Bloodborne Review - De eerste PS4 klassieker

Dark Souls is één van de beste games van de vorige generatie consoles, en met Bloodborne overtreft From Software zichzelf opnieuw. Als je hebt gewacht op een goede reden om de overstap te maken naar de PlayStation 4, dan is dit het moment. Lees meer in deze Bloodborne review.

Op het eerste gehoor klinken de games van From Software niet als grote publiekstrekkers: de moeilijkheidsgraad ligt enorm hoog, de game is bewust onduidelijk en zonder de hulp van een internetforum is het knap lastig om alle facetten van de game te begrijpen.

Toch vond Demon's Souls op de PlayStation 3 aansluiting bij een enorme groep gamers die kennelijk naar een dergelijke uitdaging op zoek was. Met Dark Souls verfijnde From Software deze formule, en nu het de beurt is aan Bloodborne is goed te zien hoe het team inmiddels meester is geworden van hun eigen genre.

Want vergis je niet, ondanks de compleet andere naam is Bloodborne een game die zo in het rijtje van Demon's- en Dark Souls past. Er is echter nogal wat veranderd, wat er vooral voor zorgt dat vertrouwde tactieken compleet overbodig zijn geworden.

Het eerste wat je van de griezelige wereld van Bloodborne ziet, is een man die je gerust stelt tijdens een bloedtransfusie. De hallucinaties(?) die erop volgen liegen er niet om: een weerwolf komt uit een plas bloed naar boven en vliegt vervolgens onder luid geschreeuw in brand, waarna kleine wezentjes over je lichaam kruipen en je ogen sluiten.

Daar sta je dan. Verward en niet helemaal zeker van wat nu de bedoeling is. Na de basisbesturing onder de knie te hebben leg je vrijwel direct het loodje, waarna Bloodborne pas echt begint. Het zet meteen de toon: je bent op jezelf aangewezen om deze krankzinnige wereld te ontdekken, en je zult de regels van de game moeten leren om het einde te bereiken.

Het complete vechtsysteem van Bloodborne is vergeleken met Dark Souls flink op de schop gegaan. De dagen van achter een schild schuilen totdat je in de tegenaanval kon, zijn verleden tijd. De snelheid ligt een stuk hoger, en als jij het initiatief niet neemt duurt het niet lang tot je overrompeld wordt.

Gelukkig maar dat de nieuwe Trick Weapons je meer dan genoeg kansen geven om tot volleerd monsterjager uit te groeien. Alle slagwapens in de game hebben twee 'standen', die je met elkaar kunt combineren om dodelijke combo's te vormen.

Zo is er een handbijl die je uit kunt klappen, en kun je een zwaard in het handvat van een reusachtige moker steken om ineens een levensgrote hamer in handen te hebben. Dat klinkt al fantastisch, maar als je er zelf mee speelt merk je pas hoe dit een enorm diep gevechtssysteem oplevert.

Zeker als je dit combineert met het pistool dat je in je linkerhand kunt houden om vijanden te stunnen, zijn er meer dan genoeg mogelijkheden om je eigen speelstijl te ontwikkelen. Experimenteer dus vooral met alles wat je tegenkomt, totdat je het slagwapen en de gun gevonden hebt die het beste bij je passen.

Tijdens je avontuur in Bloodborne kom je erg weinig loot tegen. Dat is even wennen, maar uiteindelijk een hele slimme beslissing: ieder wapen dat je vindt is een compleet nieuwe wapenklasse, en waarom zou je twintig zwaarden moeten vinden als je er ook één kunt hebben die je de hele game lang kunt blijven upgraden?

Ook zul je geen harnassen of andere zware bepantsering aantrekken. Ontwijken is het devies, en dankzij de nieuwe sidestep beweging dans je als een volleerd zwaardvechter rond je vijanden heen. Zeker als je het opneemt tegen een andere Hunter resulteert dit in een spectaculair schouwspel, waarbij de strijdende partijen constant wegduiken, op zoek naar het perfecte moment om toe te slaan.

De vele bossfights die je in Bloodborne aangaat verdienen zeker een speciale vermelding. In tegenstelling tot de ietwat teleurstellende eindbazen in Dark Souls 2 (die er vaak gewoon uitzagen als een grotere versie van een normale vijand) zullen de groteske wezens, die op je wachten aan het einde van een gebied, ons nog lang bijblijven.

Vrijwel allemaal hebben ze hun eigen zwakke plek en speciale omstandigheden die het gevecht uniek maken. Met de opzwepende klassieke muziek op de achtergrond levert het in alle gevallen een episch moment op, wat enorme voldoening geeft als je de boss eindelijk neer krijgt.

En dat is precies wat Bloodborne zo ongelofelijk goed maakt. Steeds als een nieuwe vijand je totaal onverwacht met een combo naar het hiernamaals stuurt, neemt de drang toe om beter te worden en dit nieuwe obstakel te overwinnen.

Dat de omgevingen stuk voor stuk oogstrelend zijn, draagt hier natuurlijk aan bij. Of het nu de gotische stad Yharnam is, een begroeid kerkhof of een bos dat vol zit met dodelijke valstrikken; het is haast onmogelijk om de controller neer te leggen omdat je gewoon moét weten welke uitdaging zich om de hoek bevindt.

Het enige wat de hoge moeilijkheidsgraad van Bloodborne in de weg staat, zijn de tergend lange laadtijden waar je op getrakteerd wordt als je het loodje legt. Deze nemen regelmatig 30 seconden in beslag, en in een game waarin het de bedoeling is dat je risico's neemt, kan dit al heel snel op de zenuwen gaan werken.

Het feit dat de checkpoints (lantaarns in plaats van Bonfires dit keer) een stuk minder functioneel zijn dan in de Dark Souls-games, helpt hier niet aan mee. Je zult naar een aparte plek (The Hunters Dream) af moeten reizen om te levelen, je wapens te upgraden en naar een andere omgeving te teleporteren.

Dat is in principe geen probleem (zo werkte het in Demon's Souls ook), maar dit betekent wel dat je drie laadschermen moet doorstaan als je van de ene plek naar de andere wil teleporteren. From Software zegt aan een fix te werken, maar tot die tijd is het een wezenlijk nadeel wat de vaart flink uit de anders zo vloeiende gameplay haalt.

Een lang laadscherm voorkomt echter niet dat Bloodborne één van de beste games is die we in lange tijd gespeeld hebben. De multiplayer (die bijna exact zo funcioneert als in de Dark Souls games) werkt vlekkeloos en maakt het dankzij een nieuw wachtwoordsysteem een stuk gemakkelijker om met vrienden te spelen.

Ook wordt de speelduur van Bloodborne flink opgerekt door de Chalice Dungeons: willekeurig gegenereerde kerkers die je flink op de proef zullen stellen en geweldig zijn om samen met een vriend te doorlopen. Bovendien zijn wij onze plannen al aan het maken voor onze New Game Plus run, dus reken er maar op dat je waar voor je geld krijgt als je Bloodborne in huis haalt.

Met Bloodborne heeft From Software meer gedaan dan opnieuw een goede Souls-game neerzetten. Er is goed gekeken naar de bestaande formule, en de nieuwe aanpassingen leveren een ervaring op die net anders genoeg is om nieuw aan te voelen.

Bloodborne test je skills als gamer, dompelt je onder in een wonderschone doodenge wereld en zorgt er vooral voor dat je niets anders wilt dan deze game spelen. We kunnen er simpelweg geen genoeg van krijgen. Bloodborne is er één voor in de geschiedenisboeken.