Tales of Zestiria Review - Beleef avontuur in prachtige wereld

De Tales of serie loopt al geruime tijd, maar is nog lang niet klaar. Bijna ieder deel is goed ontvangen en nu is het tijd voor het vijftiende deel. Of ook deze succesvol is lees je in deze Tales of Zestiria Review.

In 1995 begon de Tales of serie met Tales of Phantasia. Iedere keer neemt de serie je mee naar een nieuwe wereld. Daar maak je kennis met een heleboel personages en wordt je door een indrukwekkend verhaal heen geleid, waarin steeds het kwade overwonnen moet worden.

Het gaat over goed en kwaad, zonder duidelijke grijsgebieden. Dat is niet anders in Tales of Zestiria. Je komt hier in Elysia terecht waar je kennis maakt met Sorey, een eigenwijze jongen die tussen de Seraphim opgegroeid is. De Seraphim zijn een soort geesten die je alleen kunt zien of horen als je bepaalde gaven hebt. Zij zorgen voor de balans tussen goed en kwaad op de aarde.

Sorey is op een dag samen met zijn vriend Mikleo buiten een tempel aan het verkennen. Dan steekt er een storm op die ervoor zorgt dat het duo in de tempel terecht komt. Uiteindelijk vinden ze daar een bewusteloos meisje dat ze meenemen naar Elysia.

Deze dame blijkt later in gevaar te zijn en zorgt ervoor dat Sorey, goedzak die hij is, aan een gevaarlijke reis begint. Een reis die hem uiteindelijk in The Shepherd, de beschermheer van al het goede en verbanner van het kwade, verandert.

Dit gebeurt al vrij snel in de game, maar het vormt slechts het begin van het avontuur in Tales of Zestiria. Een avontuur dat zich afspeelt in een prachtige wereld. De wereld van Zestiria is één groot kleurrijk geheel en komt verfrissend en vrolijk over.

Al meteen als je de game begint te spelen heb je het gevoel alsof je naar een driedimensionale anime aan het kijken bent. Alles oogt werkelijk fantastisch, past bij elkaar en loopt vloeiend in elkaar over. Het enige punt is dat er heel af en toe pop ups in de verte zijn en dan met name vijanden die ineens verschijnen.

Een klein punt wat overigens absoluut niet storend is. De geweldige grafische wereld waarin je je begeeft wordt zo nu en dan ook nog afgewisseld met in game filmpjes en cut-scenes. Die laatstgenoemde zijn echt alsof je naar een anime aan het kijken bent.

En bij een anime hoort over het algemeen Japanse voice acting. Tales of Zestiria geeft je de keuze tussen Japanse en Engelse stemmen. De Japanse stemmen zijn perfect en de Engelse stemmen zijn ook in orde in deze game. Dat laatste is meestal minder goed geregeld. Het komt dan niet helemaal over of juist te overdreven.

Tales of Zestiria heeft hier dus geen last van en weet in beide talen een goed performance neer te zetten. Dialogen in de game zijn er natuurlijk in overvloed en deze zorgen voor serieuze momenten, maar ook voor heel veel hilarische dingen. Zeker als je bedenkt dat de mensen de Seraphim niet kunnen zien.

Het lijkt dus alsof Sorey tegen dikke lucht staat te praten alsof hij niet helemaal goed snik is. Ook de gesprekken die de Seraphim met elkaar voeren als ze gefuseerd zijn met Sorey (in zijn hoofd dus) zijn erg leuk. Sorey wordt door zijn vrienden met regelmaat belachelijk gemaakt op een geniale manier.

Soms als je in een nieuw gebied komt of in een gebied een uitzichtspunt bereikt krijg je ook een dialoog tussen de karakers. Deze zijn voor het verhaal minder belangrijk, maar voegen wel wat sfeer toe. Daarbij zijn ze lekker kort en, als je ze heel vervelend vind, weg te drukken.

Naast de stemmen is ook de soundtrack in de game fantastisch. Deze weet je echt mee te slepen en past precies bij de setting. Als je in een stad of in The Field bent, heb je een avontuurlijke en vrolijke soundtrack. Deze slaat echter om naar een mysterieus deuntje zodra je een kerker of ruïne in loopt.

Als je dan in een gevecht belandt zal de soundtrack naar een spannende en opzwepende melodie schakelen. Voor iedere omgeving is er een ander muziekje in deze RPG. En omgevingen zijn er genoeg. Er zijn veel kerkers om te ontdekken en genoeg steden die je aan kunt doen tijdens je avontuur in Tales of Zestiria.

