Als je kijkt naar hoe smachtend er naar uit werd gekeken, zou je denken dat fans blij zijn met de onthulling van de Switch 2. Maar er is een opvallend sterk negatief geluid. Dit terwijl je, als je naar de Switch 2 kijkt, best veel vindt om tevreden over te zijn.
“Nintendo Switch 2” was lang niet meer dan een naam die fans gaven aan het nevelige idee van een volgende Nintendo-console. Maar inmiddels is het de officiële naam van de console en dat is bovendien heel terecht. Als je naar de console kijkt, kun je niet anders concluderen dan dat het een tweede Switch is.
En wie kan Nintendo daarin ongelijk geven? De Switch was een enorm succes en de ‘gimmick’ dat je dezelfde games zowel thuis op de tv, als onderweg op het ingebouwde scherm kon spelen, werd door vrijwel iedereen gewaardeerd. Ineens zie je alleen veel mensen roepen dat Nintendo lui is geworden en dat de Switch 2 niet genoeg innoveert.
Daarmee lijkt men te doelen op het feit dat de Switch 2 geen heel prominente feature heeft die hem totaal anders maakt dan de Switch. Dat is inderdaad een beetje onwennig: Nintendo is nu al een tijdje bekend om zijn controllers die er anders uitzien dan die van de concurrent. De twee consoles vóór de Switch, de Wii en Wii U, waren op dat vlak extra bijzonder te noemen, met hun motion controls en het scherm in de controller.
Je zou ook zeker kunnen zeggen dat een aantal van die gimmicks innovatief waren. Neem bijvoorbeeld de Wii: een bepaalde mate van gyroscopische motion controls is tegenwoordig iets dat je in veel controllers terugvindt en het is maar de vraag of dat net zoveel zou voorkomen als de Wii niet had geëxperimenteerd met motion controls. Maar dat betekent niet dat elke innovatie begint als een heel zichtbare gimmick en omgekeerd is niet elke gimmick een innovatie.
Dat de Switch 2 er toch wel heel erg uitziet als een grotere Switch, wil niet zeggen dat er niet iets interessants aan de hand is. Wie weet bijvoorbeeld wat Nintendo van plan is met de optische sensoren in de Joy-Cons? En wordt het een innovatie die zorgt dat muisachtige controllers straks in de hele industrie overal opduiken, of is het toch meer een gimmick die we na deze generatie nooit meer terugzien?
Het is trouwens ook heel gek om te zien dat de gemoederen rondom Nintendo’s oude eigenaardigheden blijkbaar zijn omgeslagen. Jarenlang roepen mensen dat ze het 3D van de 3DS altijd uit hebben staan en dat ze liever niet met de Wii-remote willen zwaaien als het ook een knopje kan zijn. De Wii U is zijn hele leven lang een lachertje geweest. Maar nu lijkt het ineens alsof iedereen altijd super enthousiast is geweest voor Nintendo’s soms merkwaardige features.
Je kunt niet jarenlang roepen dat Nintendo eens moet stoppen met die gekke gimmicks en dan kritiek hebben als ze een keer luisteren. Je kunt het lui noemen om een Nintendo Switch 2 te maken die een paar nieuwe features heeft, maar verder vooral een verbeterde Switch is. Maar het is de meest logische zet als je kijkt naar het succes van de Switch.
Daar komt trouwens bij dat deze kritiek alleen wordt opgeworpen omdat het Nintendo is. Precies zoals Ubisoft wordt afgestraft op keuzes die andere uitgevers ook massaal maken in hun games, klagen mensen nu dat Nintendo voor het eerst in lange tijd doet wat andere consolemakers ook doen: een krachtigere versie van de vorige console uitbrengen.
Het gaat zelfs zover dat er kritiek is op de naam. Men had het leuk gevonden als die wat speelser was geweest. Maar was die speelse naam niet juist een groot onderdeel van de ondergang van de Wii U? En kunnen we niet aan PlayStation zien dat genummerde consoles uitbrengen een werkende strategie is die de meeste consumenten in één oogopslag begrijpen?
Nintendo is vaak onnavolgbaar en bij vlagen zelfs klantonvriendelijk, dus een beetje kritiek op zijn tijd kan zeker geen kwaad. Maar in het geval van de Switch 2 lijkt elke gemaakte keuze te sturen naar een zo succesvol mogelijke Switch-opvolger. Als je fanbase daar ineens zo om zeurt, dan heb je eigenlijk geen vijanden meer nodig.