Noord Zuid Review - Bij vlagen spannend

De KRO zond onlangs de dramaserie Noord Zuid uit, waarin een moordzaak centraal staat en de serie reist langs Amsterdam Noord én Zuid. De serie is nu uit op DVD.

Ariane Schluter kruipt in de huid van rechercheur Dana van Randwyck. Een vrouw die duidelijk een workaholic is en maar weinig omkijkt naar haar 16-jarige puberdochter Roos (Lobke de Boer). Verder is ze gescheiden. Roos op haar beurt brengt veel tijd door bij haar vader (Reinout Bussemaker) en diens nieuwe vriendin (Katja Schuurman).

Review" class="img-responsive" src="https://cdn.xgn.nl/upload/201503/t/noord-zuid-review.jpg" />

Van Randwyck is dus veel aan het werk en probeert moordzaak na moordzaak op te lossen. Haar partner in crime wordt gespeeld door Juda Goslinga, de acteur die toch wel het minste van zichzelf in deze serie laat zien. Een politieman die hopeloos terugverlangt naar zijn ex-vrouw. Goslinga slaagt er niet in chemie te vinden op het scherm met Schluter of zichzelf in de kijker te spelen. Wat overigens ook gezegd mag worden van persoon nummer drie bij de recherche: Dennis (Patrick Laureij). Hij zet niets anders neer dan een typische Amsterdamse jongen, geheel voorzien van accent.

Maar overtuigend als iemand bij de recherche is Dennis niet en hij komt wat sloom en slungelig over. In wat shots zien we hem boksen waardoor de kijker moet geloven dat het een bikkel is, een persoon die bij de politie past. Maar enkel wat ‘boks’-shots doen ons dit niet geloven. Hij draagt vrijetijdskleding waarvan je denkt: dat past niet thuis op de werkvloer. En in slechts één shot zien we een vrouw en kinderen dus klennelijk heeft onze Dennis een gezin. Nee, overtuigend is het geheel niet.

Gelukkig kan Schluter wel daadwerkelijk goed acteren en dus zullen we het hoofdzakelijk moeten doen met haar acteerprestatie. Overigens weet dochterlief ook goed te acteren. Dus de twee vrouwen stelen de show en de rest verprutst het aardig. Enfin, terug naar het verhaal.

Er is een lijk opgehangen aan een bouwkraan. Het gaat om de 18-jarige Elsie. Deze moordzaak staat gedurende tien afleveringen centraal en fungeren als rode draad. Wat Noord Zuid erg sterk doet is daarnaast nog eens allemaal kleine moordzaken behandelen, waardoor dus niet alleen de ‘hoofd’ moordzaak centraal staat.

Uitermate fijn voer voor de detectiveliefhebber is dat er in alle afleveringen nog allemaal zijlijntjes zijn die behandeld worden. Denk aan een tiener die zijn eigen moord op Facebook laat zien en een vrouw die omkwam bij een auto-ongeluk wat natuurlijk geen ongeluk was.

De vraag is wie Elsie vermoord heeft. Het blijkt al snel dat de scholier alles behalve een onschuldig meisje was. Ze had van alles op haar kerfstok. Het lijkt dan ook zo klaar als een klontje dat haar vriend haar vermoord heeft toen die achter de waarheid kwam. Maar daar heb je geen tien afleveringen voor nodig, dus natuurlijk is er meer aan de hand.

Het positieve is dat je als kijker tot de laatste aflevering niet doorhebt hoe de vork in de steel zit. Er komt een goede twist die de tamelijk saaie serie op het einde goed doet. Als je denkt dat je alles gezien hebt en niets weet te overtuigen komt er een uitsmijter waar elke kijker toch wel aangenaam verrast door zal zijn. Goed gedaan dus.

Wat ook goed gedaan is, zijn de beslommeringen in het leven van Dana. Op een gegeven moment blijkt dat ze nog ergens aan halfbroer heeft rondlopen, iemand die aardig van het goede pad is geraakt. En dochterlief schijnt er wel een heel spannend, maar fout liefdesleven op na te houden. Kan Dana naast haar drukke baan de mensen in haar omgeving ook nog beschermen?

De serie lijkt op het einde een soort verborgen boodschap te verhullen. Dat je jezelf niet moet verliezen in je werk omdat je de mensen om wie je geeft misschien wel kwijt kan raken. Subtiel, maar mooi is die hint.

Voor de rest hinkt Noord Zuid al snel op twee gedachten, bepaalde stukken zijn tof, andere stukken oersaai. Er is vooral gebrek aan acteurs die op hetzelfde hoge niveau acteren, waardoor chemie uitblijft. Ook ontbeert de serie humor, iets wat buitenlanders in dit soort series zo goed kunnen. Neem bijvoorbeeld Dicte en The Bridge; Nederland heeft nog genoeg te leren op dit vlak, zo lijkt het.

Juist dé scène waarin opeens Peter Paul Muller een kleine gastrol heeft als buurman van Dana is dan ook geniaal. De kijker kan niet anders dan lachen, het is weer zo’n typische rol voor Muller. Het is jammer dat Noord Zuid niet meer van dit soort briljante scènes bevat.

Dan rest de vraag of Noord Zuid de moeite waard is om te kijken. Ja en nee. Ja, omdat het voor een Nederlandse dramaserie redelijke kwaliteit biedt met Schluter die een goede rol neerzet. En ook omdat er meerdere spannende verhaallijnen zijn. Nee, omdat er in dit genre op buitenlands gebied beter werk wordt geleverd waarin alle acteurs van de buis spetteren. Noord Zuid heeft helaas maar ten dele een sterke cast, of de cast verzaakt om goed te zijn. Het is maar hoe je het bekijkt.