Yooka-Laylee Review - Een feest vol nostalgie

Aaah nostalgie! De tijd van 3D platformers en komische gameduo's lijkt in een ver verleden te liggen. Yooka-Laylee gaat daar verandering in brengen en neemt ons mee op een reis terug naar het land van nostalgie. In deze Yooka-Laylee review kun je lezen of deze game oude klassiekers eer aan doet.

Yooka-Laylee is een platformgame die uit liefde voor het genre is gemaakt door oud-medewerkers van games als Banjo-Kazooie en Donkey Kong Country. Via Kickstarter werd Yooka-Laylee voor het eerst in detail onthuld en binnen 30 minuten had het project zijn doel al weten te bereiken. Met alle extra inkomsten is de game verder uitgebreid en het eindproduct kun je vanaf 11 april kopen voor de PlayStation 4, Xbox One en PC. Een Switch versie zal later nog volgen.

De kameleon Yooka en de vleermuis Laylee spenderen hun dagen al luierend in Shipwreck Creek. Op een dag ontdekken ze een magisch boek dat meteen wordt gestolen. De dader is de kwaadaardige Capital B, die er op uit is om alle boeken in de wereld te stelen zodat hij volledige controle heeft over de boekenindustrie.

Het magische boek ziet het niet zitten om bij Capital B in de kast te liggen en laat al zijn pagina's, Pagies genaamd, ontsnappen uit de kaft. Je voelt het misschien al aankomen, maar het is aan jou de taak om de ruim honderd pagina's bij elkaar te sprokkelen en het snode plan van Capital B te dwarsbomen.

De game werkt precies zoals oude 3D platformers waar je in eerste instantie rondloopt in een overkoepelende wereld en vanuit daar verschillende 'levelwerelden' ingaat. Waar je in Super Mario 64 door een schilderij springt om een wereld te openen duik je in Yooka-Laylee een boek binnen. De game kent vijf werelden in een geheeld eigen stijl zodat je niet uitgekeken raakt. Iedere wereld is ook nog eens uit te breiden waardoor je op nog meer locaties kunt rondlopen.

In de werelden is het niet alleen de bedoeling om Pagies te verzamelen. Yooka-Laylee zit vol met verzamelbare items in allerlei soorten en maten. Zo zijn er bijvoorbeeld vijf Ghost Writers te vinden in iedere wereld en één Play Coin en Mollycool. Het wakkert je verlangen om alles te willen verzamelen goed aan, want doordat je steeds weer nieuwe dingen kunt vinden blijf je bezig met de werelden en leg je ze niet na een keertje alweer aan de kant.

Het betaalsysteem bestaat uit dansende veren, waarvan er een stuk of duizend te verzamelen zijn. Met die veren koop je nieuwe moves voor het dynamische duo. De werelden zitten zo in elkaar dat je nieuwe moves moet kopen om alle plekjes te kunnen ontdekken. In iedere wereld komen weer nieuwe bewegingen beschikbaar waardoor je gedurende de game steeds blijft leren en de gameplay nooit oud en vervelend wordt.

Yooka en Laylee werken de hele tijd samen en zijn dan ook onafscheidelijk. Yooka is een droogkloot en Laylee strooit continu met sassy opmerkingen. Net als in Banjo-Kazooie hebben beide karakters specifieke kenmerken die het duo helpt om verder te komen. Met de vleugels van Laylee kan er een beetje gezweefd worden en met de tong van Yooka slurp je vlinders naar je toe om je gezondheid omhoog te halen.

De twee hebben naast hun rol in het verhaal ook de hele tijd commentaar op de game en de game-industrie. Het lijkt soms wel alsof je met Deadpool aan het spelen bent, omdat zo vaak de vierde muur doorbroken wordt. Zo weet Laylee al bij de eerste ontmoeting dat een varken in ridderoutfit een pun als naam zal hebben. En hoe kan het ook anders, zijn naam blijkt Sir Scoffsalot te zijn, een van de ridders van Hamalot, gebaseerd op Sir Lancelot en de ridders van Camelot.

