The Technomancer Review - Heeft niet genoeg in zijn Mars

De Franse ontwikkelaar Spider heeft al eens een tripje naar Mars gemaakt in één van hun games, Mars: War Logs. Nu laat de ontwikkelaar ons opnieuw afreizen naar Mars waar van alles speelt. Maar of de rode planeet ons weet te bekoren lees je in de The Technomancer Review!

Mars is al lange tijd gekoloniseerd en mensen hebben een beschaving opgebouwd op de planeet. Alleen de planeet is door een ramp uit zijn baan geraakt en daardoor is het contact met de aarde verloren. Om leven op de planeet mogelijk te houden en de planeet bewoonbaar te maken is water nodig. Alleen dat is schaars.

De aanwezige waterbedrijven hebben daarom een gigantische hoeveelheid macht. De waterschaarste zorgt er ook voor dat er een chaotische verdeeldheid ontstaat op de planeet waarbij niet iedereen even netjes behandeld wordt. Mutanten worden bijvoorbeeld in het schadelijke zonlicht gegooid en als werkslaven gebruikt.

Daarbij zijn er verschillende facties ontstaan die er verschillende idealen op nahouden en elkaar vaak niet kunnen luchten. Jij bent Zacharias Mancer, een Technomancer, iemand die door een genetische afwijking (mutatie) elektriciteit opwekt en kun het sturen. Je hoort bij één van de grootste facties op Mars. En ook binnen deze factie is niet alles even pluis.

Zo is het bijvoorbeeld geheim dat Technomancers mutanten zijn. En dat geheim wordt zwaar bewaakt onder de Technomancers, zelfs voor hun factie. In het begin van de game wordt dit je op het hart gedrukt en gedurende de verloop van de game zal dit ook de rode draad zijn, naast een aantal andere onderwerpen.

Maar voordat je op pad gaat moet je bepalen hoe je eruit ziet. Hier is gelijk al een (kleine) tegenvaller op te merken. Waar een gemiddelde RPG namelijk compleet geleverd wordt met allerlei mogelijkheden om bijvoorbeeld geslacht, postuur, bouw en andere eigenschappen aan te passen heeft The Technomancer dat niet.

Je kunt alleen het gezicht aanpassen van je karakter. De rest staat vast. Je hebt wel de mogelijkheid een punt in je talenten ( zoals charisma, stealth en science) te zetten en een punt in je attributen (bijvoorbeeld strenght of agility) te zetten. Daarna mag je op pad op je laatste dag als kadet en op je eerste missie op Mars.

Deze missie laat je kennis maken met wat wezens op de planeet maar vooral met de speelstijlen. Zo heb je drie verschillende vechtstijlen: met een stok, met schild en knuppel of met mes en geweer. Een kracht die je bij alle speelstijlen in kunt zetten is de kracht om elektriciteit te sturen.

De stijlen zijn allemaal op hun eigen manier echt tof. Als je met de stok vecht, ben je snel en kun je vijanden als een kung fu meester in elkaar rammen, maar met de knuppel en schild ben je wat langzamer, maar heb je een schild ter verdediging. De stijlen zelf zijn qua moves wat beknopt in het begin en worden jammer genoeg ook niet echt veel uitgebreid.

Daarbij zijn de vijanden die je tegenkomt bijna altijd met meer dan één en ze houden zich absoluut niet in. De game is dan ook niet makkelijk. Sterker nog, de game is geen Dark Souls 3 qua moeilijkheidsgraad, maar de game is absoluut pittig, zelfs als je op ‘easy’ speelt. Als je in een gevecht twee of drie klappen krijgt, gaat het licht uit. En ja, ondergetekende heeft heel wat game-ervaring.

Dus als je doodgaat, kun je weer vanaf het vorige savepunt beginnen. Dit is best wel frustrerend, zeker als je bedenkt dat de besturing niet altijd even goed meewerkt en de camera echt een doorn in het oog is in de drukbevolkte straatjes die Mars rijk is. Gelukkig is wegrennen (bijna) altijd een optie en is vechten niet doorslaggevend om een missie te halen.

Tijdens missies kun je namelijk altijd kiezen hoe je een conflict aanpakt. Geweld is hierbij vaak een optie, maar betere opties zijn vaak om iemand te overtuigen met charisma of wetenschap in sommige gevallen. Hoe hoger je level in deze talenten, hoe eenvoudiger je door een gesprek komt.

