OlliOlli Review - Vallen, opstaan en keihard falen... in stijl!

Sinds de prehistorische dagen van Tony Hawk’s Pro Skater is skateboarden de coolste sport op aarde. Helaas voor veel van ons zit skateboarden in het echte leven er niet in, dus zoeken we onze heil in games. Weet OlliOlli onze nostalgische gevoelens voor het houten bord met wieltjes aan te wakkeren? Lees het in de OlliOlli Review!

Hoewel OlliOlli 2: Welcome to Olliwood inmiddels al een tijdje uit is voor de PlayStation consoles, is de Wii U versie van de eerste game nu pas uit. Ontwikkelaar Roll7 ontwikkelde de game eerder voor de PS Vita, waar de game succesvol genoeg werd voor een aantal ports. Is OlliOlli het wachten waard geweest voor de Wii U eigenaar, of is het een faceplant geworden?

Laten we het eerst hebben over wat OlliOlli precies is. OlliOlli is een skateboard game die zich in plaats van het bekende third-person perspectief, in een 2D perspectief afspeelt. In plaats van knoppen indrukken om stunts te doen, gebruik je de linker analoge stick om alle stunts uit te voeren.

Dit betekent dat je de analogestick omhoog, opzij of omlaag moet slaan om te springen en te grinden. In andere woorden: in OlliOlli wordt niks voor je voorgekauwd. Zelfs succesvol landen na een stunt moet je doen met een goed getimede druk van de A-knop. Nieuwkomers zullen waarschijnlijk denken dat OlliOlli volstrekt onmogelijk is, maar na een tijdje begin je de precieze controls door te krijgen.

De game heeft dus een ontzettend steile leercurve. OlliOlli is zeker niet een game die je achterover gezakt op de bank speelt. Al je aandacht is vereist als je niet opnieuw en opnieuw (en opnieuw) jouw gezicht bekend wil maken met het beton. Dit kan leiden tot frustraties, maar het werkt ook andersom!

Je baant je een weg door de verschillende levels met kickflips, nollies, ollies en andere gekke stunts. Het is al uitdagend genoeg om gewoon een level te overleven, maar de game heeft per level ook nog eens vijf challenges voor je in petto. Bijvoorbeeld: haal een bepaald aantal punten, voer een bepaalde stunt uit of raak de grond het gehele level niet aan.

Op het eerste gezicht lijkt de game maar weinig te bieden qua levels, maar schijn bedriegt. De vijf gebieden in de game hebben elk vijf amateur levels, die je na elkaar vrijspeelt. Daarnaast heb je ook nog de pro levels als je alle challenges in de amateur versies gehaald hebt. Daarnaast heb je ook nog voor elk level een spot, waar je oneindig lang moet doorgaan voor de beste score.

De levels zijn vrij kort, maar echt niet makkelijk. Vooral in de latere gebieden zijn zelfs de amateur versies ontzettend moeilijk om te halen. Heel erg vaak zal je smoelwerk van de trap af donderen omdat de latere levels perfecte hand-oog coördinatie vereisen.

Is OlliOlli dan té moeilijk? De game balanceert op een koord tussen frustrerend moeilijk en uitdagend leuk. In andere woorden: op sommige momenten gooi je de game het liefst uit het raam, maar op andere momenten kan je OlliOlli niet laten liggen.

Hoewel OlliOlli de gameplay onder de knie heeft, laat de game visueel toch wel wat te wensen over. De graphics zijn zeker niet slecht, maar ze zijn een tikje saai te noemen. Gebieden als een vliegveld of een Aziatische stad zijn netjes gerealiseerd met 2D pixel-graphics, maar ontbreken aan karakter.

Iets meer kleurrijke effecten bij het voltooien van stunts zou OlliOlli toch net wat extra gewicht geven. Ook muzikaal is de game slaapverwekkend. De repetitieve muziek begint na een tijdje echt op de zenuwen te werken en is niet opzwepend genoeg om je enthousiast te maken. Waar is de jaren 80 en 90 skate punk gebleven?

Verder kan je op de Wii U gamepad handig de zogenoemde tricktionary bijhouden tijdens het spelen. Het moet wel gezegd worden dat de tablet controller niet helemaal geschikt is voor een game met zulke precieze invoeringen. Aan te raden is OlliOlli met de Pro Controller te spelen in plaats van de gamepad.

Als je de kans niet kreeg om OlliOlli eerder te spelen, is dit je kans. OlliOlli is een mechanisch toffe skateboard game, waar Wii U gebruikers met veel plezier hun tanden in kunnen zetten. Zeker voor de bescheiden prijs van tien eurootjes en het aantal uren dat je kwijt kan in de meer dan 100(!) levels.

Pas wel op, want door de steile leercurve is de game niet voor iedereen weggelegd, en de gameplay kan je op momenten krankzinnig maken. Op een goede én slechte manier, dat wel. In de woorden van Suicidal Tendencies: Beware, he is possessed to skate!