Arizona Sunshine Review - Zombies knallen in virtual reality

De PlayStation VR heeft met Farpoint haar eerste volwaardige shooter mogen verwelkomen. Samen met die game werd ook de Aim controller geïntroduceerd. Die kun je nu weer uit de kast halen, want in deze shooter kun je lood knallen op hordes ondoden. Of die formule succesvol is kun je lezen in de Arizona Sunshine review.

Zombies en games zijn sinds een aantal jaren bijna niet meer uit elkaar te krijgen. De wedergekeerde doden maken menig speler het leven zuur in tal van titels, maar een game voor de virtual reality bril van Sony ontbrak nog. Het Nederlandse Vertigo Games heeft de taak op zich genomen om die leegte te vullen. Dit doet het met Arizona Sunshine, een first-person shooter waarin lood knallen centraal staat.

Het is een genre dat niet onbekend is voor het platform. Kijk maar naar de release van Farpoint anderhalve maand geleden. Die game wist een spannende achtbaanrit voor te schotelen met de nieuwe Aim Controller in de hoofdrol. De accessoire zorgde ervoor dat het knallen in de game nog realistischer aanvoelde dan voorheen met de Dualshock 4 of de Move controllers.

Arizona Sunshine speelt leentjebuur en ondersteunt in haar schietfestijn alle drie de manieren van besturen. Saillant detail daarbij is dat je met de Move controllers twee kleinere wapens in handen gedrukt krijgt, terwijl je met de Dualshock 4 en Aim controller met grotere geweren aan de slag mag. De manier waarop je de game bestuurt heeft dus invloed op de gameplay.

Daarbij heeft de game ook tal van opties om het spelen zo aangenaam mogelijk voor je te maken. Zo valt in te stellen op welke manier er gedraaid wordt (in taartpunten of vloeiend) en hoe jij jezelf voortbeweegt. Of je nou van plek naar plek wilt springen met een druk op de knop of dat je jezelf toch liever in vloeiende lijnen voortbeweegt, het is allemaal mogelijk. De gameplay is naar eigen wens in te stellen.

En het is net die gameplay waar Arizona Sunshine het van moet hebben. De campagne die de game je voorschotelt heeft namelijk niet veel om het lijf. In het verhaal, dat je gemiddeld vijf tot zes uurtjes kost om te voltooien, is de protagonist naar mensen die de uitbraak hebben overleefd. Hoe je daar terecht komt en waarom je uit het niets mensen gaat helpen wordt niet echt duidelijk.

Voor de narratief hoef je Arizona Sunshine dan ook niet in huis te halen. De titel geeft je de mogelijkheid om lekker te knallen op hordes zombies en gelukkig slaagt de game daar een stuk beter in. De content in diezelfde campagne laat je namelijk verschillende scenario’s doorlopen, waarbij telkens een iets andere manier van spelen vereist is.

Zo is er een sectie waarin je in een mijn rondkruipt en een lampje dat je bij je draagt jouw enige lichtbron in de buurt is. Dit levert vervolgens erg claustrofobische momenten op die je op het puntje van je stoel laten zitten. Maar ook schieten met een sluipschuttersgeweer door deze naar je ogen te halen om te richten is een cool gegeven. Het heeft iets weg van richten met jouw geweer in het eerdergenoemde Farpoint en dat is zeker geen slecht iets.

Het knallen met de diverse digitale schietijzers voelt lekker bevredigend, zeker als er stukken zombie door de lucht heen vliegen. Als alles goed werkt tenminste, wat nog niet altijd het geval is. De techniek achter het VR-platform op de PlayStation heeft namelijk nog altijd last van de kinderziektes die reeds in eerdere reviews zijn aangekaart.

Zo registreren de bewegingscontrollers nog altijd niet helemaal lekker, of soms helemaal niet. De Move controllers hebben hier verreweg het vaakst last van, maar ook de Aim controller wil nog wel eens wat anders doen dan jij als speler in gedachten hebt. Zonde, want dit soort technische mankementen halen je helemaal uit de ervaring.

Maar ook in de game zelfs werkt niet alles optimaal. Vast komen te zitten in voorwerpen waardoor je niet verder kunt lopen of merkbare pop-ins en lange laadtijden, het maakt de game er alles behalve beter door. Daarbij is Arizona Sunshine grafisch ook geen hoogvlieger. Voorwerpen hebben soms buiten proportionele formaten die afdoen van de semi-realistische stijl van het geheel.

Tof is dan wel weer dat de campagne van de game ook samen met een vriend of vreemde door te spelen is. Al is de content die je samen doorkruist niet anders dan de gameplay die je terugvindt als je solo door het verhaal gaat. Mocht je die dus reeds voltooid hebben als je in de co-op duikt, dan is het leuker om aan de slag te gaan met de horde modus die de game rijk is.

Hierin worden er golven van hongerige zombies op je af gestuurd en dien je zo lang mogelijk in leven te blijven om een highscore neer te zetten. Zeker naarmate de aantallen toenemen kan dit voor chaotische maar toffe situaties leiden. Origineel is het allemaal niet, maar tof is het zeker.

Onderaan de streep laat Arizona Sunshine een gemixte indruk achter. De game biedt een paar toffe ervaringen met digitale schietijzers die zeker de moeite waard zijn en het geheel is zowel solo als in co-op te spelen. Maar tegelijkertijd ga je wel last krijgen van de technische mankementen die de motion controllers van Sony rijk zijn. Daarbij is de game zelf op technisch vlak ook niet perfect.

Vastzitten in voorwerpen in de wereld, pop-ins en lange laadtijden zijn een paar voorbeelden. Toegegeven, de content die je in huis haalt is zeker niet verkeerd, maar voor 40 euro zou je toch net iets meer mogen verwachten. Daarmee is Arizona Sunshine helaas niet de klapper die het had kunnen zijn voor het VR-medium dat PlayStation VR heet.