Project Zero Maiden of Black Water Review - Bizarre gebeurtenissen!

Ben jij bang voor geesten? Nee? Niet liegen! Spoken en geesten zijn gewoon hartstikke eng. Weet de nieuwste Fatal Frame game dit goed over te brengen? Lees het in de Project Zero Maiden of Black Water Review!

Oktober is de maand dat we met z’n allen flink gaan griezelen. Misschien kruip je onder de dekens met een spannend boek, of bevuil je een aantal onderbroeken met een huiveringwekkende horrorfilm. Wij gingen daarentegen aan de slag met Project Zero Maiden of Black Water, deeltje vijf in de Fatal Frame serie. Zorgt deze game voor ons bij kippenvel?

Project Zero Maiden of Black Water speelt zich af op de mysterieuze berg Mount Hikami in Japan, waar in het verleden allerlei bizarre gebeurtenissen plaatsvonden. Van rituele zelfmoorden, tot vrouwen die verstikt worden in dozen en maniakken die de ogen van nonnen eruit snijden. Kortom, geen gezellige boel daar. Helaas voor ons brengen we hier wel de meeste tijd door.

In de game volg je namelijk drie personages: Yuuri Kozukata, een meisje met de kracht om mensen of objecten uit de schaduwwereld naar de onze te halen, Ren Hojo, een man die de berg Mount Hikami onderzoekt voor zijn nieuwe boek en Miu Hinasaki een meisje op zoek naar haar moeder. Het verhaal wisselt tussen deze drie personages terwijl ze zoeken naar de oplossing van het mysterie van de berg en de mysterieuze Maiden of Black Water.

De opzet voor een spannend verhaal is dik aanwezig. En qua spanning zit het zeker wel snor. Het is alleen in de uitvoering van het verhaal waar Project Zero Maiden of Black Water een paar steken laat vallen. Omdat alle drie de personages een verschillend doel hebben loopt alles door elkaar heen, en wordt het geheel al snel verwarrend. Het lijkt alsof de ontwikkelaars te veel voor één game wilden vertellen, waardoor de game nodeloos ingewikkeld in elkaar steekt.

Dit betekent niet dat dit afdoet van de ‘engheid’ van de game. Op sommige punten krijg je een glimps van het verleden van de berg te zien, in de stijl van een found footage film. Deze momenten brachten onze interesse in de gebeurtenissen op de berg weer terug. Het is alleen jammer dat het totaalplaatje dit niet kon doen.

Het verhaal mag je dan misschien niet altijd grijpen, de gameplay doet dat gelukkig een stuk vaker. In Maiden of Black Water loop je als één van de personages door verlaten tunnels, vervallen metrostations en geruïneerde Japanse tempels. Al deze plekken zijn overgoten met een dikke griezelige saus en de game creëert een onheilspellende sfeer, waardoor je het gevoel krijgt alsof je nooit veilig bent. Dit komt mede door de depressieve graphics en het solide sound design.

Heel de game is namelijk doordrenkt met atmosferische geluidseffecten waardoor het, zelfs als er niets gebeurt, nog steeds een oncomfortabele sfeer neerzet. Alles speelt zich ook af in het donker. Je hebt alleen maar een klein zaklampje om voor je te kijken. Wat voor vreselijkheden verschuilen zich in het donker?!

Natuurlijk zijn alle enge gebieden niet leeg, verre daarvan. Mount Hikami is het huis van allerlei geesten die het niet bepaald op prijs stellen dat jij daar rondneust. Het enige middel om de geesten af te weren is de camera obscura, een speciale camera die de vijandige geesten kan uitdrijven. Je bestuurt de camera door de Wii U gamepad voor je te houden net als een echte camera, en met de gyroscoop kan je het beeld draaien om de perfecte (lees: dodelijke) foto te maken.

We moedigen alle Wii U games om gebruik te maken van de gamepad op een originele manier, en Maiden of Black Water doet een stap in de goede richting. Het fotograferen van de geesten werkt intuïtief, maar omdat de controller wat aan de zware kant is kan het vervelend worden om het constant voor je uit te houden. Daarnaast is het uitdrijven van de geesten leuk; erg eng is het niet. Ook wordt het richting het einde van de game vrij repetitief.

Behalve het verfrissende gebruik van de gamepad, voelt de Maiden of Black Water old school aan op een verkeerde manier. Het gehele ontwerp van de game lijkt meer op een PlayStation 2 game uit 2005 dan een spiksplinternieuwe Wii U game uit 2015. Zo is Mount Hikami gesegmenteerd door veel laadschermen, zijn de graphics op sommige punten ondermaats (lelijke textures) en is het fotograferen nét niet gevarieerd genoeg. Goed nieuws natuurlijk voor fans van de Fatal Frame/Project Zero games, maar jammer voor gamers die een vernieuwende ervaring verwachten.

Desalniettemin is Project Zero Maiden of Black Water geen slechte game, verre daarvan. De game biedt je genoeg speeluren om het prijskaartje te rechtvaardigen en de gameplay is van een unieke soort. Het is misschien niet de grote najaarshit die de Wii U nodig heeft, maar toch een bijpassende game voor de tijd van het jaar.

Project Zero Maiden of Black Water is een game doordrenkt met een enge, oncomfortabele sfeer waar je als fan van Japanse horrorfilms van zal smullen. Het verhaal mag dan misschien niet aangrijpend zijn. Maar het sfeertje, de lange speelduur en de unieke gameplay met de Wii U gamepad maken de game op z’n minst het proberen waard. Toch houdt het verouderde design het tegen dat Maiden of Black Water een essentiële Wii U game is.

Laten we het zo zeggen: als je al jaren zit te wachten op een nieuwe Fatal Frame/Project Zero game is Maiden of Black Water zeker de moeite waard. Als je het nog niet zeker weet, raden we je aan de gratis demoversie te proberen in de Wii U eShop. Als dat je niet grijpt, is de game niks voor jou. Wij zaten in ieder geval op het puntje van onze stoel.