Star Fox Zero Review - Het universum in gevaar!

Hebben Platinum Games en Nintendo de verwachtingen voor de nieuwe Star Fox game weten waar te maken? Check de Star Fox Zero Review voor het laatste woord!

Tien jaar, dat is hoe lang Nintendo fans hebben moeten wachten op een gloednieuwe Star Fox game sinds Star Fox Command op de Nintendo DS in 2006. Nóg langer als je uitgaat van de laatste Star Fox game op een console (Star Fox Assault uit 2005). Toch is het moment eindelijk daar en laat Team Star Fox eindelijk weer eens hun vacht (of veren) zien aan de wereld.

Star Fox Zero zou eigenlijk al in november 2015 uitkomen, maar de game werd uitgesteld. Misschien is dat ook wel beter, want hoewel de eerste versie van de game die wij speelden niet slecht was, kwam het ook niet bepaald denderend over. Daarom schoot Platinum Games te hulp. Is het Nintendo en Platinum dan tóch gelukt?

Als er één ding zeker is, dan is dat wel dat Star Fox Zero een paar jaar te laat is. De manier waarop je de game speelt, individueel vliegen met de control stick en richten met de gyroscoop in de gamepad, is een perfecte demonstratie van waar de Wii U gamepad precies toe in staat is.

Op de televisie zie je jouw voertuig van achteren, terwijl je op de gamepad de actie vanuit de cockpit bekijkt. Richten doe je dan met de gyroscoop door de gamepad te bewegen, wat verassend goed en accuraat werkt. Het is natuurlijk wel even wennen, maar al snel voelt het alsof je niets anders gewend bent. Erg handig hierbij is dat je met de Y-knop makkelijk het richtkruis kan resetten.

Een dik pluspunt is ook dat je voor het eerst een Star Fox game in co-op kan spelen, waarbij de ene speler vliegt en de andere schiet. Een aanrader voor iedereen die de game in huis haalt. Daarnaast is een schattige toevoeging dat Slippy, Peppy en Falco’s gepraat uit de speakers van de gamepad komt. Een onnodig detail dat toch stiekem wel hartstikke gaaf is.

Star Fox Zero is in de opzet een hervertelling van de gebeurtenissen in de Nintendo 64 klassieker Star Fox 64. De slechte wetenschapper Andross probeer het Lylat Systeem over te nemen, en jij moet als Fox McCloud met zijn Star Fox team Andross stoppen en het universum redden. Simpel, maar het werkt.

Het avontuur van Fox en kornuiten neemt je mee naar een aantal exotische locaties; megasteden, ruimtekolonies, asteroïdenvelden en ijsplaneten komen allemaal voorbij en hebben allemaal hun eigen scenario. Bij het ene level moet je ervoor zorgen dat je niet gezien wordt door de zoeklichten die overal staan, terwijl je bij het andere level met een tank lomp alles overhoop moet blazen. Dit is de variatie die we natuurlijk al kenden van het eerder genoemde Star Fox 64, al is het hier een stuk beter doorgevoerd.

In de vroegere versies van de game miste de snelle actie een beetje, maar gelukkig is door de medewerking van Platinum Games Star Fox Zero een onvervalste actiegame geworden. Levels zijn niet allemaal een schot in de roos, maar er zitten wel een aantal pareltjes bij. Gigantische eindbazen, hordes vijanden en het gekeuvel van je teamgenoten geven de game het gevoel dat alleen een Star Fox game je kan geven.

Nu kan je namelijk naast de oude vetrouwde Arwing (die nu ook in een looptank transformeert), ook achter het stuur kruipen van de verbeterde Landmaster tank of nieuwe voertuigen als de Gyro-Wing. De levels met de Gyro-Wing zijn meer gericht op puzzels oplossen; de Arwing levels zijn daarentegen veel sneller en gericht op actie en behendigheid. Elk van deze voertuigen heeft dus een eigen speelstijl en injecteert de broodnodige variatie in de gameplay.

Gelukkig is ook een ander belangrijk element terug van weggeweest: de verschillende paden. Speel je een level op een bepaalde manier uit of vervul je bepaalde condities, dan word je misschien wel naar een totaal ander level gebracht dan daarvoor. Dit komt natuurlijk uit Star Fox 64, maar blijft een element waardoor je de game zeker meer dan één keer zal uitspelen.

Dit is overigens ook wel nodig, want Star Fox Zero is niet bepaald een lange game. Het Lylat Systeem redden heb je jammer genoeg in een middag wel gedaan en als het niet voor de vertakkende paden was, had je het ook wel erg snel gezien. Dit was in de oude Star Fox games al een probleem. Toch hoopten we er stiekem op dat Nintendo dit probleem anno 2016 wel op had gelost.

Alle elementen voor Star Fox Zero zijn in plaats, maar de besturing is wat de game soms de nek om draait. Gek denk je misschien, gezien we eerder in deze review de controls nog aanprezen. In sommige situaties is dit ook zo; tijdens de standaard schietsecties waar je in de arwing hordes vliegtuigjes neerknalt, werkt de besturing nagenoeg vlekkeloos.

Het is tijdens andere secties, en dan vooral tijdens eindbazen, dat de besturing een stuk minder goed werkt. Eindbazen waarbij je bepaalde acties via de gamepad doet en andere via de televisie zijn innovatief, maar ook frustrerend, omdat het nét niet genoeg is. Het is ook niet mogelijk om de gyroscoopbesturing uit te zetten (dit kan alleen maar deels). Dit betekent dat je geen keuze hebt en je tijdens deze stukken geforceerd bent om de game op deze manier te besturing.

Op grafisch gebied is Star Fox Zero ook erg inconsistent. Soms zien levels er kleurrijk en creatief uit, terwijl op andere plekken de wazige textures erg afleidend zijn.

Daarnaast wordt de 60 frames per seconde, waar Nintendo veel mee pronkt, bij lange na niet altijd gehaald. Zodra het druk wordt op het scherm (bijvoorbeeld met veel of grote explosies) neemt de framerate een duik. Dit komt natuurlijk omdat de game twee verschillende perspectieven op de gamepad en televisie moet plaatsen, en is erg storend.

Nintendo en Platinum games hebben het toch voor elkaar gekregen om met Star Fox Zero een onbetwiste actiegame neer te zetten met een nieuwe en innovatieve besturing. De levels zijn gevarieerd en door de vertakkende paden is het zeker de moeite waard om de game meer dan één keer uit te spelen. Je ontkomt er ook niet aan, gezien de korte lengte van de game.

Dat de besturing niet altijd even goed meewerkt en de game grafisch gezien een beetje teleurstellend is, doet de score niet veel goed. Toch kunnen we Star Fox Zero aanraden. Want zo’n schattig - maar vooral ook dodelijk - vosje laat je toch niet in de steek?