Dawn of War 3 Review - Een heerlijke Warhammer RTS

Liefhebbers van het RTS-genre en de Warhammer franchise opgelet: na maar liefst acht jaar droogte is het weer zover. Dawn of War 3 ligt over een week in de winkels. Doet de nieuwste game van SEGA recht aan het op zijn gat liggende RTS-genre? Je leest het in onze Dawn of War 3 review.

In het nieuwste deel van Dawn of War, dat uit een singleplayer en multiplayer bestaat, heb je de beschikking over drie rassen. Dat zijn de Space Marines, de Eldar en de beruchte Orks, die het in beide modi tegen elkaar opnemen. Belangrijke verschillen met het vorige deel zijn de elitetroepen en het bouwen van je basis, zaken die later in deze review aan bod zullen komen.

Het verhaal van Dawn of War 3 draait om de Spear of Khaine, een enorm dodelijk wapen dat ontdekt is op de planeet Acheron. De drie rassen willen de Spear natuurlijk maar al te graag in bezit krijgen en reizen af richting Acheron. De Space Marines, Eldar en Orks verschillen enorm van elkaar, maar komen samen in een boeiend verhaal.

In de ruim zestien uur durende singleplayer, die je kunt spelen op verschillende moeilijkheidsgraden zoals casual, moderate en hard, speel je iedere missie met een ander ras. Zo begin je met de Space Marines, dan de Orks en als laatste de Eldar. Dit rouleert elke drie missies en zorgt voor een interessante en boeiende verhaallijn.

Een missie op het moeilijkste niveau duurt ongeveer een uur en dan komt de afwisseling in rassen goed van pas. Want wanneer je even genoeg hebt van bijvoorbeeld de Orks, wat in onze ogen haast onmogelijk is, mag je aan de slag met de Eldar of de Space Marines. Het verhaal wordt dan ook in stappen verteld door de ogen van de verschillende rassen. Het is daarbij gelukkig niet zo dat je de verschillende missies opnieuw moet spelen vanuit een ander standpunt: iedere missie is anders dan de vorige, en dat houdt de singleplayer verdomd interessant.

Daar helpt ook de moeilijkheidsgraad aan mee, de game is namelijk zeker niet te makkelijk. Je kunt niet zomaar wat troepen maken en die op de tegenstander af laten gaan; je moet echt een bepaalde strategie bedenken om een grote basis over te nemen, anders word je genadeloos in de pan gehakt.

De drie rassen in Dawn of War 3 verschillen zoals eerder gezegd zeer van elkaar. De Orks zijn in ieder geval de domste van de drie facties, wat duidelijk gemaakt wordt doordat je af en toe tijdens een missie een Ork hardop hoort praten. Wat deze Ork dan uitkraamt, is meestal niet heel intelligent te noemen. Een voorbeeld hiervan maak je mee wanneer je een Requisition punt overneemt, dan hoor je een Ork zeggen: "Requisition punt is verbeterd, wat is Requisition überhaupt?"

Hun manier van aanvallen is ook heel anders dan die van de andere twee rassen. Het bestaat uit veel man- en spierkracht en simpelweg op de tegenstander afrennen. Toegegeven, zo simpel is het niet, maar je krijgt wel dat gevoel als je de troepen voor een spotprijs uit je barakken kan blijven sturen.

De Eldar daarentegen zijn wat duurder om te maken, maar daar krijg je genoeg voor terug, mits je het op een verstandige manier aanpakt. Dit ras vergt namelijk veel micromanagement omdat je de troepen, op één of twee na, niet gewoon in een gevecht kunt droppen zoals je met de Orks wel kunt.

De Eldar troepen zijn namelijk een stuk kwetsbaarder in melee-gevechten doordat zij minder HP hebben. Gelukkig hebben ze wel een soort onzichtbaar schild om zich heen, dat met de tijd herstelt. Daar kun je dus handig gebruik van maken als je de troepen het gevecht instuurt en ze telkens terughaalt. Maar zoals eerder gezegd vergt dit veel micromanagement.

Het is dan ook handig om als beginner te starten met de Space Marines, een gebalanceerde factie waarmee je gemakkelijk kan instappen. In melee-gevechten kun je ze wel hun gang laten gaan en ook je ranged units hoef je niet telkens in de gaten te houden, dit komt doordat deze troepen ook hand to hand hun mannetje staan.

