The Intern Review (Blu-ray) - Robert de Niro draagt feel good film

Robert de Niro wordt gezien als een van de grootste acteurs. Een levende legende. In zijn beginjaren maakte hij vooral indruk als ‘bad guy’ in maffiafilms. Tegenwoordig is de beste man al bejaard en kiest hij voor luchtige films. The Intern is daar één van.

Grandpa goes comedy, dat geldt zeker voor Robert de Niro. Sterker nog: hij speelt zelfs één van de hoofdrollen in Dirty Grandpa! Maar dat is een ander soort komedie dan The Intern is. Deze film is namelijk geregisseerd door Nancy Meyers. En zij staat erom bekend feel good movies neer te zetten. Succesvolle films van haar hand zijn: The Holiday, It’s Complicated en Something’s Gotta Give.

review fiets in kantoor" class="img-responsive" src="https://cdn.xgn.nl/upload/201602/t/intern-1.jpg" />

In vergelijking met deze films doet The Intern iets anders, want deze film gaat niet over een romantisch verhaal en dat siert Meyers. The Intern vertelt het verhaal van Ben Whittaker (de Niro), een weduwnaar die nog helemaal geen zin heeft echt met pensioen te gaan en te lanterfanten. Hij voelt zich goed en wil best nog zijn steentje bijdragen op de arbeidsmarkt.

Hij krijgt de mogelijkheid om als senior stagiair aan de slag te gaan bij een online fashion winkel. Wat grappig is, want in hetzelfde gebouw als waar de winkel gevestigd is, werkte hij vroeger ook. In die oude tijd toen er nog telefoonboeken bestonden. Inmiddels is er niets meer over van die wereld en zijn enkel de muren bekend. De gehele inrichting is anders, alsook de mensen. Bovendien heeft Ben het niet makkelijk als blijkt dat hij de stagiair wordt van Jules Ostin (Anna Hathaway).

Ostin is een echte carrièrejager en heeft het bedrijf opgericht. Het loopt als een trein en ze is dan ook een echte workaholic. Haar rol wordt prima vertolkt door Hathaway, maar is helaas wel wat stereotype neergezet. Zo heeft ze geen tijd voor haar gezien, moet haar man grotendeels voor de opvoeding van hun dochter zorgen en het huishouden regelen. We zien Jules alleen maar aan het werk, snel een kant een klare pizza eten en vooral heel erg veel mensen vermijden. Want ze is druk en moet door.

Voor Ben heeft ze in eerste instantie dan ook geen oog. Ze vindt die oude man maar in de weg staan. Je raadt het al: er komt een ommekeer. De boodschap die Meyers in deze film heeft geprobeerd te stoppen is dat mensen van verschillende generaties nog een hoop van elkaar kunnen leren. En op een gegeven moment merk je dat Ben en Jules op elkaar gesteld raken én van elkaar leren.

Niet alleen Jules leert van Ben, ook andere mensen op de werkvloer. Hoewel hij al een oude man is, vindt iedereen het verrijkend dat Ben als stagiair rondloopt. Dat is ook niet gek, want hij is een vrolijke man. Niet anders dan lof voor het acteerwerk van Robert de Niro, die in veel rollen een chagrijnige kop heeft moeten opzetten, waardoor je haast zou denken dat de man altijd écht zo kijkt.

Het is daarom verrassend om te zien hoe vrolijk de Niro er in The Intern bijloopt, vaak zelfs een tikkeltje ondeugend. En speels ook. Hij zet zijn rol neer met veel overtuiging: alsof er nog genoeg leven én jeugdigheid in hem zit. Hoewel het verhaal van The Intern als geheel best saai is, is de film an sich erg leuk. Iets wat dus voor het grootste gedeelte komt door de Niro die voor veel grappige situaties zorgt. Alleen al de dialogen die hij voert zijn om van te genieten.

Meyers doet het dus weer en zet weer een leuke feel good film neer. The Intern is grappig. Kijk vooral ook de extra’s op de Blu-ray. Ze zijn de moeite waard. Daar praten bijvoorbeeld 3 jonge acteurs hoe het voor hen was om samen te werken met de grote de Niro, Een van de drie is ooit begonnen als stagiair van Meyers, en vertelt doodleuk dat ze hem voor The Intern vroeg ‘Kun je ook acteren’. Dus je begint als stagiair, en opeens zit je in een film met de Niro!

Ook kom je als kijker meer te weten over de werkwijze van Meyers. Iets wat je niet meteen opvalt wellicht, is het feit dat Meyers zicht altijd erg bezighoudt met de juiste kaders, en oog heeft voor detail.

Eigenlijk zou je de film nog een keer moeten kijken om te zien hoe prachtig bepaalde scenes zijn geschoten. Hoewel het niet een film is die je 2x gaat kijken. Na één keer heb je ‘m wel gezien. Desalniettemin heeft Meyers weer een prima feel good film afgeleverd met klasse acteerwerk van de Niro!