Sword Art Online Lost Song Review (PS Vita) - Magere RPG

In deze Sword Art Online Lost Song Review kijken de animefreaks van XGN naar de nieuwste game gebaseerd op de populaire serie Sword Art Online. Is deze RPG op de PS Vita de moeite waard? Je leest het hier.

Games gebaseerd op animeseries blijven lastig. Vaak komen ze uit met de frequentie van een grote reeks als FIFA of Call of Duty en worden ze ontwikkeld voor de PlayStation 4 én PlayStation Vita, wat de kwaliteit van deze titels niet bevordert. Omdat wij wel van een flinke portie anime houden, gingen we met frisse moed aan de slag met deze PS Vita Game. Hebben we het overleefd?

In de wereld van Sword Art Online is iedereen in de ban van een virtual reality MMORPG genaamd, je raadt het al, Sword Art Online. Als een soort The Matrix meets Tron pluggen gamers zichzelf in de gamewereld in, waarbij al hun zintuigen geloven dat het echt is. Helaas zat er in Sword Art Online een fout waardoor niemand de game meer kon ontsnappen. Het was aan de hoofdpersoon Kirito om een weg uit deze virtuele nachtmerrie te vinden.

Dit alles is een basis voor een spannend en interessant verhaal, maar helaas is dit niet waar Lost Song over gaat. Deze game speelt zich af nadat de hoofdpersonen al ontsnapt zijn uit Sword Art Online. Nu spelen ze een game genaamd Alfheim Online, een niet-dodelijke kopie van Sword Art Online. In het nieuwe gedeelte van de game waarin Lost Song zich afspeelt is de wereld gebaseerd op scandinavische mythologie.

Dit is ook meteen het grootste probleem van Sword Art Online: Lost Song. Het gevoel van gevaar en enige urgentie is niet aanwezig, omdat in Alfheim Online niemand in levensgevaar is. Het verhaal, als we dat überhaupt wel zo kunnen noemen, volgt simpelweg een groep vrienden die samen een MMORPG spelen. Er is geen ultieme bad guy om te verslaan, geen morele dilemma’s of emotionele lijdenswegen; alles voelt erg gemoedelijk aan.

In plaats van een verhaal wordt hier dan ook de keuze gemaakt voor ontzettend veel interactie tussen de grote aantallen personages. Fans van de serie worden hier op hun wenken bediend, maar voor gamers op zoek naar een verhaalgedreven RPG is dit zeer matig te noemen. Toch lijkt het ons dat zelfs de meest die hard fans van de serie het zonde vinden dat hun favoriete personages niet voor een episch verhaal gebruikt worden, maar meer voor een soort dating sim.

Swordt Art Online Lost Song is dus een game in een game, met de problemen en successen die daarmee komen. Als hoofdpersoon Kirito hack en slash je jouw weg door de game. Hoewel dit systeem simpel is (geen combo’s aanwezig hier), voelt het mede door de geluidseffecten en visuele opsmuk toch wel goed om vijanden in de pan te hakken. Net als in een MMORPG vecht je met een party van verschillende personages tegen verschillende vijanden en verken je dungeons.

Deze party members zijn in grote getalen aanwezig, één van de grote sterken punten van de game. Sommigen van deze vrienden kunnen je stat boosts geven, sommigen helen je tijdens gevechten terwijl anderen zich richten op pure kracht. Nieuwe combinaties vinden met hen was leuk, en onze favoriete compagnon zoeken was een flinke uitdaging. Wel jammer dat deze party members niet verder bevriend kunnen worden, voor bijvoorbeeld exclusieve voordelen met dat personage.

Toch worden er een aantal bizarre keuzes gemaakt met betrekking tot de gameplay. Zo begin je de game als een personage van level 100(!), waarna je in sneltreintempo als een no lifer tientallen levels stijgt. Vreemd is dan dat levelen nagenoeg niets lijkt te doen; je lijkt niet sterker te worden, je leert geen nieuwe skills en de helft van de tijd heb je niet eens door dat je een level omhoog bent. We vroegen ons dan ook af waarom levelen überhaupt aanwezig is in de game.

Daarnaast zit er nauwelijks variaties in de (side)quests. Elke sidequest is een variatie op de ‘dood x aantal monster’ of ‘verzamel x aantal van dit item’, zonder enige context of motivatie erachter. Er is niet eens een willekeurige NPC die deze quests geeft, ze komen van een lijstje. Ook de dungeons zijn slaapverwekkend saai, aangezien ze er allemaal hetzelfde uitzien en nooit unieke evenementen hebben. Je maakt deuren open, hakt wat vijanden in de pan en voordat je het door hebt ben je alweer in dromenland beland.

De grote open plekken die je moet verkennen komen dan ook al heel snel je neus uit. Deze gebieden zijn zó saai vormgegeven, zó kaal en cliché, dat enige motivatie om ze te gaan verkennen ontbreekt. Vijanden zijn ook nauwelijks een dreiging omdat je door ze heen hakt als een warm mes door een pakje boter. Alleen tijdens de gevechten met de eindbaas wordt de game enigszins uitdagend.

In andere woorden, de game is veel te makkelijk, waardoor de game mede door het flinterdunne 'verhaal' meer aan voelt als een dating sim. Alleen valt de game zelfs in dat opzicht in het niet vergeleken met andere games als Akiba's Trip, dit veel beter doen.

Als je mond schuimt bij het idee van virtuele animepersonages in bikini’s en als je nog nooit van je leven een RPG gespeeld hebt, is Sword Art Online Lost Song de game voor jou. De verschillende interacties tussen de personages maken het voor de fans enigszins de moeite waard. Mensen die op zoek zijn naar een diepgaande RPG met wat uitdaging en een boeiend verhaal kunnen beter verder zoeken.

Alle fanservice wordt zeker gewaardeerd. Het zwaardvechten samen met het grote aantal personages, evenals het rondvliegen in de wereld zijn vermakelijke features. Zeker als game in de trein is Sword Art Online: Lost Song beter te pruimen dan dezelfde game op de PlayStation 4. Maar zelfs dan raden wij je aan je aankoop goed te overwegen.