The Legend of Zelda Breath of the Wild Wii U Review - Zwanenzang van Wii U

We zijn pas een week verder, maar één ding staat al vast: de nieuwe Zelda gaat de geschiedenisboeken in als een van de best beoordeelde games allertijden. Een droomdebuut voor de Switch. De vraag is nu: maakt de versie op de Wii U net zo veel indruk? Lees onze The Legend of Zelda Breath of the Wild Wii U review.

Nintendo leeft deze week op een roze wolk. Een nieuwe console die niet meer aan te slepen is en een spel dat vanuit alle hoeken van de wereld perfecte scores oogst. Breath of the Wild is niet alleen een perfect staaltje vakmanschap, het is ook een van de allerbeste Zelda-games uit de geschiedenis. Waarschijnlijk zelfs de beste.

Breath of the Wild is op en top Zelda, maar is tegelijkertijd niet met andere delen in de serie te vergelijken. Voor het eerst gaat er voor de onverschrokken held Link een enorme wereld open. Hij kan gaan en staan waar hij wilt, iedere muur beklimmen die hij ziet en vijandelijke kampen overvallen als hij daar zin in heeft.

Nintendo houdt trouw vast aan de roots, maar heeft ook goed gekeken naar grote openwereldgames als Assassin's Creed en Far Cry. Net als in die games, worden we al na tien seconden op slag verliefd op de fenomenaal ogende spelwereld die Hyrule heet. Het gevoel voor detail is onovertroffen.

Dat is knap, omdat deze Zelda ook moet presteren op de verouderde apparatuur van de Wii U. Dat geeft te denken dat Breath of the Wild flink heeft moeten inleveren om te kunnen draaien op de vorige console van Nintendo, maar niets blijkt minder waar. Het verschil in visuals tussen beide versies is nihil. Breath of the Wild haalt het onderste uit de kan en maakt ten volste gebruik van de energie en kracht van de Wii U. Beter dan dit gaat het op deze console écht niet meer worden.

Onwaarschijnlijk is het, wat de Wii U nog voor elkaar weet te boksen. De momenten waarop je een van de vele torens beklimt en je op Hyrule neerkijkt, zijn onvergetelijk. De manier waarop de zon de groene vlaktes die prachtige gloed geeft, de bliksemschichten de rotsen op angstaanjagende wijze verlichten, de wind die de bomen ten dans vragen en de wijze waarop de cape van Link rustig wappert in de wind... Het is om je vingers bij af te likken zo mooi.

Vooruit, de Wii U is soms niet altijd even gedetailleerd als zijn grote broer. Leg je de versies naast elkaar, dan zie je vooral verschillen in de vergezichten. Voorwerpen en monsters zien er op de Switch altijd haarscherp uit, of ze nu dichtbij of vijftig meter van je af staan. Op de Wii U wordt de scherpte en kwaliteit minder naarmate de afstand groter wordt. Dit komt mede door het feit dat The Breath of the Wild op de oude console op een lagere resolutie draait (720p tegenover 900p).

Volgens Nintendo maakt Breath of the Wild meer indruk op de Switch vanwege de kwaliteit van omgevingsgeluiden. Die moet een stuk beter zijn dankzij een geavanceerde technologie die in de nieuwe console verstopt zit. Hierdoor moeten de geluiden van voetstappen, water, gras en de wind een stuk realistischer overkomen en bijdragen aan de authenciteit van de spelwereld. In de praktijk blijkt dit allemaal wel mee te vallen. Het is zoals de hernieuwde uitgave van de albums van The Beatles: alleen met de beste geluidsapparatuur in huis kun je het verschil daadwerkelijk horen.

Eigenlijk is er maar één punt waarop de versies werkelijk zichtbaar van elkaar verschillen: de framerate. Vooral in bevolkte gebieden of tijdens gevechten wil de Wii U-versie nog wel eens tegenstribbelen. Dat is jammer, omdat je dan even uit de ervaring wordt gehaald. Dreigt het spel helemaal vast te lopen of te bevriezen, dan adviseren we je om snel over te schakelen naar de Gamepad. Deze draait tot onze verbazing een stuk soepeler dan als je Breath of the Wild via de televisie afspeelt.

Het schakelen tussen de Gamepad en de televisie werkt overigens vlekkeloos. Met slechts een simpele druk op de knop wisselt het spel zonder enige vertraging van scherm. Hoewel de Wii U alweer een paar jaar oud is, blijft het bijzonder om te zien hoe de controller dezelfde beelden weet te tonen, hetzij op een kleiner scherm. Minder indrukwekkend is het geforceerde gebruik van de bewegingsgevoelige sensoren van het apparaat.

Neem bijvoorbeeld de Shrines, de korte puzzeltempels waarvan er meer dan honderd verspreid liggen over Hyrule. In sommige puzzels wordt van de speler verwacht zelf fysiek mee te bewegen. Zo moet je bijvoorbeeld een bal door een parcours zien te manoeuvreren, of platformen van links en rechts bewegen door simpelweg die beweging in het echt te maken. Leuk bedacht, maar de uitwerking is een stuk minder. De Gamepad doet niet altijd wat jij wil en leidt vaak een eigen leven, waardoor sommige puzzels nogal rommelig verlopen.

Gelukkig is die onhandige besturing nooit een spelbreker. Dat komt omdat de rest van Breath of the Wild zo krankzinnig goed is. Voor het eerst in jaren voelt Zelda weer origineel, episch en bovenal: als een onvergetelijk avontuur. Als de onbevreesde Link ontmoet je gaandeweg de leukste figuren en doorsta je de grootste gevaren. Zie je iets in de verte liggen? Spring op je paard en ga er heen. Die streng beveiligde toren beklimmen waar je eigenlijk te weinig gezondheidshartjes voor hebt? Probeer het gewoon! Of doe eens gek en neem het zonder enige schijn van kans op tegen de eindbaas. Niets behalve je gezonde verstand dat je tegenhoudt.

Die ongekende vorm van vrijheid en creativiteit maakt van Breath of the Wild een van de beste games ooit gemaakt. Ja, óók op de Wii U. Buiten wat kleine oneffenheden zijn beide versies identiek aan elkaar. De belangrijkste vraag is dus of je speciaal een Switch moet kopen om een betere Zelda-ervaring te krijgen. Dat is in onze beleving niet nodig. Breath of the Wild is ook op de Wii U een verbijsterend mooi spel, met een ongeëvenaard gevoel voor detail en souplesse.

Het mag duidelijk zijn: The Legend of Zelda: The Breath of the Wild is óók voor de Wii U een essentiële aankoop voor elke zichzelf respecterende liefhebber van videogames en is grensverleggend op vrijwel alle vlakken. Alle elementen vallen perfect samen in het zeldzame artistieke plaatje dat The Breath of the Wild schildert. Ja, de Switch versie doet het misschien ietsje beter, maar zelfs de grootste criticaster zal zich niet druk maken om die kleine oneffenheden. The Breath of the Wild is legendarisch, ook op onze oude Nintendo-console.