De game is dan ook groot genoeg om je zeker veertig uur te vermaken. De verhaallijn lijkt in het begin van de game wat snel te gaan, maar later gaat dit terug naar een normaal tempo. En tijdens die verhaallijn ontdek je de wereld waarin genoeg te doen is.

Je kunt dingen verzamelen zoals planten, wat dingen ontdekken zoals stenen met wijsheden erop (die overigens vaak in herhaling vallen) en natuurlijk monsters verslaan. Alleen is de wereld daarmee voor het gevoel nog steeds veel te leeg, omdat alles zo ver uit elkaar is. De wereld komt verder wel divers en levendig over, maar mist simpelweg opvulling.

Dit is vooral in de overwereld ofwel The Field zo, maar soms ook in andere gebieden. Je loopt daarin dus eigenlijk vooral van A naar B, maar je wordt nooit uitgedaagd in de vorm van een puzzel of een andere vorm van uitdaging, op de mini bazen en bazen die de game heeft na, want die kunnen behoorlijk pittig zijn.

De vijanden die je onderweg tegenkomt zijn allemaal zogenaamde Hellions, een manifestatie van het kwade in mensen, dieren of Seraphim. Alleen de Shepherd kan deze wezens verslaan en weer puur maken. De vijanden in de open wereld zijn veelal dieren zoals wolven en slangen, maar ook mensen die slecht zijn moeten bevochten worden.

Tales of Zestiria maakt gebruik van een actief vechtsysteem wat betekent dat je tijdens een gevecht niet op je beurt hoeft te wachten, maar gewoon erop los kunt rammen. Je hebt normale aanvallen en hiddes artes wat je speciale aanvallen zijn. Ook kun je je spirit chain opbouwen, waarna je een krachtigere aanval kunt doen.

Alleen is dat niet altijd genoeg om een vijand te verslaan. Sommmige vijanden moeten namelijk met een bepaald element geraakt worden voordat ze schade krijgen. Sorey heeft daarvoor de Armitisation techniek, waarmee hij de verschillende Seraphim met verschillende elementen kan aanwenden. Denk hierbij aan elementen als water en vuur.

Als een vijand dan verslagen en gepurificeerd is krijg je natuurlijk ervaringspunten die ervoor zorgen dat je steeds sterker wordt. Ook ontwikkel je je wapentechniek en je verschillende moves naarmate je ze meer gebruikt. Voor tijdens gevechten ontwikkel je ook regels die je in kunt zetten, om alles net iets makkelijker te maken. Handig!

Je uitrusting an sich is niet vanzelf sterker. Daar moet je het een en ander voor doen. Je kunt wapens en kleding namelijk bij de vele handelaren kopen en verkopen, maar ook gelijksoortige voorwerpen fuseren. En dat laatste maakt ze sterker en voegt ook nog eens een aantal eigenschappen samen.

Als een personage uitrusting draagt van een zelfde element kan dit ook voor extra bonussen zorgen zoals een boost in je kracht of meer leven. Erg handig en zeker een tof systeem! Dit systeem zorgt ervoor dat je veel bewuster met je uitrusting aan de gang gaat en dat je ook goed op de uitrusting van je groep let.

Tales of Zestiria heeft nog veel meer elementen die ervoor zorgen dat je het gevecht steeds weer aangaat en dat je in verschillende steden dingen blijft ontdekken. Zo kun je ook een gepurificeerde stad beheren en het goede daar sterker maken. Dat levert natuurlijk ook weer bonussen op, maar het voornaamste is dat het ervoor zorgt dat je de game blijft spelen.

Tales of Zestiria heeft het typische sfeertje van goed tegen kwaad over zich hangen. De game weet dit alleen wel heel tof te verpakken. Alles ziet er prachtig uit van de karakters tot de levels, afgezien van enkele hele kleine puntjes. Het verhaal sleept je mee. Je moet enkel door het begin heenbijten.

Er is genoeg te doen wat betreft missies en ontdekken in de wereld, alleen daagt de game je niet echt uit op enkele momenten na. De wereld is ook vrij leeg voor het formaat. Onder aan de streep is dit wel een game waar je jezelf uren in kunt verliezen en die je ook zeker in je collectie moet hebben!