Styx Shards of Darkness Review - Stealth te werk gaan!

Twee jaar geleden maakten we al kennis met Styx, de assasingoblin. Terwijl hij de show stal in Styx Master of Shadow, mag hij nu weer op strooptocht in een nieuw avontuur. Weet deze ordinaire goblindief ook deze keer het spel leuk te maken? Lees het in deze Styx Shards of Darkness review.

Styx Shards of Darkness voert je mee naar een fantasiewereld vol duistere wezens. Als de assassingoblin Styx sluip je langs verschillende gebieden waaronder Thoben, the city of Thieves en de Dark Elven city van Korrangar. In een wereld waar elven tot de dood strijden wie er mag er levend mag worden geofferd, doorsta je een levendig avontuur dat goed aan elkaar wordt gelijmd door cutscènes en in-game dialogen.

Ook krijg je telkens flarden mee van van een steeds uitgebreider verhaal wanneer je bijvoorbeeld langs vijanden sluipt die samen over een bepaalde gebeurtenis staan te praten. Soms levert de goblin Styx hier ook nog zijn commentaar op.

De gameplay van Styx doet lichtelijk denken aan die van eerdere games uit de Assassin's Creed-serie. Ook hier houd je je schuil achter muurtjes, klauter je over daken en probeer je van richel naar richel te springen om zo verder in een level te komen. In Styx sluip je daarentegen langs duistere elven, enorme levende insecten, dwergen en ander gespuis dat jou maar al te graag dood wil hebben.

Hiertoe hebben ze ook alle middelen. Messen die ze van een afstand naar jou kunnen gooien, zwaarden die ze door je lichaam heen kunnen spiesen alsof je net een spoetnik bent maar ook gifgassen die vrijkomen als je te dichtbij komt. Daarbij slaan vijanden bij het minste geringste alarm via een alarmbel (soms doe je er dus slim aan deze te saboteren) of maken ze geluid om zo anderen op de hoogte te stellen dat er een indringer is.

Wanneer je wordt betrapt zijn er vele manieren om je te verstoppen. Zo kun je je verschuilen in tonnen, kisten, onder tafels, door in afvoerputjes te kruipen, maar ook door gebruik te maken van je emberkrachten. Zo beschik je over de mogelijkheid om jezelf onzichtbaar te maken. Mocht alles je te heet onder de voeten worden, dan kun je ook nog en clone van jezelf maken. Deze clone kun je dan veilig een puzzel laten oplossen terwijl jij van een afstand toekijkt.

“Dat is de vraag. En fuck you is het antwoord.” Styx weet het leuk te brengen, mocht je toevallig overlijden in dit spel. Zo word je elke keer dat je doodgaat verwelkomd door een Styx die een hatelijke one liner jouw kant opgooit. Waar die je de ene keer erop wijst dat je in het script wel degelijk het level uitspeelt, zakt hij de volgende keer weg terwijl hij zijn middelvinger opsteekt. Alhoewel het spel je de mogelijkheid biedt, om vervolgens de difficulty omlaag te zetten (mits deze nog niet op de laagste staat), blijft het spel altijd uitdagend.

Vaak is dat goed, een beetje uitdaging binnen een spel is zeker op zijn plaats. En soms geeft het zien van het Game Over-scherm wel eens zijn voldoening, voornamelijk om de grapjes van Styx. Toch is het minder leuk op momenten dat je doodgaat buiten je eigen schuld om. Zo zal het vast wel een paar keer voorkomen dat je in een ravijn valt omdat Styx niet richting de richel springt waar jij heel graag heen wilde springen.

En wanneer je dan eens onterecht doodgaat, is er niets frustrerender dan een deel van de missie weer opnieuw te moeten doen. Al helemaal frustrerend wordt het als je plots na tientallen keren opnieuw te zijn begonnen ergens heel klein een hint ziet staan dat je ook kunt quicksaven. Zo kun je zolang je niet wordt achtervolgd door vijanden en geen actie uitvoert, altijd quicksaven door de rechter D-Pad van de PlayStation in te drukken.

Zo zijn er wel meer puntjes waar het spel geen tot eigenlijk weinig uitleg over geeft. Eigenlijk zo’n beetje alles in de game moet je zelf ontdekken. Ergens is dat wel leuk, zo weet je nooit goed wat er allemaal nog mogelijk is, anderzijds is het in het geval van de quicksave best stom als je daar achteraf via een lullige hint in het laadscherm per ongeluk achter moet komen. Konden de ontwikkelaars dat niet eventjes duidelijker uitleggen?

Maar mocht je zonder uitleg een strooptocht overleven, dan kun jezelf er in de meeste gevallen een tweede keer instorten om ook nog eens een heleboel extra dingen te unlocken. Zo kun je in elk level verschillend Thief-tokens vinden, en kun je een in-game achievement halen door de missie binnen zo min mogelijk tijd uit te spelen, binnen een missie niet ontdekt te worden door vijanden en door iedere vijand in het level te laten leven.

Uiteindelijk speel je met dit karakter acht missies die bestaan uit verschillende submissies en verschillende zones. Om deze acht missies uit te spelen ben je ruim twintig uur bezig.

Daarnaast is het mogelijk om een grote hoeveelheid aan skills te ontwikkelen. Door missies en zijmissies te voltooien speel je skillpoints vrij, waarmee je een vijftakkige skillboom kunt uitwerken. Zo kun je je sluipkunsten verbeteren, sluipmoordenaarstechnieken uitbreiden, je verdiepen in alchemie (handig voor het creëren van sterkere wapens), kun je je clone-krachten verbeteren en kun je werken aan je perceptie. Hopelijk zie je vijanden dan sneller.

Naast de mogelijkheid om skills uit te breiden, is er ook een simplistisch craftsysteem dat je wapens laat maken als verdovende en vergiftigde pijltjes. Ook is het mogelijk om zo een Vial of Life te maken, waarmee je jezelf geneest of een Vial of Ember te creëren, waar je je emberkrachten mee aanvult. Deze extraatjes heb je ook wel hard nodig.

Naast de normale gameplay is het ook mogelijk om online co-operatief te spelen. Je kunt dan een lobby joinen, maar je kunt ook een lobby aanmaken. De aanwezigheid van deze functie is erg tof. Zo kun je met vrienden of via public met vreemden, een spelsessie joinen. Wel moet worden opgemerkt dat het momenteel in de modus public moeilijk is om een match te vinden daar er nog niet zoveel spelers actief zijn. Wanneer je in public eindelijk een match vind is dit in de meeste gevallen een match in een level dat je eerder al had gespeeld.

In de co-op mode creëer je een perfecte clone van jezelf tegen de betaling van de helft van je levenspunten. Vervolgens krijg je dezelfde gameplay als in de single player, alleen doorloop je het dan met twee spelers. Als een speler dood is, kan de ander hem weer tot leven wekken in ruil voor de helft van zijn levens. Als beide spelers dood zijn eindigt de sessie. Anders dan de normale gameplay kun je alleen op van tevoren geprogrammeerde punten saven, waardoor voortgang eerder verloren gaat als beide goblins het onderspit delven.

En het is pittig om dat onderspit niet te delven. Waar het zo nu en dan tot frustratie kan lijden, haal je er daarentegen heel veel voldoening uit wanneer je een level eindelijk uit weet te spelen. In de preview van Styx werd al positief over de game geschreven, in de uiteindelijk versie kunnen hier nog een hoop lovende woorden aan worden toegevoegd. Styx neemt je mee naar een interessante fantasiewereld, waar je uren in rond kunt dwalen. Deze ordinaire goblindief weet ook met Shards of Darkness de show te stelen.