Super Smash Bros. for Wii U Review - kont schoppen!

De Super Smash Bros. serie is sinds zijn debuut op de Nintendo 64 in 1999 niet weg te denken van een Nintendo console. Het combineren van iconische Nintendo personages met een chaotische fighting game bleek ontzettend succesvol. Inmiddels zijn we beland bij Smash Bros. nummertje vier en de game heeft een hoop waar te maken.

De verwachtingen waren in oktober dan ook hoog gespannen toen voor het eerst een game in de serie op een handheld verscheen. Het ging de game goed af, maar het was vanaf het begin wel duidelijk dat de Wii U versie de definitieve versie van de vierde Smash Bros. zou gaan worden.

Na de 50-fact extravaganza bevuilde iedereen spontaan hun broek en werd het duidelijk dat Super Smash Bros op de Wii U de real deal zou gaan worden. Is het Masahiro Sakurai en zijn kornuiten van Namco gelukt of kan je beter de Gamecube uit de kast halen voor een potje Smash Bros Melee?

De focus lijkt deze keer meer dan ooit tevoren te liggen op multiplayer. Bijna alle modi zoals de Classic mode, All-Star mode en Event Matches zijn met z’n tweeën te spelen, iets wat in voorgaande delen altijd een groot gemis was. Vooral omdat er in Super Smash Bros. for Wii U geen adventure mode meer zit, is het goed om te weten dat het gat opgevuld wordt met genoeg andere co-op modi.

Voor iedereen die Super Smash Bros. for 3DS al gespeeld heeft voelt de game op de Wii U erg vertrouwd aan. De game heeft dezelfde besturing, personages en de meeste van de modi uit de 3DS-versie zitten ook in Super Smash Bros for Wii U. Bovendien, alles wat miste in de 3DS-versie zoals items individueel aan- of uitzetten is wél in de Wii U versie aanwezig.

De karakterrooster in dit deel is de beste in de serie tot nu toe. Voorgaande delen werden geplaagd door veel klonen (bijvoorbeeld Link en Young Link) die per stuk aanvoelden als slappe aftrekselen om het rooster kunstmatig wat meer volume te geven. Super Smash Bros. for Wii U voegt een hele sloot aan nieuwe, unieke personages toe uit allerlei soorten Nintendo games (kom op, wie wilt er nou niet als de Wii Fit Trainer spelen?!) die per stuk op hun eigen manier kont kunnen schoppen.

Namco’s Pac-Man en Capcom’s Mega Man zijn deze keer ook van de partij naast die blauwe prikkebal Sonic The Hedgehog van SEGA, die terugkeert uit Super Smash Bros. Brawl. Het is nog steeds mind blowing om deze drie iconische personages naast elkaar in één game te zien en het is dan ook puur genieten om met hen elkaar de hersenen in te slaan.

De personages kunnen naar smaak aangepast worden en gelukkig gaat het verzamelen van nieuwe moves een stuk vlotter dan bij de 3DS-versie. Bijna alles wat je in Super Smash Bros. For Wii U doet, geeft wel een beloning, waardoor je niet het gevoel krijgt dat je heel erg vaak hetzelfde moet spelen voordat je eindelijk wat meer moves
vrijspeelt.

Review Screenshot 2" class="img-responsive" src="https://cdn.xgn.nl/upload/201411/smash-bros-wii-u.jpg" />

Qua modi was Super Smash Bros. for 3DS zo kaal als hoofd van Pac-Man. Super Smash Bros. for Wii U voegt daarentegen een heleboel nieuwe modi toe naast oude (in Brawl missende) modi die terugkeren zoals Event Matches. In plaats van Smash Run op de 3DS is er op de Wii U Smash Tour. Er is rekening gehouden met het feit dat een console Smash game veelal als partygame gebruikt wordt met deze modus.

In Smash Tour is het namelijk de bedoeling dat je in Mario Party-stijl over een bord navigeert terwijl je onderweg vechters en upgrades verzamelt, ondertussen kleine gevechtjes speelt en probeert vechters van andere spelers te stelen. Het uiteindelijke doel is een laatste gevecht waarin je alle personages die je verzameld hebt kan gebruiken.

Hoewel Smash Tour een stuk beter te pruimen is dan Smash Run, gaat alles net iets te snel voorbij en hoewel het ook grappig kan zijn voelt Smash Tour ook ontzettend spastisch aan. Dit maakt het niet dé nieuwe toevoeging waar we allemaal op zitten te wachten, maar Sakurai krijgt voor de moeite wel een sterretje achter zijn naam.

Een stuk meer plezier valt te halen uit Special Orders, waar je een keuze tussen Master Orders en Crazy Orders maakt. Met Master Orders speel je voor in-game cash korte uitdagingen om kleine prijzen zoals nieuwe muziek of nieuwe uitrusting om je personages mee te customizen.

Crazy Orders is echter het meest interessante van de twee, omdat je hier een speciale pas (waarbij –gelukkig- geen microtransacties aan te pas komen) kan inwisselen voor een kans om een reeks gevechten te spelen en beloningen te krijgen- met als laatste obstakel Crazy Hand. De beloningen stapelen zich op, maar als je eerder het loodje legt ben je alles kwijt, iets wat deze modus verrassend uitdagend maakt en wat meer diepgang aan de game geeft.

