The Outer Worlds Review - De beste titel van Obsidian Entertainment tot op heden

Vandaag de dag kijken we verder dan de aarde, naar andere planeten om te ontdekken en te koloniseren. The Outer Worlds laat zien dat die ambitie misschien flink kan tegenvallen, maar tegelijkertijd wel een geweldige ervaring kan bieden. Hoe dat kan lees je in de The Outer Worlds review.

Met vol goede moed stap je aan boord van het ruimteschip Hope, die een reis van tien jaar zal maken naar de Halcyon kolonie in een ver sterrenstelsel. Samen met je honderden medereizigers word je ingevroren, zodat het bij aankomst lijkt alsof er maar een paar uur is verstreken.

Het blijft daarentegen niet bij tien jaar. Er gaat iets mis met de aandrijving en het schip raakt uit koers, waardoor de kolonisten nooit bij hun plaats van bestemming aankomen. Pas zeventig jaar na vertrek breekt wetenschapper Phineas Welles in op het schip om één kolonist te verlossen van de eeuwige slaap: jij.

Het afdwalen van het ruimteschip zorgt nogal voor een probleem voor The Board, het regeringssysteem op aarde en de bijbehorende kolonies, waar enorme corporaties de macht hebben overgenomen. Mensen invriezen kan namelijk maar voor een bepaalde tijd. Ligt iemand te lang in de vrieskast, dan sterft diegene meteen bij het ontdooien op gruwelijke wijze. Phineas Welles heeft echter een middel gevonden waarmee hij het probleem tegengaat, maar hij heeft slechts genoeg voor één persoon.

The Board wil ondertussen liever het bestaan van de Hope en de kolonisten vergeten en heeft een flinke prijs op het hoofd gezet van Welles. Het is nu aan de speler om de rest van zijn mede-kolonisten te redden. Of om de wetenschapper bij de eerstvolgende mogelijkheid aan de instanties uit te leveren. De keuze is aan jou.

De eerste keuze die je voor je kiezen krijgt is wat voor kolonist je bent en dat is niet makkelijk. Er zijn veel opties wat betreft het uiterlijk, maar de echte consequenties komen voort uit welke vaardigheden je kiest. En dat zijn er nogal wat. Van combat skills als handpistolen, grotere wapens en het ontwijken van kogels tot aan vaardigheden voor dialogen, engineering en stealth.

Gelukkig zijn de verschillende speelstijlen die aanwezig zijn in The Outer Worlds ook allemaal nuttig op hun eigen manier. Karakters die willen spelen met een enorm machinegeweer in hun handen kunnen iedereen neermaaien, maar elke missie heeft ook wel mogelijkheden voor sluipende dieven en charismatische leugenaars.

Dat maakt elke opdracht die je krijgt een feestje. Moet je bijvoorbeeld een vleesfabriek overnemen, dan kan je simpelweg de eigenaar vermoorden, maar andere opties zijn het op hol laten slaan van de productie of het vergiftigen van het vlees. En je kan naar binnen sluipen of je voordoen als een medewerker, zodat iedereen je met rust laat. Voor iedereen is er wel een speelstijl aanwezig in The Outer Worlds.

Zoals je kan verwachten van een RPG van Obsidian Entertainment krijg je dan bovendien een hele hoop zijmissies voor de kiezen waarin jij jouw speelstijl kan etaleren. Die queesten kunnen bizarre opdrachten zijn, want Halcyon is een vreemde kolonie met nog vreemdere kolonisten. De humor, met een flink zwart randje, ligt er dan ook dik op.

Wanneer je in aanraking komt met de verschillende corporaties die aanwezig zijn op de planeten in het sterrenstelsel, zal al snel een glimlach op je gezicht verschijnen. Zo zullen werknemers zonder ook maar een sprankje overtuiging one-liners van het bedrijf opdraven of verwachten managers onmogelijke dingen van hun medewerkers. Dat wordt vooral duidelijk wanneer iemand je vraagt wat een ‘weekend’ is.

