Zootropolis Review - Een leuke beestenboel

Zootropolis is een stad voor grote- en kleine dieren, roof- en prooidieren die desondanks hun verschillen toch samenleven. Het is de fantasie van ieder kind, waarbij de mens is vervangen door dieren. Toch zijn er problemen in dit dierlijke paradijs en deze worden volledig blootgelegd in deze Zootropolis review.

Het verhaal begint bij het jonge konijntje Judy Hopps in een boerengemeenschap ver van Zootropolis vandaan. Zij heeft de droom om het eerste konijn bij de politie te zijn, alleen denken haar ouders daar anders over. Het is namelijk veel veiliger en realistischer om een boer te worden, zoals vele andere konijnen dat ook zijn. Toch moet je dromen nastreven en het glazen plafond doorbreken, om je passie te volgen.

Dit is precies wat Judy doet, door met succes de politieacademie te doorlopen en een plek te krijgen bij de politie van Zootropolis. Maar de politieacademie doorlopen betekent nog niet het slagen van een droom, want eenmaal bij de politie krijgt Judy de rol van parkeerwachter. Dit is niet de droombaan van Judy, waardoor zij zich al snel een echt politieonderzoek toe-eigent. Door omstandigheden sleurt zij de vos en zwendelaar Nick Wilde mee in dit avontuur.

Het avontuur in kwestie is overigens een mysterie van formaat. Het politieonderzoek gaat over de vermissing van twaalf verschillende zoogdieren, waarbij Judy 48 uur krijgt om een vermiste otter te vinden. Een behoorlijk lastige taak zonder concrete aanwijzingen en daarbij is Zootropolis ook een hele grote stad. Zo is de stad onderverdeeld in verschillende klimaatzones, zoals de savanne, regenwoud en toendra.

De diversiteit aan klimaten en dus ook omgevingen zijn heel erg fijn voor de afwisseling van de film. Loopt Judy in eerste instantie rond in het stadcentrum, staat ze vervolgens met haar konijnenvoeten in de sneeuw van toendra en eindigt in Little Rodentia, een soort Madurodam voor knaagdieren. De verschillende klimaten zorgen tevens voor een hele andere sfeer en kleur aan de omgeving. De animators hebben hier een feestje aan gehad, want de stad Zootropolis ziet er prachtig uit.

Daarbij krijg je echt het gevoel dat de stad leeft, door de hoeveelheid dieren die je ziet rondlopen en die allemaal hun eigen leven leiden. Hier komt Judy ook achter als zij in de stad komt, want daar is het ieder voor zich in tegenstelling tot de boerengemeenschap. Wat ook opvalt, is dat de makers een keuze hebben gemaakt in het soort dieren dat zij laten zien. Opvallend is dat er bijvoorbeeld geen aap voorkomt in Zootropolis, want misschien waren zij te menselijk.

Het belangrijkste verschil tussen dieren in Zootropolis, is tussen roof- en prooidieren. De algemene boodschap van Zootropolis gaat namelijk over stereotyperen en zelfs een klein beetje over racisme. Een vos is niet altijd sluw en alleen konijnen mogen elkaar schattig noemen. Als je echter altijd hoort dat je binnen een bepaald kader valt, dan word je ook datgene wat andere dieren over je zeggen.

In het geval van Nick, is dat de rol van een zwendelaar, want niemand kan een vos vertrouwen. Terwijl Judy juist tegen de stereotypering ingaat door strijd te voeren als het eerste konijn bij de politie en zij sleurt tevens Nick uit zijn stereotype rol.

Dit is een hele mooie boodschap, maar Zootropolis gaat ook over het nastreven van dromen, het is een avontuur en mysterie, maar ook een politiek drama. Er zijn zoveel elementen in deze film te vinden, wat aan de ene kant de film sterk maakt, maar aan de andere kant daardoor de film nu voorbij zijn eigen boodschap schiet.

Zootropolis is overigens in zijn kern een komedie film. Op komisch niveau is de film vooral sterk door een hele goede cast aan acteurs met in de hoofdrol Ginnifer Goodwin als Judy en Jason Bateman als Nick. Andere sterspelers zijn Idris Elba als de strenge politiechef Chief Bogo, Nate Torrence als de klungelige en grappige Officer Clawhauser en Tommy Chong als de mediterende naturalist Yax. Als je een beetje bekend bent met de acteurs, dan kun je meteen een link leggen met andere acteerprestatie, zoals That ’70s Show voor Tommy Chong.

Verder speelt de film met de algemene feitjes over verschillende diersoorten. Zo moeten alle wolven gaan huilen als één iemand begint en kun je giraffen heel moeilijk verslaan in een potje volleybal. Daarbij heeft een trein drie verschillende deuren, zodat dieren van verschillende lengtes een stoel kunnen vinden die past bij hun formaat. Als laatste is er nog het moment dat Judy niet durft te kijken als zij terechtkomt bij een groep naturisten, want een dier zonder kleding aan is uiteraard gek in Zootropolis.

Zootropolis weet tevens op een hele leuke manier, en een wat mindere manier, referenties te maken naar verschillende zaken. Zo is er een overduidelijke referentie naar The Godfather en een snelle referentie naar Breaking Bad door de namen Walter en Jesse te laten vallen. De beste referentie is overigens gericht op de film Frozen van Disney zelf. Zo zegt Chief Bogo dat het leven geen musical is en dat je soms dingen moet loslaten, of in het Engels ‘Let it Go’.

Op een ander moment zie je dat Judy met haar telefoon bezig is, waarop de achterkant een plaatje van een wortel staat met een hap eruit. Een mooie referentie naar Apple toe, alleen zie je de telefoon op verschillende momenten terugkomen in de film en ook een iPod Nano maakt zijn opwachting. Het design van de telefoons komen volledig overeen met die van Apple, dus het is duidelijk dat hier gaat om een sterk staaltje product placement.

Het moment dat de iPod Nano in beeld komt, gaat overigens gepaard met de muziek van Shakira die de rol van Gazelle speelt, een bekende artiest in Zootropolis. Het liedje is op zichzelf best aardig met een pakkende tekst, maar Disney probeert hier iets te hard een hit van te maken in de trant van Frozen. Overigens valt wel te zeggen dat Zootropolis echt een film is voor zowel jongens als meisjes. Terwijl Frozen meer een meisjesfilm was en Big Hero 6 een jongensfilm.

Zootropolis is een hele mooie film geworden, door de afwisseling en pracht van locaties, maar vooral door de keuze in acteurs en de karakters die zij vertolken. Hierdoor is de film een echte komedie geworden met een aantal mooie referenties naar verschillende zaken.

Het sterke verhaal gaat over het najagen van dromen en het bestaan van stereotypes. Alleen is het de vraag of deze boodschap wel opvalt door alle andere elementen uit de film. Daarbij werd in de film een beetje te veel de nadruk gelegd op het nummer van Shakira, waardoor het geen toevoeging was, maar meer een verkoopactie.