Wat maakt horror games eng?

Drie jaar oude kinderen vinden dieren enger dan mensen, gebouwen of clowns met messen. Evolutie heeft een flinke vinger in de psychologische pap die je grijze massa is, en vroeger was een ingebouwde angst nodig om te overleven. Horror games werken vanwege oeroude insticten, en blijven populair. Waarom laten sommige gamers zichzelf vrijwillig bangmaken, zetten we voor je uiteen in deze special!

Het draait in games natuurlijk sowieso om het inlevingsproces! Veel klassieke games slagen erin om een emotionele band tussen jou en het fictieve personage op het scherm te kweken. Bij horror games is dit niet veel anders. Zodra je je inleeft in de situatie van de protaganist lijkt het alsof je dezelfde afschuw, hulpeloosheid, wanhoop en angst voelt.

Toch is het in je hersenen niet zozeer angst wat geactiveerd wordt. De visuele cortext, het deel van je hersenen wat visuele informatie verwerkt, de insulaire cortex (zelfbewustzijn), de thalamus (de link tussen de twee hersenhelften) en de prefrontale cortex worden wel geactiveerd. Dit laatste wordt geassocieerd met planning, aandacht en het oplossen van problemen.

De "vecht of vlucht" neiging die we voluit kunnen gebruiken tijdens het spelen van horror games, zorgt ervoor dat we steeds weer blij zijn dat we nog leven. Dit zogeheten 'Catharsis' effect is de herhalende combinatie van spanning en opluchting, die verslavend blijkt!

En gelukkig maar! Het zou toch echt a-relaxt zijn als mutanten, geesten of ander eng gespuis je ineens zou lastig vallen. Maar wetende dat het allemaal fictie is en niet meer dan pixels op een scherm, zorgt dat we de enge beelden veel beter trekken.

De adrenaline kick, gevolgd door opluchting omdat het allemaal veilig is en je been er niet wordt afgeknauwd door een psychopaat, is een verslavende combinatie. Niet alleen geestelijk, ook fysiek! Dit is dezelfde reden waarom mensen in achtbanen gaan. Leuk hoor, die snelheid, de bochten en de wind door je haren, maar in een auto is dat opeens minder leuk als er een goede kans is dat je sterft en daarom rijdt niet iedereen als een idioot.

"Veilig gevaar" komt op talloze manieren terug om mensen te entertainen en hier maken horror game makers dankbaar gebruik van. Het sociale aspect speelt hierbij ook een rol. Gezellig samen met andere mensen van gedeelde angsten genieten; de mens blijft een raar wezen!

Hoe vaak ben je al wel niet de held geweest die het dorp, de aarde of het universum van een onmetelijk kwaad redt? Je hebt iedereen en z'n moeder al zo vaak gered dat het gewoon saai wordt. Toegegeven, in horror games speel je vaak ook een held maar het zijn geen typische heldenverhalen.

Het draait vaak om overleven met weinig middelen en het ontrafelen van een mysterie. De verhalen, de setting en de gameplay zijn uniek vergeleken met andere games, en al helemaal niet te vergelijken met het echte leven. Deze afwisseling is fijn voor je brein. Afleiding, escapisme, weg uit de sleur, we zouden bijna zeggen dat het spelen van horror games gezond voor je is!

Natuurlijk is de held zijn en bad guys overhoop knallen leuk, maar je wilt toch ook niet de rest van je leven pizza salami eten?

Horror helpt vooral jonge mensen bij het omgaan met angsten. Je kan of in je broek schijten, of ermee dealen. Als je leert je intuïtie te onderdrukken leidt dit tot allerlei voordelige eigenschappen.

Om dezelfde reden zijn horror films vaak een populair genre om een date mee naartoe te nemen. Meisjes kunnen fijn bij hun vriendje schuilen, heren krijgen de mogelijkheid om bescherming te bieden en te laten zien dat ze zelf niet bang zijn en hun gevoelens onder controle hebben.

Je hebt het conflict tussen je onderbewuste instincten en je bewuste keuzes gewonnen! Je weet dat dat er iets engs staat te gebeuren, maar je overwint je Id omdat je zo'n enorm intelligente, rationele en zelfbewuste knapperd bent! Lekker bezig, Freek!