La La Land Review - Schitterend spektakel

Met 7 Golden Globes op zak en 14 Oscar nominaties is La La Land dé hit van dit jaar. Op de valreep verscheen de film in december in de bioscopen en weet nu nog steeds zalen te vullen. Mocht je toch sceptisch zijn over musicalfilms, lees dan onze La La Land Review en laat je overtuigen!

Hoewel de film pas in december in de bioscopen verscheen, opende La La Land al in augustus het Venice Film Festival. Veel critici waren lyrisch over het kleurrijke verhaal en de goede recensies bleven maar komen. Nu is dat ook niet zo gek, gezien het feit dat de film is geschreven en geregisseerd door Damien Chazelle, die kennen van de film Whiplash. Hierin liet hij ons verliefd worden op jazz en drummen en deze traditie zet hij opnieuw voort.

Whiplash was een film die ging over obsessie. La La Land daarentegen is een vrolijker verhaal dat gaat over liefde, passie en compromissen sluiten. De film heeft wat weg van de kracht die West Side Story met zich mee droeg, het plezier dat Grease ons bracht met de knallers uit Chicago. Het is een moderne singalong met veel wijsheid, grappige momentjes en bovenal is het een romantische komedie die bijna iedereen zal aanspreken.

La La Land speelt zich af in Los Angeles. De film opent op de bekende snelweg waar het altijd wel vaststaat en niet lang daarna start het eerste liedje. Je kunt het zien als een soort gezellige flash mob, doordat alle automobilisten meezingen en -dansen, op twee na.

Mia (Emma Stone) is een beginnend actrice die hard op weg is haarzelf te bewijzen. Om de huur te kunnen betalen werkt ze in het koffietentje op het Warner Brothers terrein. De andere persoon is Sebstian (Ryan Gosling), een jonge jazzmuzikant die niet heel erg veel succes boekt maar wel wilde dromen nastreeft. De twee ontmoeten elkaar, meerdere malen zelfs, maar zonder veel succes.

Tot Sebastian opeens in het kleine koffiezaakje staat met de vraag of Mia zin heeft om mee uit te gaan. We volgen de seizoenen en wanneer winter verandert in lente, en lente op zijn beurt overloopt in de zomer, zien we een waardig stelletje ontstaan. Mia moedigt Seb aan zijn eigen zaak te openen en Seb steunt Mia in het beginnen van een Solo Play. En vanaf daar verandert alles, want hoe moet je dromen najagen als dit betekent dat je mensen achter moet laten?

Chazelle levert een romantische komedie af, maar wordt bijgestaan door aanstekelijke deuntjes en hippe jazzmuziek. Het gezang, de dansjes en het kleurrijke decor laten Emma Stone en Ryan Gosling schitteren. Ze zijn zonder twijfel een van de betere On-Screen duo’s en overtreffen hun eigen werk uit de film Crazy, Stupid, Love. De liefde spat van het doek en ook hun individuele delen komen goed uit de verf.

Mia zit vol emotieloze openheid gepaard met hevige twijfel over alles. Dit is ontzettend moeilijk om goed neer te zetten, maar Stone weet dit perfect naar haar hand te draaien. Dit terwijl Sebastian een ietwat arrogant personage is, gevuld met vastberadenheid en hier en daar wat knullige humor. En ondanks de grote verschillen tussen Mia en Sebastian, weten de acteurs er voor te zorgen dat je ze wil zien als koppel!

De film representeert het hedendaagse leven, maar is in een jaren '50 jasje gestoken. Het is een intiem verhaal met een vleugje Hollywood nostalgie. Hij is een muzikant geobsedeerd door old-school-jazz, terwijl zij een wannabe actrice is met Ingrid Bergman als grote voorbeeld. En hoewel de film gedefinieerd wordt als een musical, is het meer dan dat.

De muziekscènes en -liedjes worden namelijk niet gebruikt als punten tussen dramatische scenes, maar als een doorlopende mogelijkheid die altijd om de hoek zou kunnen komen. De momenten tussen het spreken en zingen verlopen soepel en als kijker word je hier nauwelijks tot niet door gehinderd. Het voelt natuurlijk en stiekem zul je er zelfs een lach van op je gezicht krijgen.

Naast het goed doordachte script, het uitstekende acteerwerk en het uitermate goede gebruik van de muziek, verdient ook het camerawerk een beetje aandacht. Er is namelijk een handheld camera gebruikt om zo de zangeressen in het appartement te volgen. Je wordt meegezogen in het scherm, en de scène creëert naast intimiteit ook grote opgetogenheid.

La La Land is dé film van 2016 en zal jarenlang de vruchten kunnen plukken van het overweldigende succes. Damien Chazelle bewijst dat musicalfilms nog steeds kunnen scoren, mits je de juiste weg kiest. Kleurrijkheid, gecombineerd met leuke wijsjes, een goed script en de perfecte acteurs kunnen voor een jackpot zorgen. Dat ze er tenminste met één gouden beeldje vandoor gaan, mag wel duidelijk zijn!