Daemon x Machina gameplay laat je in een mech stappen [gespeeld op gamescom]

In animefilms en –series zien we het vaker: Mensen die in enorme robots stappen om vervolgens de tent kort en klein te slaan. Tijdens een sessie op gamescom kregen we toffe Daemon x Machina gameplay te spelen, waarbij we vanaf minuut één in een enorme mech zaten. Enerzijds smullen, maar anderzijds waren er wat praktische problemen.

In Daemon x Machina ben je een mens die plaatsneemt in een enorme mech. Het doet denken aan bekende animeseries zoals Gundam en films als Pacific Rim. In de game uit de stal van ontwikkelaar Marvelous moet je het opnemen tegen een boosaardige kunstmatige intelligentie die jouw robots en daarmee jouw arsenaal overgenomen heeft. Het heeft de wereld tot een apocalyps gedwongen en zorgt ervoor dat jij in verwoeste omgevingen ten strijde trekt. Dit brengt ons bij het eerste gameplay element in de game.

De post-apocalyptische setting is niks nieuws in games. We hebben het al bij zoveel titels gezien de afgelopen jaren. Bij de ene game pakt dit behoorlijk goed uit, terwijl de andere game hier behoorlijk in faalt. Daemon x Machina lijkt jammer genoeg bij de tweede categorie te horen. De stijl van de game is geheel in cel shaded graphics vormgegeven. De omgeving die wij als slagveld mochten gebruiken stond vol wolkenkrabbers en wat lagere gebouwen, waartussen de actie zich zou gaan voltrekken.

Jammer genoeg stralen de gebouwen in de game die wij gezien hebben niet echt iets post-apocalyptisch uit. Dat element moet van de dorre omgeving af komen, want alles om de arena heen is een soort woestijn die afgezet is door bergen. Het is simpelweg een lege wereld, omgeven door een nog legere omgeving. Geen mens is in beeld, laat staan dieren zoals vogels. Hier en daar wordt de wereld wat opgeleukt met een aantal boompjes en wat plukjes gras, maar daarmee is alles gezegd. Daarbij zijn de textures die we in de game gezien hebben prima, maar niet bijzonder gedetailleerd. De game belooft op dit gebied niet veel bijzonders te gaan bieden.

De arena is overigens afgezet door een onzichtbare barrière die je op je minimap kunt zien, maar niet in de spelwereld zelf tegenkomt. Ga je buiten het speelgebied, dan volgt er een waarschuwing en is de missie binnen tien seconden voorbij, mits je binnen die tijd terug in de missie omgeving bent teruggekeerd. Gelukkig is het daarbinnen lekker ruim, waardoor je genoeg bewegingsruimte hebt.

In de arena’s van Daemon x Machina kun je naar hartelust rondvliegen en lekker knallen met je mech. Het is tof om met een robot door de lucht te suizen, maar het heeft ook een functie. Die ruimte heb je nodig, want in elke missie zul je een aantal vijanden voor je kiezen krijgen om af te knallen. Dit is niet in iedere missie het hoofddoel, maar tegenstand zal er altijd zijn.

De missie die wij speelden had als doel om simpelweg de aanwezige vijanden af te maken. De tegenstand leek in het begin wat groot, toen er vier andere robots op ons af kwamen, maar ineens waren daar onze teamgenoten. In Daemon x Machina zal je ondersteund worden door je computergestuurde vrienden die zogenaamde dogfights aangaan met een andere robot. Jij kunt je hierdoor richten op een doelwit naar keuze zonder je al te veel zorgen te maken om de rest.

Toch zal het in Daemon x Machina voorkomen dat je ineens in gevecht raakt met twee of meer vijanden. Dan komt een afwisselend arsenaal goed van pas. Je hebt in de game via je D-pad toegang tot verschillende wapens die met één druk op de knop toegankelijk zijn. Zo heb je in de game telkens een waar arsenaal tot je beschikking. Althans, dat zou je zeggen, maar niets is minder waar.

Je hebt dan wel verschillende wapens bij je zoals een raketwerper met hittezoekende raketten en een machinegeweer om je tegenstander in een gatenkaas om te toveren, maar elk wapen heeft slechts een minimaal aantal kogels. De game wordt hiermee meteen een stuk uitdagender, dan wanneer je honderden of zelfs duizenden kogels in je wapen hebt zitten. Daemon x Machina zorgt er op deze manier voor dat je gericht moet schieten, maar ook dat je je omgeving in de gaten houdt. Verslagen vijanden laten namelijk wapens en munitie achter die jij op kunt rapen om vervolgens vrolijk door te knallen. Het is een leuk gameplay element dat je zintuigen scherp houdt in de game.

Voordat je ten strijde trekt in Daemon x Machina is het fijn om precies te weten hoe je robot in elkaar steekt. In een enorme hangar staat je robot klaar om uitgerust te worden met wapens, maar daar houdt het niet mee op. Je kunt naast de wapens op de schouders (en de reservewapens op de rug) ook de rest van je mech aanpassen.

Je kunt je robot qua onderdelen aanpassen en elk onderdeel zelfs van kleur veranderen, zodat je met een unieke robot het strijdtoneel betreedt. Wat er precies aangepast kan worden in de uiteindelijke versie van de game, is nog niet bekend, maar het feit dat dit al in een bepaalde mate mogelijk is, is een flink pluspunt. Zeker omdat je dan herkend kunt worden door je vrienden als je (online of offline) met maximaal 4 spelers gaat knokken.

De Demon x Machina gameplay die wij hebben gespeeld komt uit een speelsessie die om precies te zijn één missie bevatte en daarmee ongeveer tien minuten duurde. In deze tijd hebben wij een heel aantal dingen mogen ontdekken over de game, maar met die ene missie hebben we jammer genoeg nog niet een compleet beeld van de game kunnen vormen. Daarvoor zullen we nog even moeten wachten op de volledige versie.