Dead Island Definitive Collection Review - Zombiedoders verenigt U!

In een tijd waarin oude games opnieuw uitgebracht worden met net wat mooiere beelden, kan Dead Island natuurlijk niet uitblijven. Zo'n vijf jaar geleden zette het origineel het versleten zombiegenre opnieuw op de kaart. Nu is de paradijselijke zombieslasher volledig geremasterd, tezamen met het vervolg en het arcade-achtige Dead Island Retro Revenge. Benieuwd? Lees dan onze Dead Island Definitive Collection review.

Wie de afgelopen jaren onder een steen heeft geleefd, volgt hier een beknopte uitleg van wat voor een game Dead Island nou precies is. Het is min of meer een Borderlands-kloon: een eerstepersoons dungeon crawler die pas echt indruk maakt wanneer je met één of meerdere spelers de hordes zombies te lijf gaat. Vervang de sci-fi setting van Borderlands met een zonovergoten vakantieoord vol ondoden en verruil de vuurwapens met slag- en steekwapens, en je weet zo'n beetje wat je moet verwachten.

De originele Dead Island scoorde niet overal even goed, maar werd over het algemeen gematigd positief ontvangen. Wij van XGN.nl waren bijzonder gecharmeerd van het verslavende rpg-systeem, de vlotte coöperatieve modus en de ongekend lange speelduur door de verschillende speelbare personages, de honderden quests en het bizar grote vakantie eiland Banoi. Dead Island Riptide, het vervolg dat twee jaar later verscheen, deed het stukken minder: de game voelde meer aan als een uit de kluiten gewassen uitbreiding en had visueel gezien zelfs aan kracht ingeboet.

Het doet ons deugd dat die scheve verhouding met Dead Island Definitive Collection weer is rechtgetrokken. Beide games zien er overwegend stukken mooier uit, met dank aan de Chrome Engine 6: een spiksplinter nieuwe engine die spelontwikkelaar Techland ook voor het vorig jaar verschenen Dying Light heeft gebruikt. Dat wil zeggen dat Dead Island niet alleen een hogere resolutie haalt, maar op bijna elk vlak stukken mooier is.

De grafische opknapbeurt beperkt zich niet tot een verbetering van de textures, maar geeft Dead Island een geheel nieuwe uitstraling. Alsof we op een ander vakantieoord rondlopen. Het is verbazingwekkend hoeveel nieuwe objecten en nieuwe texturen op iedere hoek van een strand of een discotheek te bewonderen zijn. De prachtige lichteffecten hebben mij als vakantieganger geregeld de adem doen stokken, terwijl de donkere kamertjes en buitengewoon mooie grotten mijn bloed snelller liet stromen.

Niet alle onderdelen van Dead Island zijn echter terug naar de tekentafel gestuurd. Zo hebben de karaktermodellen en de gezichten nul aandacht gekregen: personages tonen geen enkele emotie en kijken nog steeds schaapachtig voor zich uit. De lipsynchronisatie komt iets meer overeen met de werkelijkheid, maar de karakters blijven eruit zien alsof ze zojuist uit de papierversnipperaar zijn geklommen. Andere tegenvaller is dat beide delen nog altijd op dertig frames per seconde draaien. Teleurstellend voor een remaster.

Toch halen deze beperkingen nauwelijks het plezier uit Dead Island. Het geeft nog altijd een fantastisch gevoel om met een honkbalknuppel met spijkers de schedel van een zombie aan gort te slaan. Daarbij is het vakantieoord vol palmbomen, strandbarretjes en gestoorde vakantiegangers een prachtige locatie om deze avonturen te herbeleven. Hoe je het ook wendt of keert blijft Banoi een fantastische tegenstrijdigheid van gelukzaligheid en massaslachtig, die ook nog eens prima functioneert als open wereld.

Waar de Dead Island-games alleen last van hebben - en daar verandert deze Definitive Collection niets aan - is dat het knokken en questen op een gegeven moment repetitief wordt. Dat alle downloadbare content in dit pakket zit doet daar niets aan af, want de meeste opdrachten beperken zich tot het ophalen en terugbrengen van voorwerp X en het vermoorden van vijand Y. Het vechten valt op den duur ook in herhaling, omdat je eigenlijk iedere keer weer op een zombie afstapt en je rechterwijsvinger beurs op de schouderknop ramt, net zo lang tot de zombie op de grond gaat liggen.

De coöperatieve modus blijft in beide titels gelukkig na al die jaren als een huis overeind staan. Alles werkt als een trein. Nog steeds ontvang je gedurende je avontuur vanzelf notificaties als er gamers in dezelfde regio zitten die tegelijkertijd in hetzelfde hoofdstuk zitten. Met slechts één druk op de knop loop je rond in elkaars wereld. Je bent dan niet volledig afhankelijk van elkaar, want je kunt gewoon doorgaan met je zijmissie. Pas als je verder wilt in het verhaal, moeten alle zombieverdrijvers samenkomen en samen de hoofdmissie voltooien. Vakantie vier je immers samen.

Na een uurtje of dertig heb je de eerste Dead Island uit en kun je aan Riptide beginnen. Maar omdat die game vooral meer van hetzelfde is, zal je aandacht ongetwijfeld sneller uitgaan naar Dead Island Retro Revenge, de exclusieve extra in deze Definitive Collection. In deze 16-bits sidescrolling brawler stap je in de schoenen van Jack Black-lookalike Max, die vastbesloten is zijn ontvoerde kat te redden. Hiervoor moet hij een spoor van vernieling en verwoesting achter zich laten in het door zombies overspoelde Californië.

Het idee is dat je automatisch over het level beweegt en je op tijd tussen de drie lanen moet wisselen om vijanden te ontwijken danwel te vermoorden. Uiteindelijk knok je je een weg door hele hordes zombies, bataljons van krachtige soldaten en gestoorde ex-gedetineerden. Gaandeweg verzamel je superaanvallen, superwapens en kun je met de juiste knoppencombinaties een lekkere combo op het scherm toveren.

Toegegeven, de 16-bits effecten zijn bijzonder en brengen een nostalgisch gevoel naar boven. Het doorlopen van de levels is leuk en je wordt op sommige momenten echt uitgedaagd, al is het jammer dat het avontuur er al na vier kleine hoofdstukken op zit. Wat dat betreft maakt Retro Revenge slechts een klein onderdeel uit van deze verder prima collectie, die garant staat voor tientallen uren speelplezier.

Zombieliefhebbers- en haters verenigt u! Want in Dead Island Definitive Collection ben je verplicht om honderden, zo niet duizenden zombies helemaal verrot te slaan met stokken, messen en pistolen. De collectie, bestaande uit het verfrissende Dead Island, het kwalitatief mindere Riptide en de geinige extra Retro Revenge, staat garant voor tientallen uren spelplezier en is daarmee voor veertig euro een meer dan prima aanschaf. De games zijn verre van perfect, maar dankzij de gloednieuwe engine en alle dlc wel beter dan ooit.