Agents of Mayhem Review - Chaos voor gevorderden

Agents of Mayhem is de nieuwste creatie van ontwikkelaar Volition, bekend van onder andere Saints Row. In de game strijd je tegen het kwaadaardige L.E.G.I.O.N. om de wereld van de ondergang te redden. In de Agents of Mayhem review kom je erachter of dit epische avontuur jouw zomer kan domineren.

De naam Volition klinkt wellicht niet bij iedereen bekend in de oren. Noem je daarentegen Saints Row dan gaan er plots een stuk meer belletjes ringelen. De serie wordt dikwijls vergeleken met de Grand Theft Auto serie vanwege gelijkenissen als er gekeken wordt naar de basis van beide series. Een grote open wereld met allerlei activiteiten die door de speler kunnen worden gedaan.

Daar houden de gelijkenissen ook meteen wel op. Zeker de recentere delen binnen de Saints Row franchise zijn steeds minder de realistische kant opgeschoven en focussen zich meer op het ridicule en over-de-top actie. Agents of Mayhem komt van dezelfde hand als de laatstgenoemde serie en biedt eveneens een open wereld om in te spelen.

Toch is de opzet van dit nieuwe avontuur toch net iets anders dan wat de ontwikkelaar eerder op de plank heeft gebracht. Ditmaal ga je aan de slag voor de good guys van Mayhem en neem je het op tegen het kwaadaardige L.E.G.I.O.N. De kwade macht heeft de wereld in zijn greep na een reeks aanvallen en ook Seoul lijkt te vallen, maar jij als speler probeert daar een stokje voor te steken.

Er is dit keer dus voor een bestaande stad gekozen, in plaats van het fictieve Steelport. Maar dat de stad in het echte leven bestaat, betekent niet dat Agents of Mayhem er een realistische kopie van heeft gemaakt. De gehele game voelt aan als een cartoon uit de jaren tachtig en het uiterlijk is daar geen uitzondering op.

De grafische stijl is het best te vergelijken met die van een titel als Crackdown, semi-realistisch met een cartoonesk randje. Het lijkt net een interactief stripboek. De cutscenes in de game zijn bovendien letterlijk cartoons en zien er super tof uit. Agents of Mayhem ademt sfeer uit en dat is een positief gegeven.

Dat vind je het meest terug in de hoofdrolspelers van deze open wereld game: de agenten van Mayhem. Agents of Mayhem is namelijk een hero-shooter, vaag vergelijkbaar met iets als Overwatch. Je speelt te allen tijde met een groep van drie agenten die elk hun eigen wapen en vaardigheden hebben. In plaats dat alle drie de karakters tegelijkertijd rond huppelen, kun je met een druk op de knop wisselen van agent.

In totaal biedt de game je 14 agenten om uit te kiezen (de twee DLC-karakters meegerekend) en het toffe is dat je tijdens de gehele game vrijwel compleet vrij bent om te kiezen wie je wil zijn. Er zijn geen restricties en dat komt het speelplezier ten goede. Er is namelijk voor ieder wat wils en iedere speler zal uiteindelijk zijn eigen unieke trio vinden.

Zo start je de game met onder andere Hollywood, een egocentrische acteur die is omgedoopt tot superagent. Dit karakter is je standaard shooter met een assault rifle en granaatwerper. Maar later kom je ook meer obscure karakters tegen. Daisy rijdt bijvoorbeeld rond op rollerskates met een machinegeweer in haar handen. Of wat te denken van Red Card, een hooligan die zijn shotgun kan omtoveren tot een wapen voor lange afstanden.

Elk karakter is verder te personaliseren met vindbare skills die vrij te spelen zijn door missies te voltooien. Zo is er een upgrade te vergeven aan het wapen van het personage, een passieve kracht die altijd werkt en je kunt een zogenoemde Mayhem-aanval selecteren. Denk aan een Ultimate Ability in Overwatch, die je eveneens kunt inzetten zodra de meter helemaal opgevuld is.

Deze Mayhem-aanvallen laten je agenten van hun sterkste, maar ook gekste kant zien. Met veelal toffe muziekjes kun je nog meer geweld loslaten op al het L.E.G.I.O.N. tuig dat jou voor de voeten loopt. Het rooster met helden in Agents of Mayhem is verreweg het sterkte punt dat de game te bieden heeft.

Voordat je al jouw agenten kunt inzetten dien je ze wel eerst vrij te spelen door hun persoonlijke missies te voltooien. Hierin krijg je veelal een voorproefje van wat elk karakter kan en achteraf kun je dan zelf beslissen of hij of zij binnen jouw team mag treden. Vergezeld met korte introductiefilmpjes krijg je op dit soort momenten ook meteen wat achtergrondinformatie mee.

Het is dan ook jammer om te zien dat de rest van de missies wat eentonig zijn, helaas een kwaaltje dat menig open wereld game heeft. Opdrachten zijn dikwijls hetzelfde en kunnen daardoor snel saai aan gaan voelen. Rij binnen de tijd naar punt A, hack punt B, schiet vijanden op punt C. Indien je slecht tegen die herhaling kunt, zal Agents of Mayhem wellicht niet voor je weggelegd zijn.

De actie en de vele dialogen weten dit enigszins te verhullen, maar het blijft hetgeen dat de game het meest in de weg zit. Zeker als je aan de tweede helft van het hoofdverhaal begint, start de game een beetje in te kakken. Missies worden minder interessant en levels lijken steeds vaker op elkaar. Zeker de willekeurige dungeons die je in de game regelmatig tegenkomt lijken meer dan eens één op één gekopieerd.

Tevens heeft de game hier en daar last van wat rare foutjes die je soms uit de ervaring trekken. Muziekjes spelen rustig door tijdens bepaalde cutscenes, waardoor je dialogen soms niet kunt verstaan. Of een karakter komt vast te zitten in een muur, waardoor je genoodzaakt bent om de missie te herstarten. Dit soort dingen horen natuurlijk niet.

De laatste confrontatie aan het eind van de ruim elf uur durende campagne is gelukkig wel een toffe afsluiter van de game, al geeft het einde alle ruimte voor een eventueel vervolg. Het plot van Agents of Mayhem is flinterdun, maar dat maakt niks uit. De game voelt als een interactieve serie van de Power Rangers, waarin je in elke operatie weer een andere kwade schurk mag aanpakken.

Daarom is een release midden in de zomer een prima keuze geweest van uitgever Deep Silver. Agents of Mayhem is hersenloos actiemateriaal. Lekker knallen tegen gekke tegenstanders, terwijl de flauwe grappen je om de oren vliegen. De vele agenten stelen de show met hun unieke persoonlijkheden en uitrustingen. Ook het artistieke stijltje van de game ademt creativiteit uit en zorgt voor nog wat extra sfeer.

Het is jammer dat een anders hele toffe game onderuit gaat door de herhalende gameplay en technische foutjes. Missies voelen zeker verderop in de game vrijwel allemaal hetzelfde en enkele levels zijn replica’s van reeds voltooide secties. Daarmee blijft Agents of Mayhem slechts een tussendoortje voordat het drukke gameseizoen weer van start gaat. Maar wel een sappige, met uitjes en extra ketchup.