StarBlood Arena Review - Online knallen in VR

StarBlood Arena is een nieuwe game die ondersteuning biedt voor de VR-headset van Sony. In de game vlieg je door arena's en jaag je op andere spelers om als winnaar uit de bus te komen. Is de shooter reden genoeg om de PlayStation VR op te pakken? In de StarBlood Arena review kom je alles over dit schietfestijn te weten.

Sony biedt sinds oktober vorig jaar een nieuwe manier van gamen met de PlayStation VR-headset. In de tussentijd zijn er verscheidene games verschenen voor het platform, al begint de stroom van grote titels ondertussen wat op te drogen. Volgende maand komt de shooter Farpoint uit, maar voor nu is het de beurt aan StarBlood Arena om fans van virtual reality weer aan het gamen te zetten.

In deze arena-shooter kom je in een futuristische wereld terecht, waarin vechters tegen elkaar strijden om alle faam. Jij als nieuwe piloot wordt gelijk in het diepe gegooid en moet zien te overleven in de schietactie die op je af komt. De gameplay is daarmee goed te vergelijken met die van een andere VR-game voor het platform: RIGS Mechanized Combat League.

Je neemt namelijk plaats in jouw eigen vechtmachine en vecht je een weg door de game heen. Het grote verschil tussen StarBlood Arena en RIGS is dat je in de laatstgenoemde game met beide voeten op de grond blijft staan. StarBlood zoekt het iets hogerop en laat je vrolijk rondvliegen. Enige ervaring met de bril van Sony is daarom toch wel vereist.

Want een ieder die wel eens gevlogen heeft in een VR-game weet dat zulke games aardig intensief kunnen zijn voor de ogen. StarBlood Arena heeft daar in zekere mate ook last van, al is het stukken minder dan bij andere titels. Wellicht komt dit doordat ontwikkelaar WhiteMoon Dreams de cabine van jouw strijdwagen heeft vastgepind aan het beeld en deze dus niet meehobbelt met jouw bewegingen.

Ondanks dat de pacing in de game aardig hoog ligt, kun je het ook als minder ervaren speler dus nog best goed bijbenen. Daardoor kun je gelukkig ook goed zien dat de game er, voor een VR-titel, best wel goed uitziet. StarBlood Arena heeft een ietwat stilistisch uiterlijk, alsof er een soort Borderlands-filter over de game is gegooid.

En die vergelijking met Borderlands gaat verder dan alleen de grafische stijl. Zo bevat de game verschillende karakters die elk een eigen voertuig hebben met unieke wapens. Net als de protagonisten in de shooter van Gearbox heeft elk personage dus een uniek loadout en speelstijl. Hierdoor kun je dus zelf uitvogelen welk karakter het beste bij jou past.

Zo is karakter Blade helemaal van de close-quater combat met slagaanvallen en laserwapens, terwijl Dregg met zijn sniper van een afstand zijn tegenstander kan belagen. Zijn wapen kan zelfs door wanden heen richten, wat natuurlijk een groot voordeel is. Stuk voor stuk biedt elk karakter een nieuwe manier van vechten en dit is een van de sterke punten van StarBlood Arena.

Daar bovenop zijn er ook mods vrij te spelen waarmee je elke klasse nog verder kunt aanpassen, wat ervoor zorgt dat de shooter best wat diepgang met zich meebrengt. Helaas is niet alles in de game zo divers als de cast die je tegenkomt tijdens het spelen. Vooral de singleplayer die StarBlood Arena je voorschotelt, is alles behalve geweldig.

In plaats van een tof verhaal dat inspeelt op de setting van de game, krijg je een soort van toernooi-vormig concept waarbij je acht verschillende matches moet winnen om met een karakter de beker te bemachtigen. In feite speel je gewoon de multiplayer, maar dan met bots. In het begin is dit nog niet zo’n probleem. Speel je wat langer door, dan gaat het toch wel een beetje vervelen.

Want je speelt op dat soort momenten veel liever tegen andere spelers dan de AI. Zeker omdat je tijdens de singleplayer soms het overzicht kunt verliezen. Zo is het tijdens het spelen meermaals voorgekomen dat een bot bij een nieuwe respawn gelijk het vuur opende. Hierdoor vonden we meteen opnieuw de dood en dit herhaalde zich een aantal keer. Alle tegenstanders hadden kortgezegd een soort auto-aim, waardoor het plezier al snel werd ontnomen.

Het spelen tegen andere menselijke spelers verhelpt dit probleem gelukkig, maar die multiplayer heeft weer last van zijn eigen problemen. De grootste hindernis is (nu al) de gebrekkige matchmaking. Het wachten op andere spelers kan soms best even duren en dat is zo vlak na de release van de game niet bepaald een goed teken.

Als je nu al moeilijk een tegenstander kunt vinden, dan wordt dat in de toekomst zeker niet makkelijker. Wellicht heeft het prijskaartje van StarBlood Arena hier iets mee te maken. Want de prijs van 40 euro is wellicht net iets te steil voor de content die je ervoor in huis haalt. Toegegeven, met twaalf arena’s en verscheidene modi is er zeker variatie binnen het geheel te vinden.

Maar de singleplayer is kortgezegd totaal niet imponerend en ook de multiplayer heeft zijn eigen portie problemen, waarvan een gebrek aan tegenstanders bovenaan de lijst staat. En dat is eeuwig zonde, want zo oppervlakkig als het ene deel van de game oogt, zo diepgaand is het rooster met karakters.

Elk personage heeft een unieke set met wapens en vaardigheden, waardoor je in alle rust kunt uitzoeken welke held bij jouw speelstijl past. Ook het grafische aspect van de game is dik in orde, tezamen met de solide gameplay, die ondanks de hoge dosering actie comfortabel blijft om te spelen met de bril op.

StarBlood Arena komt toch helaas niet verder dan een leuk tussendoortje dat is gedoemd om een vroege dood te sterven, vergelijkbaar met bijvoorbeeld Battleborn. Het concept en de uitwerking zijn prima in orde, maar in de praktijk werkt het geheel toch niet zo goed als gehoopt met zo’n specifieke doelgroep. En dat is zonde, want StarBlood Arena is voor VR-fans zeker een titel om op zijn minst uit te proberen.