Poltergeist 2015 Review - Kan niet aan het origineel tippen

Remakes. Daar kan men tegenwoordig behoorlijk wat van in de filmwereld. Ook in het horrorgenre. Denk bijvoorbeeld aan Carrie of Evil Dead. Nu is ook de steengoede klassieker Poltergeist aan de beurt. Lees in de Poltergeist 2015 review waarom ook dit keer het origineel niet overtroffen wordt.

Poltergeist is een film die direct in je hoofd opduikt als je aan horrorklassiekers denkt. De film uit 1982 wist veel mensen op het puntje van hun stoel te krijgen en kende dan ook enkele vervolgen die (bijna) net zo intens waren. Nu, ruim 30 jaar later, is het tijd voor een remake van deze klassieke horrorfilm.

De nieuwe versie van poltergeist komt van de hand van regisseur Gil Kenan die een net wat modernere versie neer probeert te zetten dan de versie uit 1982 waarin Steven Spielberg een grote hand in de regie had. Hij doet dit door de onderliggende vraag ietsje aan te passen. Ook enkele andere kleine dingen heeft hij aangepast.

Het origineel draaide om een welvarend echtpaar met drie kinderen dat in een zojuist opgeleverde woonwijk ingetrokken is. Wat het gezin echter niet wist is dat het in het behoorlijk riante huis spookt. Aanvankelijk betreft het alleen kleine dingetjes die vooral de jongste telg uit het gezin opmerkt, maar al snel breekt letterlijk de hel los in het huis.

Poltergeist 2015 draait om een soortgelijk gezin, bestaand uit het echtpaar Bowen en drie kinderen. Alleen is het dit keer zo dat papa (Sam Rockwell) geen werk heeft en dat zowel dochter Madison, de jongste van de drie en Griffin, de op een na jongste direct merken dat er iets niet klopt. En dat is nog voordat er écht vreemde dingen gebeuren.

De tienerdochter Kendra heeft in het begin niets in de gaten en is meer met haar iPhone bezig, het skypen met een vriendin en het volgen van een tv-serie over een spokenjager. Op zich geen grote veranderingen dus, maar het onderliggende verhaal is ook ietwat aangepast en helaas ligt daar ook meteen een grote valkuil van de film.

In Poltergeist was het namelijk zo dat het gezin naar een pas gebouwd huis verhuisde, maar in de remake is het een reeds bestaande en volledig bewoonde wijk. Je ziet overal licht branden op de achtergrond maar er rijden geen andere auto’s door de straat, er lopen geen mensen voorbij en het voornaamste; er komt nooit iemand even kijken of alles wel goed gaat.

Dit haalt een stukje geloofwaardigheid uit de film weg. Helemaal als uiteindelijk de ellende zich naar buiten verplaatst. Als je dit door de vingers ziet en naar de sfeer van de film kijkt, zit dit wel snor. Het gevoel wat Poltergeist in 1982 achter wist te laten wordt alleen nooit bereikt

De film heeft zeg maar twee gezichten. Enerzijds vraag je je af wanneer er nou iemand over het geschreeuw komt klagen en anderzijds pakt de sfeer van de film je redelijk goed. Er wordt ook niet aan de standaard clichés meegedaan al zit er wel weer een eng clowntje in Poltergeist. Hoe dan ook; de film is vanaf het begin geen moment saai. Helemaal niet meer zodra de geesten die het gezin terroriseren op gang komen.

De geesten hebben het op Madison, de jongste telg, voorzien en gaat tot het uiterste om hun doel te bereiken. Het begint met kleine dingen, zoals Madison die tegen onzichtbare dingen staat te praten, maar al snel moet alles en iedereen eraan geloven. Het speelgoed, de tv en alle andere elektrische apparaten worden ingezet en zelfs de boom in de tuin speelt een rol.

Natuurlijk heeft regisseur Kenan het script van de film uit 1982 redelijk nauw gevolgd met hier en daar, zoals gemeld, een aanpassing. Destijds was de film ook echt baanbrekend en vernieuwend voor het genre. Nu is dat helaas andere koek. We hebben alles wel een keer gezien en deze remake kan niet veroorzaken wat destijds wel lukte; het genre vernieuwen.

Wat wel een leuke wending ten opzichte van het origineel is, is dat Kenan gekozen heeft voor een andere vorm van paranormale mensen die voor zowel een moderne draai als een (klein) stukje humor zorgen. Dit maakt het geheel net wat luchtiger en minder geforceerd dan in sommige andere remakes zoals Evil Dead.

Omdat er redelijk trouw gebleven is aan het oude script zijn ook de karakters in Poltergeist 2015 redelijk plat. Op zich is dit niet heel erg gezien het verhaal niet om het gezin gaat maar om het huis en de algehele situatie daarvan. De acteurs weten daarbij hun rol op de meeste momenten behoorlijk neer te zetten.

Dat is tenminste op een enkel ongeloofwaardig moment na waarbij alle kinderen van overstuur ineens naar kalm veranderen. Om niet te veel te spoilen; het is behoorlijk ongeloofwaardig dat je binnen vijf minuten kalm bent als je net bijna opgegeten bent door een huis (bij wijze van spreken).

Het goede acteerwerk gaat gepaard met de nodige maar absoluut niet overdreven, special effects. Deze combi maakt ten dele de sfeer van de film, maar zorgt ook voor het verdwijnen van de mysterieuze dingen uit het origineel. Zo weet je bij het origineel niet hoe ‘de andere kant’ eruit ziet, maar in Poltergeist 2015 gaat men vrolijk met een drone op verkenning.

Dit ziet er erg tof uit, maar het was beter geweest om dit mysterieus te houden. Ondanks het ontbreken van dit mysterieuze element in Poltergeist 2015 is er genoeg horror en suspense zonder de gebruikelijke 380 liter bloed van tegenwoordig terug te vinden in de film. Er zijn zelfs een paar authentieke jumpscares toegevoegd en die zie je niet heel vaak meer!

Poltergeist 2015 is dan ook een van de betere remakes van tegenwoordig. Er zijn genoeg schrikmomenten, maar ook enkele onlogische dingen. Hoe dan ook, de film is geen moment saai en zet Poltergeist wederom prima neer in een modern jasje. Toch blijft het origineel, wat intussen ook opgepoetst op Blu Ray uitgebracht is, exponentieel beter uitgewerkt.