Daarbij kunnen deze opties ook andere eindes van missies betekenen en daarmee een hele andere verloop van de game. Je krijgt andere compagnons die je tijdens missies helpen en krijgt zelfs de mogelijkheid om romantisch met een van je maatjes om te gaan. Mits je het goed speelt dus.

Daarbij reageren de verschillende facties ook anders op je als ze je aardiger vinden en dat gaat je gedurende de minstens 40 uur durende game echt helpen. En niet alleen in de verhaallijn, maar ook in de zijmissies die The Technomancer kent. Die zijn er namelijk voldoende.

Vanaf het begin van de game word je gebombardeerd met extra missies variërend van het zoeken van iemand tot het bevrijden van gijzelaars en zelfs het vechten in een arena. Door die zijmissies te voltooien gaan facties je anders behandelen en dat levert voordelen (of nadelen) op. Zo kun je betere spullen kopen tegen betere prijzen en krijg je vaak toegang tot bijzondere upgrades.

Spiders heeft dit systeem erg goed in de game verwerkt evenals de manier waarop je serum (geld) bemachtigt. Je kunt iemand namelijk looten als je deze gevloerd hebt, maar ook drainen. In het laatste geval maak je iemand gelijk dood, maar krijg je meer serum. Aan de andere kant maak je jezelf dan niet geliefd.

Het upgraden van spullen is ook erg handig, want daarvan worden je wapens krachtiger en sneller. De andere uitrusting krijgt door upgrades meer weerstand tegen fysieke aanvallen of bijzondere weerstanden tegen bijvoorbeeld gif.

En in een grote wereld kom je natuurlijk veel verschillende wezens, met elk andere manieren om jou om zeep te helpen. Vijanden hebben gifaanvallen, stroomaanvallen en nog veel meer dingen waar je niet gelukkig van wordt. Alleen het aantal verschillende vijanden in deze RPG valt redelijk tegen.

En datzelfde geldt voor de omgevingen. De wereld in The Technomancer is groot en bestaat uit verschillende typen landschap. Alleen dit is negen van de tien keer een dode doffe bedoeling. Logisch, gezien de planeet nog gevormd moet worden, maar je mist wel wat leven in de tent. Alleen in de steden is het net wat levendiger, maar ook daar voelt het niet goed aan.

Er zijn wat mensen die rondlopen en tegen elkaar praten in de steden, marktlui die rondhangen, maar daartegenover staat ook dat je vaak door gigantische ruimtes loopt met een man of drie erin. En de omgeving ademt ook niet echt sfeer uit. Dus het voelt allemaal net niet levendig genoeg aan. En dat is zonde.

Grafisch is de game overigens wel prima in orde, op enkele clipping problemen na. Je kunt tijdens een gesprek bijvoorbeeld door iemand hoofd heen kijken als je de camera draait. Erg grappig om letterlijk in iemands hoofd te kijken, maar waarschijnlijk niet de bedoeling.

Wat betreft stemacteerwerk, wat niet geheel onbelangrijk bij een RPG, is The Technomancer over het algemeen ook goed. Alleen bij de belangrijkste persoon, jij dus, gaat het soms fout. Zinnen komen wat plat over of passen niet bij de beweging die je maakt. Dit is niet storend, maar wel erg vreemd.

En als je dan denkt dat je alles gehad hebt, krijg je ook nog eens wat bugs en glitches voor je kiezen. Zo wil het wel eens gebeuren dat je een missie niet voltooid op een van de manieren die de ontwikkelaar in gedachten had. De missie verdwijnt dan uit je lijst, maar niet van je kaart. Gevolg is dat je er constant voorbij blijft rennen, denkend wat je moet doen.

Ook wil je wel eens achter iets onzichtbaars blijven plakken of blijven je teamgenoten op een afstand staan kijken hoe jij in elkaar geslagen wordt. Niet fijn! Spiders heeft hier overduidelijk wat dingen gemist die echt uit de game gehaald hadden moeten worden. Maar het zijn over het algemeen kleine dingetjes die de pret niet mogen drukken.

The Technomancer is gewoon een leuke game die goede elementen bij zicht draagt. Alleen zijn er ook dingen die wat minder zijn zoals de sfeer die een beetje ontbreekt, wat bugs en glitches, en de besturing en camera die niet altijd meewerkt.

Als je ooit 40 uur over hebt en eens wat anders wil dan Dark Souls 3 of The Witcher 3, is dit een prima alternatief. Alleen verwacht niet de kwaliteit uit die games. Een prima game om een keertje uit de budgetbak te vissen, maar niet voor de volle mep.