Tijdens je avontuur op de vreemde planeten kom je soms karakters tegen die het helemaal gehad hebben met hun monotone leven of andere redenen hebben om hun thuis te verlaten. Zij zullen je bijstaan als reisgenoten in de strijd tegen The Board en hebben hun eigen voordelen die ze jou kunnen bieden.

De twee compagnons die je helpen in de wereld zullen bovendien aanwezig zijn bij conversaties. Zo kunnen ze je helpen met bepaalde inzichten, zullen ze zelf vragen stellen en helpen ze met skills requirements. De technische Parvati kan bijvoorbeeld helpen met iemand overtuigen als het gaat om engineering.

Uiteraard zal elke reisgenoot ook zijn of haar achtergrondverhaal hebben om uit te diepen. Op die manier kom je niet alleen meer te weten over je crew, maar kan het ook grote gevolgen hebben op bepaalde missies. De keuzes die je maakt in de queesten hebben namelijk consequenties en kunnen zelfs invloed hebben op andere zijmissies waar je mee bezig bent. De wereld voelt daarmee veel dynamischer aan in vergelijking met andere RPG’s. Ook is het bijvoorbeeld mogelijk om al quest items te vinden van een opdracht die je nog niet eens hebt aangenomen.

Wat helaas iets minder dynamisch aanvoelt is de combat in The Outer Worlds. Er zijn talloze wapens te vinden, van machinegeweren, pistolen en enorme hamers tot aan meer exotische opties, zoals elektrische kanonnen of zwaarden die bijtende vloeistof achterlaten. Des te meer vaardig je bent in de betreffende wapens, des te meer mogelijkheden je vrijspeelt. Met melee-wapens kan je bijvoorbeeld Power Attacks of Sweep Attack uitvoeren nadat je er genoeg punten in hebt gepompt.

Ondanks al deze opties voelen jouw keuzes daarentegen niet zo impactvol aan, behalve wanneer je echt krachtig bent tegen het einde van de game. Wanneer je twaalf kogels uit een krachtige revolver moet gebruiken om één robot te vellen, voelt het wapen eerder aan als een proppenschieter dan een klein kanon. Bovendien rennen vijanden vaak blindelings op je af of blijven ze juist staan middenin een kogelregen. De basis voor een sterk gevechtssysteem is er, maar toch mist The Outer Worlds een beetje de magie en finesse waardoor je niet naar elk gevecht uitkijkt.

Een ander aspect wat een beetje tegenvalt is de hoeveelheid planeten die jij kan bezoeken. Wanneer je voor het eerst je eigen schip binnenstapt en de sterrenkaart bekijkt, lijkt het erop dat er een tiental planeten zijn om te bezoeken, maar dat zijn er helaas een stuk minder. Wel bieden planeten meerdere plekken om te landen, waar het soms aanvoelt als een compleet ander hemellichaam. Op Stella 2 zal je bijvoorbeeld eerst het smerige Edgewater bezoeken, maar wanneer je aankomt bij het zonnige en beeldschone Roseway zal het snel de herinneringen van Edgewater vervagen.

Gelukkig is ook elke locatie die je bezoekt een unieke plek. Niet alleen qua vreemde en exotische omgevingen op de verre planeten, maar ook qua facties, corporaties en lokale dieren. The Outer Worlds is een plezier voor het oog en ook de dorpen en steden van de kolonisten voelen aan alsof het sciencefiction-versies van de jaren 50 zijn. Obsidian Entertainment heeft duidelijk inspiratie gehaald uit de prenten hoe men vroeger dacht over de toekomst en ruimtevaart.

Obsidian Entertainment heeft een flinke waslijst aan RPG’s gemaakt en het is te merken dat ze hebben geleerd van voorgaande titels. Liefhebbers van Fallout: New Vegas zullen bijvoorbeeld veel elementen zien terugkeren en wat ons betreft is dat een goede zaak. De game biedt een uitgebreid hoofdverhaal die je 25 tot 30 uur zoet houdt, veel zijmissies met talloze keuzes en heerlijke zwarte humor. De hoeveelheid planeten mocht wat ons betreft alleen iets groter zijn en de combat voelt soms een beetje clunky, maar dat mag de pret niet bederven. The Outer Worlds is de beste RPG van Obsidian Entertainment tot op heden.