijkheid er niet?! Het ontbreken van klassieke modi zoals (team) deathmatch kan Infinity weleens flink schaden; veel spelers zullen de computervijanden van de co-op snel zat zijn en hunkeren naar onvoorspelbare menselijke tegenstand.

Daarbij komt dat het F2P-model langere speelsessies bijna lijkt te straffen. Om een potje te starten (zowel online of offline, tenzij de campagne-DLC hebt gekocht), heb je brandstof nodig. Aan het begin van de game krijg je een klein voorraadje, daarna heb krijg je één unit brandstof per vier uur.

Naast een gratis tankje per vier uur kun je opgeslagen brandstof verkrijgen door bepaalde uitdagingen te behalen, geluk te hebben met de willekeurige itemdrops aan het eind van een online co-op missie of door keiharde euro’s neer te tellen. De kans is groot dat je vroeg of laat zonder brandstof zit en dus je portemonnee open moet trekken om door te spelen.

Heb je brandstof om de vliegen, dan is je voornaamste doel het verzamelen van credits. Die verdien je – de hoeveelheid is afhankelijk van je prestatie – na elk potje en kunnen verder worden gekocht. De credits zijn voornamelijk bedoeld voor het vrijspelen van nieuwe vliegtuigen en wapens via ‘onderzoek’. Je verdient per potje naast credits namelijk ook onderzoekspunten waarmee je een nieuw stukje in Infinity’s uitgebreide tech tree kan ontgrendelen (die je vervolgens nog moet kopen).

Die technische boom gaat behoorlijk ver en zal fans een lange tijd bezighouden. Van opwaardeerbare vliegtuigen en wapens tot speciale skins, je vindt het daar allemaal. Helaas zijn veel items erg duur en ben je al gauw uren aan het sparen om een degelijk toestel bij elkaar te scharrelen. En daar komt het gratis brandstoflimiet nog eens bovenop, waardoor het steeds aanlokkelijker wordt om de creditcard aan te zwengelen.

Ace Combat Infinity is een prima (en gratis!) game, die helaas nog teveel haken en ogen heeft. Vooral het gebrek aan modi is schrijnend, waardoor het verzamelen van credits veel eerder dan nodig als grinden aanvoelt. Verder dreigt de qua gameplay uitstekende game te vervallen in het grind-of-koop principe dat veel F2P-spllen plaagt. Hopelijk verbetert Project Aces dit door meer modi toe te voegen en soepeler met de credits om te gaan, zodat spelers meer plezier beleven en zich minder bezwaard voelen om af en toe voor brandstof te betalen.