Zo zit de game vol met opmerkingen over zowel oude en nieuwe games en dan vooral over hoe er te weinig games als Yooka-Laylee zijn in de huidige game-industrie. Geen enkele opmerking is compleet zonder oerslechte grap. Behalve dat het best wel grappig is, moet je er dus rekening mee houden dat je soms even moet facepalmen omdat het tegelijkertijd ook ontzettend slecht is.

Naast Yooka en Laylee is er een behoorlijke cast aanwezig met karakters die je regelmatig tegen zult komen in de game. Het fijne aan deze karakters is dat ze zich niet aan je opdringen, maar toch ieder voor een unieke toevoeging aan de game zorgen. Met Kartos kun je bijvoorbeeld missies doen in een mijnkarretje als in Donkey Kong Country.

Met de hierboven genoemde Mollycool kun je bij Dr. Puzz, half dokter en half octopus, jezelf veranderen in bijvoorbeeld een plant of school vissen. Het geeft een totaal nieuwe dimensie aan de game als je opeens een plant bent. Zo zijn er voor iedere vorm weer puzzels en uitdagingen beschikbaar die de gameplay fris en afwisselend houden.

Het is haast te veel om op te noemen, want zoveel content is er aanwezig in Yooka-Laylee. De game zit helemaal volgepropt en je hebt dan ook geen moment de tijd om je te vervelen. Er is steeds weer wat nieuws te doen waardoor je de game blijft spelen. Yooka-Laylee zomaar afsluiten en wegleggen is dan ook geen optie.

Ondanks dat Yooka-Laylee ontzettend vol zit met leuke content en heerlijke verwijzingen naar game klassiekers, is er ook behoorlijk wat aan te merken aan Yooka-Laylee. Het meest jammerlijke aan Yooka-Laylee is dat de besturing niet altijd even lekker werkt. Vooral op momenten waar je moet rollen en platformen tegelijk is het haast niet te doen om de controle te bewaren. Dit is iets wat je regelmatig doet in de game, dus dat is behoorlijk balen.

Dat probleem wordt dan nog eens versterkt door de camera die het wel eens moeilijk heeft. De camera beweegt automatisch naar de meest handige plek, maar vaak is die plek helemaal niet handig. Daarnaast kan de camera niet om objecten heen. Er kan bijvoorbeeld geen boom tussen jou en de camera staan wat gewoon niet fijn werkt in werelden waar kleine obstakels altijd in de weg staan.

De co-op laat het ook afweten om indruk te maken. Je kunt een tweede controller aansluiten om samen te spelen, maar die co-op voegt echt compleet niets toe. Het lijkt een beetje op de co-op uit Super Mario Galaxy, waar een tweede speler enkel kan rondkijken met een cursor en vijanden verdoven. Echt meespelen is helaas niet van de orde, tenzij je een losse minigame kiest uit het menu.

Ten slotte gedraagt de tekst waarmee het verhaal wordt verteld zich onregelmatig. Soms kun je met een druk op de knop het complete bericht laten verschijnen en soms moet je per se letter voor letter toekijken hoe de tekst in beeld komt. Zelfs in één gesprek kan dit wisselen, waardoor je soms onbedoeld al verder klikt wanneer je dat misschien niet zou willen.

Toch kunnen we niet anders concluderen dan dat Yooka-Laylee een geweldige game is. Ja, het speelt niet altijd even soepel, maar dat deden games als Banjo-Kazooie en Looney Tunes Lost in Time ook niet. Misschien is het wel een bewuste keuze om minpunten uit die oude games te behouden? Waarschijnlijk niet, maar gelukkig bederven ze de game verder niet. Je kunt met veel plezier op ontdekkingstocht in de verschillende werelden van Yooka-Laylee. Yooka-Laylee verdient dan ook zeker een plekje tussen de oude 3D platformers van weleer.