Seven The Days Long Gone Preview - Wederopbouw van isometrische RPG's

Als je in het verleden Baldur’s Gate en de eerste Fallout games hebt gespeeld, dan herken je vast nog wel dat ouderwetse stijltje waarbij je de game van bovenaf bekijkt. Ook een aankomende titel maakt hier gebruik van en weet misschien een ode te brengen aan de oude glorie. Lees de Seven The Days Long Gone preview!

Seven The Days Long Gone is een isometrische role playing game, waarbij je dus alles van een bovenaanzicht de gameplay bekijkt. IMGN.Pro, de ontwikkelaar van het spel en bekend van onder andere Kholat, probeert het specifieke RPG genre weer opnieuw op de kaart te krijgen. Hier is aardig wat inspanning voor nodig, maar Seven The Days Long Gone lijkt een serieuze kandidaat te zijn.

In Seven The Days Long Gone speel je dief genaamd Teriel, die het liefst alleen werkt. Een probleem voor hem, is dat zijn paden gekruist zijn met een demoon die een speciale taak voor de dief in gedachten heeft. Artanak, zoals de demoon heet, vestigt zich in het hoofd van Teriel, waarna het duo op reis gaat om hun taak te volbrengen.

De trektocht door het post apocalyptische landschap wordt alle behalve een gemakkelijk ommetje. Zo bevind je je op het gevangenis eiland Peh, dat onder de macht van het Vetrall koninkrijk staat. Iedereen die daar vastzit, heeft iets misdaan wat tegen de regels van de heerschappij inging, dus op sympathie hoef je daar niet te wachten. Ook al kennen de meeste inwoners niet bepaald een kleurige achtergrond, de grafische voorgrond weet een hoop leven in de brouwerij te brengen.

In een isometrische game speelt de gehele omgeving een belangrijke rol, maar kan ook de nodige verwarring en drukte opleveren. Seven The Days Long Gone weet hier het tegenovergestelde van te bereiken door overal ordening in te plaatsen. In de gameplay die wij gezien hebben viel alles op zijn plaats, kwam elk object duidelijk naar voren en werd de chaos van bewegende personages geminimaliseerd. De grafische stijl hielp hier ook aan mee, aangezien die aan een kwaliteit voldoet waarbij je je vingers aflikt.

De verwaarloosde omgeving, onder leiding van het Vetrall koninkrijk, is weergegeven door middel van een cel-shaded stijl. De prachtige landschappen waren een lust voor het oog, waarbij niet alleen de gebeurtenissen op de voorgrond de aandacht wisten te trekken, maar ook het uitzicht op de rest het beeld wist te betoveren. Een leuk feitje om hierbij in het achterhoofd te houden, is dat de landschappen bedacht zijn door de creatieve geesten achter The Witcher 3. Zo liepen wij langs een hoge klif waar we enige hoogtevrees van kregen, aangezien er in de diepte woeste wateren kolkten.

Al snel leerden wij tijdens de hands-on dat je de buurt goed in de gaten moet blijven houden. Teriel kan namelijk bijna overal op klimmen en klauteren, wat geheel nieuwe wegen opent om bepaalde plaatsen te bereiken. Bovendien kan dit van pas komen om verborgen loot te vinden en je vijanden te bestoken. Net zoals de gewaagde sprongen, moet je met het uitzoeken van je doelwitten niet té overmoedig zijn.

In Seven The Days Long Gone vecht je door middel van real time combat. Dit houdt in dat je de aanvallen van je vijanden kan ontwijken en onmiddellijk terug kan slaan. Het aan elkaar linken van dodelijke uitbarstingen is een vereiste, anders word je binnen de kortste keren overspoeld door de wachters van Peh. Dit zijn niet bepaald lieverdjes, maar gelukkig krijg je ook andere middelen tot je beschikking om hen het zwijgen op te leggen.

Teriel en Artanak hebben namelijk de mogelijkheid om gebruik te maken van magie. In de hands-on hebben wij al een beetje kunnen oefenen met het rondstrooien van vuurballen, wat ervoor zorgde dat er eigenlijk alleen nog maar meer wachters gelokt werden. In de wereld van Seven The Days Long Gone is nog veel meer magie te vinden, maar daar werd verder nog niet veel van getoond. Toch waren, tijdens de hands-on, de echt betoverende aspecten van de game niet te vinden in de dodelijke spreuken die je los kon laten, maar in de interessante culturen die wij tegenkwamen tijdens onze reis.

Peh leeft, en niet zo’n klein beetje ook. De samenleving is namelijk weer bezig aan zijn opbouw, wat gefinancierd wordt door een valuta met de naam Auryt. Elk niet speelbare personage in Seven The Days Long Gone kent zijn eigen routinewerk en dialogen, dus ook zonder jouw bemoeienis gaat het leven gewoon door. Wel heeft een aantal van deze mensen wel taken voor je, waarmee je voorwerpen of Auryt kan bemachtigen.

Niet alleen de NPC’s zijn aan verandering onderhevig. De game heeft namelijk ook dynamisch weer en een dag-nacht cyclus geïmplementeerd gekregen. Het blijkt niet alleen voor de visuele aspecten te zijn, want als het nacht is hebben vijanden minder zicht en als het regent zijn voetstappen minder hoorbaar. Het is dus belangrijk met van alles rekening te houden als je besluit flink herrie te gaan schoppen.

Van wat Seven The Days Long Gone getoond heeft, zijn wij heilig overtuigd dat het een spel gaat worden om in de gaten te houden. Hopelijk weet de isometrische RPG de kwaliteit van de hands-on te waarborgen voor de rest van de game, die volgens de ontwikkelaars binnen een uur of 12 uit te spelen is. Een officiële releasedatum naast het jaartal 2017 is nog niet bekend, maar dat is door de vingers te zien als het spel de lat zo hoog legt. Als wij in Peh opgesloten zouden zitten, dan hoorde je ons niet klagen!