Maze Runner The Scorch Trials Review - Hyperactieve atletische zombies?!

Het tweede deel van The Maze Runner trilogie draait vanaf vanavond in de bioscopen. We vroegen ons tijdens het schrijven van de Maze Runner The Scorch Trials review af of deze film genoeg geld in het laatje zou brengen om het derde deel in tweeën te splitsen. Kan de film net zo boeien als het eerste deel?

Zoals we al aangaven in de review van The Maze Runner, zijn de films gebaseerd op de gelijknamige boekenreeks van James Dashner. De hoofdpersoon is Thomas, een enigszins nietzeggende maar degelijk acterende actieheld, die in de vorige film zomaar in een doolhof wordt gegooid waar een aantal andere pubers een primitieve samenleving hebben opgericht. Niemand kan zich iets herinneren van wat er vóór het doolhof gebeurde of wat er verder aan de hand is.

Ondanks de wat clichématige karakterontwikkelingen en plotwendingen, bleven er genoeg vragen over om het verhaal interessant genoeg te houden. Wat is toch dat mysterieuze doolhof waar niemand uit ontsnapt? Wat zijn die rare beesten die er in rondlopen? Wie heeft het gebouwd en waarom? Waar komen de flashbacks vandaan waar Thomas last van heeft? Aan het eind van de film worden enkele vragen beantwoord, maar het was vooral de setting en de vlotte actie die de film boven het gemiddelde deed uitstijgen.

Jongvolwassen houden blijkbaar van postapocalyptische wastelands, en dus worden we als kijkers in Maze Runner The Scorch Trials getrakteerd op uitgebreide shots van vervallen steden die langzaam door in een woestijn veranderen. Het verfrissende aspect van het eerste deel (het gigantische doolhof) verdwijnt hiermee als sneeuw voor de zon. En dit is jammer, want de reeks begint hiermee een beetje op The Hunger Games te lijken.

Zo is er blijkbaar een kwaadaardig regime aan de macht in de wereld buiten het doolhof. Nu Thomas en consorten uit het doolhof ontsnapt zijn ze dan ook nog steeds niet veilig. Dit wordt op een nogal ongenuanceerde manier duidelijk gemaakt en je weet al snel dat Littlefinger (van Game of Thrones) niet het beste voor heeft met de dappere verzameling tieners die zojuist het doolhof hebben overleefd. Het is ook jammer dat er net als in de eerste film weinig ruimte is voor karakterontwikkeling, en dat sommige personages niet veel meer dan decor vormen.

De spanning in Maze Runner The Scorch Trials wordt vooral opgebouwd door het op de vlucht zijn voor het regime. Thomas en zijn kameraden willen de rebellen bereiken, maar daarvoor moeten ze een enorme afstand afleggen terwijl ze op de hielen worden gezeten door het regime in de vorm van de machtige organisatie W.C.K.D. (wicked, snap je 'm?) en zombies.

Jazeker, zombies! Een flink deel van de film wordt gevuld door lichte horrorelementen. De mysterieuze oorzaak van de ondergang van de beschaving heeft er ook toe geleid dat er zombies zijn ontstaan. Dit zijn geen slome zombies à la Walking Dead, maar meer richting hyperactieve atletische World War Z zombies. Een vreemde wending, maar dit constant op de vlucht zijn zorgt er wel voor dat je met enigszins samengeknepen billetjes aan het kijken bent.

De paar rustmomenten in de film zijn hierdoor aan de ene kant zeer welkom, maar aan de andere kant zijn dit ook de zwakkere scènes. Het acteerwerk is oké, maar er zijn teveel clichés verwerkt in de dialogen en de plotwendingen zijn veel te voorspelbaar. Zo komt Giancarlo Esposito, a.k.a. Gus Frings uit Breaking Bad, de groep tieners op een gegeven moment tegen. Hij speelt een geld- en machtbeluste outlaw, die Thomas wil verkopen aan het regime. Uiteraard blijkt hij uiteindelijk zo slecht nog niet te zijn, maar de film houdt je voor dom.

Hieruit blijkt dat Maze Runner The Scorch Trials echt een familiefilm is, hoewel niet voor de allerjongste kijkers. Er zitten een paar vunzige half afgestorven zombies in en een enkele jump scare. Ook is de film vooral een actiefilm, waar weinig ruimte is voor verhaal. De actie ziet er dankzij het grote budget goed uit en is ten opzichte van de eerste film op een grotere schaal gedaan.

Alles bij elkaar doet Maze Runner The Scorch Trials niet heel veel verkeerd. De actie houdt je aandacht erbij en ziet er leuk uit, maar gaat ten koste van dialoog en verhaal waardoor je weinig geeft om de personages. Er worden wat vragen beantwoord, maar er komen weer nieuwe vragen bij die ongetwijfeld in het laatste deel beantwoord gaan worden.

Helaas ontbreekt het titulaire doolhof, wat het eerste deel juist boven het maaiveld deed uitsteken. We blijven over met een degelijke maar clichématige actiefilm, die vermakelijk is maar verre van memorabel.