De nieuwe 8-player smash modus waar je lokaal met z'n achten speelt is krankzinnig; de game is al chaotisch genoeg met vier spelers maar met 8 spelers lokaal op één televisiescherm is toch echt Sensory overload. Het voordeel is wel dat sommige stages die in eerdere delen to groot waren voor 4 spelers (de Zelda tempel...) nu een stuk beter uit de verf komen, maar de meeste mensen zullen waarschijnlijk meer gehecht zijn aan de rustgevende kalmte (lees: chaos) van de normale 4-player Smash.

De gameplay voelt vertrouwd aan, maar wel lekker snel vergeleken met Brawl. Echte puristen zullen waarschijnlijk Melee vanwege zijn snelheid nog steeds het beste vinden, maar Super Smash Bros for Wii U zit er prettig tussenin. De game voelt zelfs net iets vloeiender dan zijn neefje op de 3DS aan en de besturing is ook een stuk lekkerder. Dit komt vooral door de analoge sticks van de Wii U gamepad en het gebruik van een Nintendo 3DS als controller is dan ook niet echt aan te raden, behalve wanneer je een tekort aan controllers hebt.

Voor iedereen die nog steeds er verknocht is aan zijn Gamecube controllers; deze werken óók. Je moet hiervoor nog wel 30 pleuro neertellen voor een adapter, maar gelukkig werken al je oude controllers nog wel in de nieuwe Smash.

Muzikaal is Super Smash Bros for Wii U net als voorgaande delen van de bovenste plank. Het aantal klassieke Nintendo tracks in de soundtrack is gigantisch, met bijna alle beste tracks uit alle Nintendo games vertegenwoordigd. Soms is er gekozen voor een remix of orchestrale versie, soms is het de originele uitvoering. Hoe dan ook, de muziek is meteen herkenbaar en verzamelt het beste van de afgelopen 30 jaar Nintendo bij
elkaar.

Visueel is de game zijn erg indrukwekkend. De game is qua graphics niet baanbrekend, maar dit is zonder twijfel de best uitziende Smash Bros ooit. Er is gekozen voor een simpele presentatie met veel felle kleuren, wat er tot leidt dat de personages werkelijk van het scherm af spatten. Alle aanvallen hebben extra visuele effecten en zelfs als je zelf niet meespeelt is het een spektakel om naar te kijken. Dit is de eerste Smash in HD en zeker visueel de meest aantrekkelijke van allemaal.

Het menu is nog net als in de 3DS versie een pain in the ass om te navigeren. Hoewel Smash en Smash Tour in het hoofdmenu pronken, zitten modi als Event Matches en Special Orders ergens in ‘Games & More’ weggemoffeld. Als je hier eenmaal aan gewend bent is alles wel redelijk makkelijk te vinden, maar een iets meer overzichtelijke lay-out had deze recensie een hoop vraagtekens bespaard.

Bij het schrijven en publiceren van deze review werkte het online gedeelte nog niet en we hadden ook geen toegang tot Amiibo's. Nu we alles uitgebreid hebben kunnen testen moet het natuurlijk uitgebreid besproken worden!

De Amiibo's van Nintendo zijn kwalitatief erg mooie figuurtjes die ook perfect door kunnen voor figuurtjes voor de verzamelaars onder onders. Ze voelen zeker niet goedkoop aan en hoewel sommige Amiibo's zoals Link met zijn gele 'pis straal' en Fox doorzichtige stukken plastic nodig hebben ter vestevinging zien ze er op en top uit. De functionaliteit van de Amiibo's in de game zelf is niet heel uitgebreid, want de figuurtjes kunnen gebruikt worden om een computergestuurd personage op jouw manier te trainen... en dat is het dan ook een beetje.

Dit is overigens wel een ontzettend leuke functie, want deze FP-spelers (Figure Player) kan je een stuk intelligenter maken dan de gemiddelde CPU. Of als je zo'n lefgozer bent die alleen maar de thunder aanval van Pikachu gebruikt is het natuurlijk ook mogelijk om een vreselijk irritante FP-speler te maken. Sommige mensen houden zelfs al toernooien waar alleen Amiibo's aan mee mogen doen. Kortom: De Amiibo's zijn meer dan een mooie figuurtjes, maar niet essentieel voor de game.

Online werkt Super Smash Bros. for Wii U grotendeels hetzelfde als de 3DS versie- één op één gevechten verlopen over het algemeen heel vloeiend en zonder lag, maar wanneer je met z'n vieren online elkaar een kopje kleiner wilt maken kan één speler met een zwakke internetverbinding het voor iedereen verpesten. Gevechten worden tot slow-motion gereduceerd, maar dit is geen puntenaftrek waard omdat iedereen weet dat er eigenlijk maar één manier is om Smash Bros. te spelen: met vier vrienden op de bank.

Nintendo had aardig wat waar te maken. Sinds de aankondiging van deze game gooit regisseur Masahiro Sakurai kolen op het vuur van de Hype Train met zijn dagelijkse screenshots, teasers en cryptische opmerkingen in Nintendo Directs. De arme man heeft zich bijna het graf in gewerkt met de nieuwste smash, maar het is hem wel gelukt; Super Smash Bros For Wii U is meer dan de moeite waard.Super Smash Bros for Wii U is zonder twijfel de beste game voor de Wii U dit jaar.