Wanneer je de singleplayer hebt uitgespeeld, wat een aanrader is aangezien je daar de troepen van de verschillende rassen goed leert gebruiken, kun je nog genoeg uren steken in de multiplayer. Deze werkt namelijk behoorlijk verslavend, dat komt mede doordat je beloond wordt naarmate je meer speelt.

Je krijgt bijvoorbeeld skulls en XP na ieder potje multiplayer, deze skulls gebruik je voor onder andere nieuwe outfits voor je troepen. Naarmate je XP-balkje zich vult, krijgen je elitetroepen de beschikking over nieuwe krachten.

De elites zijn veel sterker dan de 'normale' troepen en deze kun je dan ook niet zo vaak inzetten als je maar wil. De elites kun je namelijk alleen het slagveld op sturen als je genoeg elitepunten hebt gespaard. Des te meer punten een elite kost, des te krachtiger deze is. Denk dus goed na voordat je een elite inzet en in welke situatie je dit doet: ze kunnen namelijk van groot belang zijn in je strategie.

Zonder strategie heb je weinig kans om een multiplayerpotje te winnen. Om te winnen moet je namelijk drie gebouwen van de tegenstander uitschakelen in een vaste volgorde. Als eerste moet je de shield generator slopen en als deze kapot is moet je de defensive turrets neerhalen. Zonder deze twee gebouwen is het een stuk makkelijk om de Powercore te vernietigen, waarna de game zal eindigen.

De multiplayer bestaat uit 1v1, 2v2 en 3v3 modi en iedere modus verlangt een andere tactiek waardoor je van tevoren al de goede keuze moet maken. Dit omdat het wel eens voorkomt dat je in een 3v3 potje alledrie met de Eldar ten strijde trekt, dan is het natuurlijk handig als je allemaal verschillende elites meeneemt. Met hoeveel spelers je ook het slagveld betreedt, de doelstelling is steeds dezelfde: vernietig de Powercore van de tegenstander.

Een potje multiplayer met twee spelers kan al voor grote chaos zorgen op je beeldscherm, met vier of zes spelers die tegelijkertijd een punt willen overnemen is dat nog een tandje erger. De enorme hoeveelheid troepen zorgt voor een gecontroleerde chaos en geeft een extra dimensie aan Dawn of War 3.

Naast de elitetroepen is ook het bouwen van je basis 'nieuw' in Dawn of War 3, aangezien we deze feature niet tegenkwamen in deel twee. Het basebuilden gaat niet zo ver dat je overal maar verdedigingstorens kunt neerzetten, zodat je niet meer op de verdediging van je basis hoeft te letten. Het gaat vooral om de barakken en de garages voor voertuigen die je kunt bouwen, waar jij je troepen traint.

Ondanks het feit dat het spel goed in elkaar zit en zowel de singleplayer als de multiplayer de nodige uren plezier opleveren, heeft de game ook een paar minpuntjes. Zo lijken de graphics van de units, ook op de hoogste instellingen, niet heel veel detail te hebben. De graphics van de maps en gebouwen zijn overigens dik in orde, alleen bij de troepen lijken de details wat vager.

Wij hadden voor een huidige RTS ook betere en meer afwisselende animaties verwacht. Neem bijvoorbeeld Gabriel Angelos, een elite van de Space Marines die met zijn enorme hamer tegenstanders uit de weg ruimt. Iedere keer dat hij zijn speciale aanval doet, doet hij dat telkens op dezelfde manier en dat komt na enkele uren spelen zeer eentonig over.

Het andere minpunt aan de game is de beperkte keuze uit slechts drie rassen. Ondanks dat de Space Marines, Eldar en de Orks genoeg uitdaging bieden om ze volledig onder de knie te krijgen, blijft de afwisseling in de multiplayer karig. Misschien dat dit met toekomstige DLC uitgebreid wordt, maar dat is toekomstmuziek: op dit moment voelen de drie rassen in de multiplayer karig aan.

Dawn of War 3 zit goed in elkaar en de gameplay speelt heerlijk en soepel weg. Ondanks de kleine minpuntjes, zorgt de game voor een verslavend gevoel en wil je blijven spelen om je tegenstanders te verslaan. De game zal ervoor zorgen dat de gamers flink wat minder uren slaap pakken en als een spel dat met je doet, is het al geslaagd. Dawn of War 3 doet dat en blaast het RTS-genre weer nieuw leven in.