Rayman Legends Preview - Met losse handen naar de top

Rayman is al een tijdje terug op de kaart, nadat hij even van het toneel verdwenen was door de Rabbids. Vorig jaar kwam namelijk Rayman Origins uit die een behoorlijk succes wist te boeken door knotsgekke gameplay en adembenemende graphics. Nu is het bijna tijd voor Rayman Legends, maar wij gingen stiekem alvast met de game aan de slag.

Rayman Legends is een game die eigenlijk al lang in de schappen had moeten liggen voor de Wii U, maar deze werd op het laatste moment uitgesteld om er een multiplatform titel van te maken. In september 2012 en in mei van dit jaar hebben we de game al eens onder handen genomen en er kwam eigenlijk beide keren hetzelfde uit: Dit lijkt weer een topper uit de stal van Ubisoft te worden. De game zal eigenlijk weer hetzelfde trucje gaan doen als zijn voorganger. Je doorloopt levels terwijl je vijanden in elkaar slaat en natuurlijk Lums bevrijdt. Tenminste, dat is de basis van de platformer.

Pittig vermakelijk
De game kent namelijk een aantal variaties in levels. Er zijn de ‘gewone’ platform levels, waarbij je letterlijk door een level beweegt, vijanden afmaakt, Lums verzamelt en Teensies bevrijdt. Het is belangrijk om ook daadwerkelijk bezig te zijn met de Teensies bevrijden en Lums verzamelen, want daarmee speel je levels en karakters vrij.

Als je een ‘gewoon’ level gehaald hebt, kun je ook nog aan de slag met de Invaded versie ervan. Deze variant is stikmoeilijk en gaat op tijd. In het ene Invaded level wordt je achterna gezeten door een boosaardige schaduw-Rayman en in het andere level zit een berg hongerige wezens je achterna. Hoe dan ook: je moet iedere keer weer rennen voor je leven, of eigenlijk voor het leven van de Teensies. Als je namelijk een dergelijk level binnen 40, 50 of 60 seconden afrondt red je respectievelijk een, twee, of drie Teensies.

Daarnaast zijn er de muzikale levels, waarbij een bekend nummer zoals Eye of The Tiger in een grappig jasje gestoken wordt. Hier moet je ook door een level rennen, maar alles in het level gaat op het ritme van de muziek. Als je in een dergelijk level stilvalt, heb je een grote kans dat je door de muur die je achtervolgt geraakt word en dan kun je weer vooraan beginnen.

Naast deze levels heb je nog de levels van de bazen, waarin je steeds tegen gigantische, grappige en originele eindbazen vecht die op het thema aansluiten van het level waar je je op dat moment bevindt. Een mechanische draak en een gigantische Luchador zijn hier een mooi voorbeeld van.

Handgetekende pracht
Al deze verschillende soorten levels sluiten naadloos op elkaar aan. Daarbij valt erg op dat alles in de game handgetekend is en er een beetje geschilderd uitziet. Dit levert de aparte stijl op die we van de laatste Rayman game gewend zijn en speelt heerlijk weg. De voorgronden zien er geweldig uit, maar ook de achtergronden zitten vol beweging en ogen heerlijk. Al met al is de stijl die je in deze game voorgeschoteld krijgt geweldig te noemen en ondanks dat er de hele tijd veel op je scherm gebeurt, wordt het niet te druk.

De stijl sluit ook lekker aan op het algemene thema in de game, namelijk een kunstgallerij. Rayman bevindt zich tussen te levels door in een gallerij die onderverdeels is in een paar thema's. Zo is er het thema 20.000 Lums Under the Sea, wat zich wat meer op waterlevels focust. In de themagalerijen vind je diverse lijsten die de levels aantonen. Dat zijn er meestal een stuk of tien, waaronder een muzieklevel, een Boss-level en een aantal 'gewone' platform levels.

De lijsten moet je echter vrijspelen door Lums te verzamelen en daar gaat de replaywaarde van de game om de hoek komen. In een gemiddeld level verzamel je namelijk een paar honder Lums, maar om een nieuwe lijst vrij te spelen, heb je er een paar duizend nodig. Je moet dus levels opnieuw gaan spelen, wat misschien niet heel aantrekkelijk klinkt, maar dat zeker wel is. Je ontdekt in ieder level steeds meer dingen en door de grappige stijl blijft een level leuk.

Volop multiplayer vermaak
Daarnaast hoef je natuurlijk niet altijd alleen te spelen. Je kunt de game met vijf man spelen (wat meestal wel op chaos uitloopt, omdat je elkaar gaat lopen dwarsliggen) en zelfs dan is het scherm meestal nog redelijk overzichtelijk. Van de vijf spelers zullen er vier met een Wiimote aan de slag gaan en de vijfde met de GamePad, als je op de Wii U speelt natuurlijk.

Naast het gezamenlijk spelen van de levels kun je ook diverse minigames met elkaar spelen. Een mooi voorbeeld hiervan is Kung Foot; een mix tussen volleybal en voetbal, waarbij je moet proberen in een verhoogd doel te scoren met een voetbal. Het resultaat is dat er al snel chaos ontstaat en dat de tranen van het lachen al behoorlijk snel over je wangen rollen.

Handjes in de lucht!
Rayman Legends is een game die eigenlijk geen nadelen lijkt te kennen. De game komt op verschillende platformen uit, heeft een heerlijke gameplay, is met meerdere mensen te spelen zonder een enorme chaos te creëren en ziet er ook nog eens heerlijk uit. Deze game gooit nu al hoge ogen en kan zomaar eens dé zomergame van 2013 worden.