Teenage Mutant Ninja Turtles Mutants in Manhattan Review - Au!

Een game van PlatinumGames klinkt voor veel gamers als muziek in de oren. En na eerder tegenvallende Turtles games hoopt menig nostalgisch gamer weer op een goede Turtles game. Of dat gelukt is, lees je in deze Teenage Mutant Ninja Turtles Mutants in Manhattan review.

De game neemt je mee naar New York City waar onze vier bekende groene helden aan de bak moeten om kwaad tegen te gaan. In negen levels neem je het op tegen aliens, mutanten en soldaten van de Foot Clan. En natuurlijk is er die laatste alom bekende eindbaas: Shredder.

Negen levels? Ja, slechts negen levels. Hoewel de game niet voor de volledige prijs in de winkelbakken ligt, is 45 euro nog steeds te veel van het goede. Want met een level ben je niet langer dan 30 minuten bezig. Veel te kort dus. Al moet gezegd worden dat een paar uur van deze game al veel te veel is, want de plank wordt volledig (uitroepteken!) misgeslagen in deze hack 'n slash titel.

De levels zijn inspiratieloos en het vechtsysteem hersenloos. Hoewel de game er grafisch best indrukwekkend uitziet, merk je al na 30 minuten spelen dat dit misschien wel de grootste flop van het jaar is. En dat schrijft ondergetekende met pijn in het hart. Op een hogere moeilijkheidsgraad is de game best pittig, maar feit blijft dat je continu dezelfde vijanden tegenkomt en je heel snel merkt dat niet het onderste uit de kan wordt gehaald.

De levels zijn ontzettend lineair en de dingen die je per level moet doen zijn oersaai. Het komt ook steeds op hetzelfde neer: versla vijanden, trek een put open, ontmantel een bom, ontwijk wat camera's en ga door naar het volgende punt. Veel meer dan dit wordt het niet. Na ongeveer 25 minuten spelen, sluit je een level af met een eindbaas. Je vecht tegen: Bebop, Rocksteady, Slash, Kaai, Armaggon, Wingnut, General Krang, Mega Krang en Shredder.

Het ergste is dat je ergens halverwege zo'n inspiratieloos level weer alle eindbazen krijgt die je eerder ook al hebt gehad. Pas daarna krijg je weer een nieuwe. Het slaat nergens op. Al is het vechten zelf niet eens verkeerd, want je ziet dat er poging is gedaan om diepgang te brengen.

Elke Turtle kent vier aanvallen en ieder heeft zijn eigen speciale move daarbij zitten. Leo heeft bijvoorbeeld de optie om een warp dash te doen waarmee hij in één keer meer schade kan aanrichten. Het mooiste in de game is om samen te werken. Een combo-attack met meerdere Turtles ziet er namelijk best indrukwekkend uit, ware het niet dat de rest erg saai is.

Eindbazen zijn te simpel en inspiratieloos. Ze hebben een levensbalk die steeds vijf keer leeggemaakt moet worden. Dan pas versla je de vijanden. In een volgende fase gebeurt er niet veel anders dan wat ze vanaf het begin af aan ook al deden, dus het blijft een kwestie van button bashen en doorgaan. Hetzelfde geldt voor alle kleine vijanden in de levels zelf: ze vragen niet om een aanpak of tactiek. Ze vragen om wat klappen en daar ben je na een half uur al wel klaar mee.

Toch is het niet zo dat de gehele Turtles game heel slecht is. Gek genoeg zie je wel dat er geprobeerd is na te denken over dingen. De game is online speelbaar met nog drie mensen (momenteel zijn er nog genoeg mensen online, dat zal niet lang meer duren...) en bij elke stage krijg je een filmpje te zien. Dit filmpje kan pas geskipt worden als iedere speler daarvoor kiest. Zo niet, dan krijgt iedereen toch het filmpje te zien. Dus dat is goed.

Verder is er nagedacht over het samen spelen. Vind je online maar één speler om co-op mee te doen, dan speel je dus met twee computergestuurde Turtles. Je zult dan een stuk minder bommen moeten ontmantelen, dan wanneer je met vier mensen online speelt. En als je doodgaat op een bepaald punt, krijg je daarna niet per se hetzelfde doel, maar kan het zomaar wat anders zijn.

Ook is het role-playing game element niet verkeerd. Tijdens het vechten verdien je punten die je in kan zetten om dingen te kopen. Zo heb je allerlei speciale drankjes voor bijvoorbeeld meer kracht of energie, pizza's om weer op adem te komen en onder meer een coole turret. Het RPG-element is onverwacht, maar niet boeiend genoeg omdat de game zelf zo teleurstellend is.

Wat nog wel het vermelden waard is, zijn de trophies of achievements. Als je dan tóch met een van je matties online kont wil schoppen, ga dan op trophy-jacht (op de PS4 althans). Want dat is veruit het leukste aan deze game. In elke stage kun je iets bijzonders winnen waarbij sommige echt voor een lach op je gezicht zorgen.

Zo is er een level waarbij je het hoogste punt moet opzoeken. Als je dan eenmaal naar boven bent geklommen, moet je dansen. Zodra je dat doet, verdien je een trophy. Het ziet er grappig uit en geeft wat meerwaarde (aan de o zo slechte titel) aan de game.

Nog grappiger is dat als je online speelt je een trophy kunt verdienen als je allemaal tegelijk in paarse rommel gaat staan en in zombies verandert. Geniaal. Probeer ook eens vlak voordat je een eindbaas verslaat een stuk pizza te eten. Als je het goed timet, verdien je weer een trophy en het ziet er ook nog eens leuk uit in de foto's daarna.

Toch is het behalen van leuke trophy's absoluut niet voldoende om deze game van een voldoende te kunnen voorzien. De game stelt niet een beetje teleur, niet twee beetjes, maar is veruit de grootste flop van het jaar tot dusver. Het spel is te duur, kent een te korte speelduur, blijft soms online hangen en is bovenal inspiratieloos. Het verhaal, de vijanden en de levels zijn saai. En dat terwijl de Turtles van zichzelf dat helemaal niet zijn .