Een pijnlijke klap van Microsofts banhamer

Het leven van een recensent kan erg mooi uitvallen. In opdracht van de baas als één van de eersten op de wereld aan de slag mogen gaan met de nieuwste games is natuurlijk een prachtige luxe. Totdat je opeens een groot net over je heen gegooid krijgt, waardoor je geen kant meer op kunt.

Figuurlijk dan, want uitgevers hebben geen netten om over redacteurs heen te gooien. Hoop ik tenminste. Nee, ik bedoel in dit geval een permanente ban van Xbox Live. Geen games meer online kunnen spelen tot het jaar 9999, is wat mijn trouwe Xbox 360 tegen mij zei. Zeven jaar trouwe dienst en dan geeft mijn spelcomputer stank voor dank aan mij terug. Je begrijpt hopelijk dat ik mij lichtelijk verraden voelde.

Puur ongeloof
Maar liefst zes keer heb ik het bericht door moeten lezen. Ik, verbannen? Waarom dan? Zou het komen omdat ik onlangs een keer zes spelers in Call of Duty: Black Ops binnen luttele seconden koelbloedig had afgemaakt met een paar gelukkig getimede acties? Waren ze het niet met mij en mijn geweer eens en zouden ze me bij Microsoft hebben uitgemaakt voor valsspeler? Het bedrijf gaat namelijk redelijk streng met dit soort daders om, zo heb ik vernomen. Ik vreesde ervoor dat ik slachtoffer was geworden van een dergelijk incident.

Maar niets bleek minder waar te zijn. Er waren andere factoren gaande. Het drong tot mij door dat ik mogelijk nooit meer mijn 'Spartan pak' kon aantrekken in de online component van Halo, nooit meer uit volle overgave schelden tegen mijn beeldscherm vanwege die oneerlijke killcam in Call of Duty en al helemaal niet meer met mijn trouwe posse kon overleven in de gezombificeerde wereld van Red Dead Redemption.

Terecht, maar minstens zo onterecht
Ik kon het hier niet bij laten en ging op onderzoek uit. Na enig vernuftig speurwerk te hebben gedaan door naar mijn mailbox af te reizen, leerde ik dat een klap met de banhamer had gekregen omdat ik in de ogen van Microsoft onrechtmatig een spel speelde dat officieel nog niet in de winkelrekken was beland. In de ogen van de consolegigant was ik een piraat, ofwel een downloader die games illegaal en roekeloos op een schijfje brandde .Het klopte inderdaad dat ik een titel voor release aan het spelen was, want voor mijn eigen blog was ik bezig met de game Epic Mickey 2: The Power of Two, waar een review van gemaakt moest worden. Een trillende grijns verscheen op mijn gezicht en verraadde zowel ongenoegen als vermaak. Alsof ik geraakt was door een klap die mijn gezicht helemaal nooit had moeten raken. Een stap in het spervuur tussen twee partijen, met alle pijnlijke scenario's van dien.

Openbare smeekbede
Ik kon wel blijven nadenken, maar daar zouden mijn problemen niet door worden opgelost. Een belletje naar het hoofdkantoor van Microsoft was het logische gevolg van mijn gepieker. Geen van het half dozijn medewerkers die ik aan de telefoon had kon mijn ban ongedaan maken en verwezen mij - zoals het bij nagenoeg iedere servicelijn gaat - door naar een ander. Uiteindelijk vond ik een mannetje van de technische dienst die begrip had voor de situatie en veertig minuten met mij aan de telefoon bleef hangen om mij door de situatie heen te loodsen, hopelijk naar een welkomend eindpunt van deze nare treinrit door ongeluksland.

Veertig minuten waren we bezig om mijn ban ongedaan te krijgen. De oplossing lag helaas niet bij een simpele druk op de knop, maar bij het aanmaken van een openbaar topic op de globale Xbox fora, waarop je een openbaar topic moet aanmaken om jouw account weer in zijn oude staat terug te krijgen. Een smeekbede die iedereen kan lezen. De scepsis die ik jegens de technische medewerker van Microsoft vertoonde, veranderde al snel in een gevoel van hulpeloosheid. Dit was volgens hem de enige manier om weer online te kunnen gamen op mijn Xbox 360. Tja, dan is de keuze snel gemaakt.

Een mogelijk misverstand
Het mocht niet baten. Enkele uren na mijn laatste wanhoopsdaad kreeg ik het tenenkrommende bericht van een administrator dat zij mijn ban niet ongedaan hadden gemaakt. Als ik echt een recensent zou zijn, dan moest ik het maar opknappen met mijn PR-afdeling. PR-afdeling? Bedoelt men hiermee de Nederlandse afdeling van Microsoft? Of XGN? Ik had geen idee wat Microsoft mij precies duidelijk probeerde te maken.

Opvallend verschijnsel was dat mijn Twitterpagina kort daarna vol begon te lopen met berichten van andere gamejournalisten, die met hetzelfde probleem te maken kregen. Ook zij speelden Epic Mickey 2 op dat moment. Dat kon geen toeval meer zijn. Hoogstwaarschijnlijk was er geen rekening gehouden met het feit dat de game al was uitgedeeld aan een groep om de game op tijd te kunnen beoordelen voor de recensie.

Mijn werk zat er nog niet op
Een dag na onze ban, las ik op Twitter dat sommige gelukkige zielen weer op Xbox Live konden komen. Zonder te aarzelen zette ik ook mijn Xbox aan en zag dat de woorden 'Verbannen tot het jaar 9999' als sneeuw voor de zon waren verdwenen. Toen diezelfde zon op dat moment heel subtiel als een warme deken door de ramen begon te schijnen, wist ik dat dit een goede dag was. Was het een teken? Dat mijn taak op de Xbox nog niet voltooid was? Zwijgzaam zette ik mijn trouwe vriend weer aan het werk en ging gamen alsof er nooit iets was gebeurd. Dat ik door het oog van de naald ben gekropen, zal ik echter niet zo snel vergeten.