Blue Eyes Review - Het Zweedse House of Cards

“Kijk om je heen. Een en al joden en flikkers en halfbloeden.” Het is een zin die tekenend is voor de Zweedse serie Blue Eyes (in het Zweeds: Bla Ogon). Waar de serie over gaat, lees je in deze Blue Eyes review.

Blue Eyes opent al snel met de moord op de politica Annika Nilsson. Zweden maakt zich op voor de verkiezingen. En dat brengt nogal wat te weeg. Overal zijn belangen en dat leidt alleen maar tot samenzweringen, verraad en doodslag. De serie bevat geregeld grof geweld en zal niet veel aan de fantasie over laten. De actie verstevigt de rode (bloed)lijn van het verhaal.

Hoewel de serie, met 10 afleveringen, op zichzelf staat en er geen andere seizoenen in de planning zijn, heb je als kijker al gauw de indruk te maken te hebben met een Scandinavische House of Cards. Waar Noorwegen Borgen heeft, is er nu Blue Eyes voor Zweden. Al zal de miniserie nooit zó sterk worden als de House of Cards, omdat alle politici vrij saai zijn. Zweden heeft duidelijk geen eigen Robin Wright of Kevin Spacey in huis, of is die vergeten te strikken voor Blue Eyes.

Ondanks dit gebrek zijn de acteurs en actrices in de politiek prima. Je gelooft ze, maar niet meer dan dat. Het meest interessante machtspelletje dat gespeeld wordt is door Veritas, een rechtsextremistische groep. Deze groep doet er alles aan om invloed uit te oefenen op de uitkomst van de verkiezingen. En daarbij is geweld veroorloofd.

Al gauw maken we kennis met de twee grote pionnen in de dit terreurnetwerk: Gunnar Elvestad (Sven Nordin) en Mattias Cedergren (Adam Lundgren). Laatstgenoemde heeft felblauwe ogen (nee, de serie is niet naar hem vernoemd). De blauwe ogen staan voor alles behalve onschuld. Mattias is, als het erop aankomt, een ijskoude moordenaar met een killersinstinct.

Zo zien we in een van de eerste afleveringen hoe Mattias samen met nog iemand een man opwacht die vrij wordt gelaten uit de gevangenis. Ze bieden hem een lift aan met de auto. Daar lijkt niets mis mee, zou je zeggen. En als Mattias onderweg wat eten en drinken voor zijn nieuwe vriend wil aanschaffen lijkt dat erg aardig. Te aardig, want als kijker besef je maar al te goed dat iets onder de huid kruipt. Er is iets goed mis.

Dat onderhuidse gevoel wordt al snel bevestigd wanneer Mattias met een voorwerp op de man inslaat, net zo lang tot hij dood is. Als kijker heb je met dit soort momenten zeker een sterke maag nodig, want er wordt weinig aan de verbeelding overgelaten.

Adam speelt zijn rol met grote klasse. Zonder hem was de serie een stuk minder leuk. Zijn charmante en liefdevolle blik kan binnen luttele seconden veranderen in adelaarsogen. En dan geldt maar één ding: de mentaliteit tot overleven en doden.

De tweede persoon die de show steelt in Blue Eyes is Simon Nilsson (David Lindström). Hij is de zoon van de politica die in de eerste aflevering vermoord is. Via zijn zus Annika (Anna Bjelkerud) raakt hij betrokken in het Vertias-web wat hij duidelijk niet wilde. Hij is alleen veel te bang om de benen te nemen en blijft dus bij zijn zus in de buurt. Zijn rol als onderdanig sulletje die zijn mening niet durft te uiten wordt enorm goed naar beeld vertaald. Zo bang als je soms bent als Mattias weer iets geks doet, zoveel medeleven voel je zodra Simon in beeld is. Als een klein bang haasje loopt hij rond, compleet verdwaald.

Wat doe je als je moeder is overleden, je zus zich heeft aangesloten bij een terreurorganisatie en jij opeens explosieven in je handen krijgt gedrukt? Het is duidelijk dat Simon zich totaal geen raadt weet. De vraag is alleen of hij echt zo’n trouwe hond is als Gunnar denkt dat hij is. Ergens moet die loyaliteit aan zus Annika toch ophouden, of niet?

Blue Eyes toont in ieder geval krachtig dat de scheidslijn tussen goed en fout lang niet altijd een keiharde streep is. Soms zijn er belangen en zijn mensen simpelweg te bang om helder te denken en te handelen. Het verhaal van Blue Eyes is dan ook de moeite waard. Het enige nadeel is het slappe plot. Het is duidelijk dat de makers daar, net als Simon, ook even met de handen in haar zaten en niet meer wisten hoe ze nu verder moesten. Dat kost Blue Eyes punten. Desondanks is de serie zeker waard om eens bekeken te worden.