Virtua Tennis Challenge Review

Met ieder jaar Wimbledon in de zomermaanden en dit jaar de Olympische Zomerspelen komt de tennisfan deze zomer aardig aan zijn trekken. De perfecte tijd om een tennisgame uit te brengen, zou je natuurlijk zeggen. Heeft SEGA met zijn nieuwe game Virtua Tennis Challenge zijn best gedaan om er een spetterende game van te maken? Of is het al snel game, set en match... een enkeltje digitale prullenbak op de iPad?

Op tablets komen de kleine en op het oog simpele games, zoals bijvoorbeeld Angry Birds, goed tot hun recht en zorgen ze voor veel plezier. Een driedimensionale tennisgame hoort wat dat betreft meer op een console thuis, waarbij je met een controller de spelers kunt voortbewegen. SEGA, bekend van de Virtua Tennis games op de consoles en PC, heeft zich bekommerd om een iPad-versie van Virtua Tennis. Is het gelukt om er een eenvoudig bedienbare maar natuurlijk ook leuke game van te maken?

World Tour
Om maar direct met de deur in huis te vallen: Ja, het is gelukt. Hoewel er genoeg verbeterpunten zijn, kan de game voor aardig wat vermaak zorgen. De meeste tijd zul je steken in de World Tour modus in de singleplayer, zoals we die eigenlijk ook kennen uit de consoleversies van Virtua Tennis. Deze modus is in vergelijking met de consoleversies wel een stuk minder uitgebreid, maar dat is ook meer dan logisch bij een iPad game die je voor 3,99 euro aanschaft.

De modus bestaat voornamelijk uit toernooien die in verschillende landen worden gehouden, en dus op verschillende banen worden gespeeld. In het begin versla je de tegenstanders met twee vingers in de neus, maar al snel wordt het je al wat lastiger gemaakt. De moeilijkheidsgraad van de tegenstanders is overigens niet het enige wat het je moeilijk kan maken, de gekozen besturing is namelijk ook een punt waar veel voordeel uit kan worden gehaald.

Besturing
Standaard staat de swipe methode aan, dit wil zeggen dat je alle slagen en bewegingen die de speler moet maken moet uitbeelden door met je vinger(s) over het touchscreen te slepen. Dit heeft als groot nadeel dat dit onnauwkeurig is waardoor je 't zelfs tegen de makkelijkste tegenstanders lastig kan hebben. Door een knoppen lay-out te kiezen verschijnen er rechtsonderin het beeld knoppen waarmee het een stuk fijner speler wordt. Hiermee kan een stuk nauwkeuriger de acties gegeven worden, al zal het ook wel regelmatig voorkomen dat je net naast de softwarematige knop drukt waardoor je een bal kunt missen.

Lage frame rate
Hoewel de besturing dus niet optimaal is, ligt het niet altijd aan de besturing wanneer je een bal mist. Door de lage frame rate speelt het spel af en toe haperend en dit komt de game-ervaring uiteraard niet ten goede. In de multiplayer modus is het al helemaal hopen op een goede verbinding, want een tennispotje zonder lag is eerder uitzondering dan regel. Door de lag gaat het besturen van de tennissers niet van een leien dakje wat ervoor kan zorgen dat je nog eens een bal mist. Dit doet niet af van de graphics, deze zien er keurig uit met genoeg details op de achtergrond.

Vermakelijke game
SEGA heeft een vermakelijke game afgeleverd die je zeker een tijd zoet kan houden, ook voor even tussendoor. Het is jammer dat de frame rate aan de lage kant is, waardoor het niet altijd even soepel speelt. Daarnaast werkt de multiplayer niet altijd even lekker. Dit ligt aan de draadloze verbinding tussen jou en je tegenstander. Als dit niet goed werkt, dan kun je in ieder geval heel wat tijd in de singleplayer steken. Voor die 3,99 euro hoef je de game dus zeker niet te laten liggen.