The Reunion Review - Een film in een film!

Pesten is een actueel onderwerp in de maatschappij. Hoewel kinderen al jarenlang gepest worden, staat dit onderwerp wel steeds meer ter discussie. Ook de Zweedse kunstenares Anna Odell doet een duit in het zakje met The Reunion.

The Reunion is het speelfilmdebuut van Anna Odell, die zelf ook de hoolfdrol vertolkt in haar eigen film. The Reunion draait, zoals de titel al verraadt, om een reünie. Iedereen heeft op een middelbare school gezeten en iedereen is weleens uitgenodigd voor een reünie na ongeveer twintig jaar, toch?

Nou, dat geldt niet voor Odell. In het echte leven was zij de enige die geen uitnodiging kreeg voor een reünie en dat was voor haar reden genoeg om er een film over te maken. Want waarom was zij niet uitgenodigd?

Als je niet meekrijgt dat dit dus een film in een film is, en zonder enige kennis The Reunion gaat kijken val je meteen met je neus in de boter en is The Reunion verdomd interessant. Wat gebeurt er in godsnaam allemaal? Anna is op een reünie met haar klasgenoten en met z'n allen zitten ze aan een grote tafel (het lijkt Festen wel). Na een korte tijd neemt Anna het woord en in plaats van dat ze proost op geluk, doet ze confronterend haar beklag.

Ze vertelt hoe ze gepest werd op de middelbare school, confronteert de mensen die daar aan meededen en doet niet de minste uitspraken. Ze doet dit op zo'n harde, confronterende manier dat The Reunion je meteen bij de strot grijpt. Wat is dit?

Dat antwoord krijg je als kijker pas veel later, nadat de hele reünie compleet uit de hand is gelopen. Hoewel iedereen de situatie probeert te sussen, blijft Anna haar beklag doen, wat haar overigens niet heel sympathiek maakt. Gepest worden is vervelend, maar ze speelt niet een gewond dier, maar eerder een harde tante - gehard door het leven. En als kijker kun je je daar niet altijd mee identificeren.

Uiteindelijk (let op: spoilerâ volgt) blijkt het eerste gedeelte van de film geheel in scène gezet. Het grootste deel van de film zit vol met acteurs en Anna heeft gewoon een situatie geschetst. Zo van: 'Zo erg had het kunnen zijn als jullie mij uitgenodigd hadden voor de reünie.'

Het tweede deel van de film is geheel anders dan het eerste deel, maar minstens zo interessant. Daarin confronteert Anna de echte middelbare scholieren met de film. Ook nu willen veel mensen niet met haar te maken hebben.

review" class="img-responsive" src="https://cdn.xgn.nl/upload/201412/t/anna-odell.jpg" />

The Reunion speelt continu met de grens tussen fantasie en realiteit en is daardoor reuze interessant. Odell levert daarmee een puik debuut af. The Reunion is een vreemde film, maar Odell is zelf ook niet de meest standaard persoon.

In 2009 heeft zij een zelfmoordpoging gedaan, waarna ze werd opgenomen met een psychose. Volgens Odell zelf was dit geen échte zelfmoordpoging, maar onderdeel van haar carrière als artiest. Het was een performance waarmee ze wederom een maatschappelijk probleem wilde aankaarten.

Het is mooi om te zien hoe ze onderwerpen aan de kaak stelt. Alleen doet ze dit wel op een heel bizarre wijze. Maar hé, voor een film is dat natuurlijk ontzettend interessant! The Reunion is dan ook een fijne Scandinavische film die tot denken aanzetten waarbij er continu een spanningsveld is tussen fictie en non-fictie.