Transistor Review

Stel je bent omsingeld door kwaadaardige robots. Voor je steekt een zwaard uit de ribbenkast van een dode man dat er gewoon om schreeuwt om eruit getrokken te worden. Dit tafereel lijkt op de laatste vijftien minuten van een keiharde actiefilm, maar bij Transistor zijn het slechts de eerste vijftien seconden.

Het merendeel van de gamers zal bij het horen van indiegames al snel denken aan de naam Bastion. Het eerste échte project van ontwikkelaar Supergiant Games wist met zijn stille protagonist en sterk vechtsysteem de aandacht te trekken van vele indie liefhebbers.

Het is dus niet verwonderlijk dat de studio diezelfde formule toepast op zijn nieuwste project Transistor. De vraag is of de lieftallige dame Red net zoveel harten weet te veroveren als Bastions 'The Kid'.

Het verhaal begint met de zangeres Red die een groot zwaard genaamd de Transistor vindt. Het zwaard steekt uit een lijk en blijkt wonder boven wonder te kunnen praten. Het wapen lijkt zelfs alles over Red te weten wat reden genoeg is voor de dame om het zwaard mee te nemen. En dat er allerlei kwaadaardige robots naderen is natuurlijk ook een goede motivatie.

Wat volgt is een strijd tussen Red en een kwaadaardig leger genaamd de Process. Deze troepen worden aangevoerd door de organisatie Camerata die maar wat graag de Transistor terug wil hebben. Red voelt er natuulijk niet veel voor om het wapen zomaar terug te geven, aangezien het zwaard aanvankelijk bedoeld was om haar mee te vermoorden.

Transistor windt er geen doekjes om en strooit vanaf het allereerste moment rijkelijk rond met gevechten. Veel tijd om te rusten is er niet, dus de vordering van het verhaal uit zich vooral in de vorm van constante conversaties die het zwaard heeft met Red (die haar lippen gek genoeg stijf op elkaar houdt).

Het is een heel simpel systeem, maar het werkt wel. De zwoele stem van deze alwetende verteller gaat nooit vervelen en doet zelfs een klein beetje denken aan het stemmenwerk in Portal.

We zeiden net dat de gevechten rijkelijk vloeien en dan overdrijven we niet. De hele game is opgebouwd uit lineaire paden die van kamer naar kamer leiden, ofwel van gevecht naar gevecht. Tijd om te rusten is er niet echt en een langzame opbouw kun je ook vergeten. Transistor is vanaf het eerste uur al erg uitdagend en vraagt meer van je dan slechts goede button-bash skills.

In Transistor loop je rond in een isometrisch perspectief, waarin je in real-time aanvallen kunt lanceren op de vijanden om je heen. Maar dit belooft lang niet altijd optimaal te zijn. De meeste vijanden zijn namelijk erg snel en kunnen vaak een aardige klap uitdelen. Er is daarom een soort plan-modus aanwezig om de kansen wat meer te verdelen.

Door deze functie heb je de mogelijkheid om de tijd stil te zetten, zodat je een reeks aan bewegingen en aanvallen kunt plannen. Zodra je de tijd weer start, wordt deze reeks in verhoogde snelheid uitgevoerd. Dit geeft je een gigantisch voordeel in de anders zo chaotische gevechten. Het lijkt een beetje op het V.A.T.S. systeem van Fallout en weten jullie nog hoe fijn het daar werkte?

Transistor werkt als een role-playing game als in dat je aanvallen vrijspeelt naarmate je in level stijgt. Je hebt vier vrije vakken waar je deze aanvallen in kunt stoppen, wat betekent dat je keuzes moet gaan maken. De ene aanval is krachtig, maar erg traag en de ander is juist heel snel maar levert in op kracht. Het is belangrijk dat je ondanks het grote aanbod aanvallen hier een goede combinatie in maakt, wil je een kans hebben tegen het robotleger.

Mocht je toch moeite hebben om een aanval op te geven, dan hoef je niet te treuren. Alle technieken die je in Transistor leert, kunnen namelijk ook gebruikt worden als upgrade voor je vier primaire aanvallen. Bepaalde eigenschappen van zo’n techniek worden uitgeleend aan een aanval waardoor deze verandert in zijn uitvoering en vaak een stuk krachtiger wordt.

Transistor duurt maar een uurtje of vijf en als er één reden is waarom je het spel hierna nog een keer zou willen spelen, dan is het wel vanwege dit vechtsysteem. Buiten dat er erg veel diepgang in zit, zijn de combinaties werkelijk eindeloos. Heer en meester worden over het vechtsysteem word je dus niet zo maar. Zeker niet na één playthrough.

Waar we in Bastion nog in een fantasievolle zwevende wereld konden rondlopen, gooit Transistor het op een hele andere toer. De game plaatst je in de futuristische stad Cloudbank die er grafisch niet alleen erg gedetailleerd uit ziet, maar ook erg sfeervol is.

Het is een duistere wereld, waarin je je constant alleen voelt. Het enige lichtpuntje is het zwaard Transistor dat met zijn constante opmerkingen de stilte doorbreekt. Nog iets dat bijdraagt aan de sfeer is de onwijs goede soundtrack. Er zijn heel veel nummers, zowel gezongen als alleen instrumentaal, die de eenzame en donkere setting alleen maar versterken.

Het enige probleem dat we met Transistor hebben is dat de game vrij eentonig is. Je bent met niets anders bezig dan van gevecht naar gevecht lopen met af en toe een eindbaas die overmeesterd moet worden. De vijanden variéren qua uiterlijk ook niet veel van elkaar en worden in veel gevallen zelfs simpelweg gerecycled met een verbeterde versie.

Het verhaal wordt tevens erg vaag gebracht, en weet je nooit echt vast te grijpen. Je komt een paar personages tegen die een connectie met Red lijken te hebben, maar verdere achtergrondinformatie blijft achterwege. De stem van het zwaard is op zich nog wel plezierig om aan te horen, maar ook dit weet de game op geen enkel moment te verbinden met de overige elementen.

Transistor had een hoop verwachtingen om waar te maken na het succes van Bastion en dat is meer dan gelukt. De game is enorm sfeervol geworden met een prachtige wereld en een keiharde soundtrack. De gevechten zijn erg uitdagend en slim gebruik van de plan-modus en het diepgaande vechtsysteem zorgen ervoor dat je je in iedere situatie wel weet te redden.

Het is alleen jammer dat de game vrij eentonig is en dat het verhaal nooit écht interessant wordt. Desondanks kan Supergiant Games gerust ademhalen, want het tweede succes is binnen en 18,99 is niet heel veel geld.