Ghostbusters Review - Bustin' makes me feel good!

Meer dan dertig jaar na het origneel komt Sony Pictures met de reboot/remake van fan favoriet Ghostbusters. Heeft regisseur Paul Feig er een succes van weten te maken, of verdient de film een enkeltje naar de geestenwereld? Lees het in de Ghostbusters Review van XGN.nl!

De originele Ghostbusters uit 1984 is een film waar ontzettend veel mensen mee opgegroeid zijn. De beslissing van Sony om een nieuwe film te maken met een vrouwelijke cast en met dezelfde titel viel niet bij iedereen in de smaak. Nu we eindelijk de kans kregen om te film te zien. Is deze nieuwe Ghostbusters het waardig om in de voetstappen van zijn voorganger te treden?

Het korte antwoord is nee, maar daar is natuurlijk niet alles mee gezegd. Ghostbusters ontwijkt (gelukkig) een aantal valkuilen waar soortgelijke remakes in vallen. Aan de andere kant zal de film wel altijd in de schaduw staan van de originele, superieure originele Ghostbusters.

Het nieuwe Ghostbusters team, bestaande uit Abby (Melissa McCarthy), Holtzmann (Kate MacKinnon), Erin (Kristen Wiig) en Patty (Leslie Jones), heeft meer dan genoeg charisma en energie. Dit zijn niet simpelweg de oude Busters met eierstokken; ze zijn allemaal uniek met elk hun persoonlijke eigenaardigheden. De vier Ghostbusters voelen door de hele film heen in ieder geval echt als een team, eentje waar je zeker voor kunt juichen. Zelfs Kevin (Chris Hemsworth), die de niet-zo-intelligente Kevin speelt, is een van de meest hilarische dingen in de film.

Jammer is alleen dat het soms overkomt alsof de film je wel érg graag wilt laten lachen. Vooral vroeg in de film wordt er ieder moment wel een grap naar je hoofd geslingerd, die jammer genoeg niet allemaal even geslaagd zijn. Het komt een tikkeltje wanhopig over. Legitiem grappige momenten worden soms een beetje ondermijnd omdat er meteen daarna een minder geslaagde grap komt.

De cast is goed, maar Ghostbusters lijkt het niet helemaal met zichzelf eens te kunnen worden of het een compleet nieuwe film is of een homage naar het origineel. Uiteindelijk belandt de film op een vreemde plek tussen de twee in.

Daarnaast is het jammer dat Ghostbusters, ondanks het vrouwelijke team, nog steeds niet kan ontsnappen aan een aantal tergende clichés en stereotypen waarvan we hoopten dat deze niet in de film zouden zitten. Een beetje ironisch is het wel, maar het leidt is gelukkig geen groot genoeg probleem om de hele film te verpesten.

Natuurlijk moeten de Ghostbusters wel ghosts hebben om te busten, en daar zit de film vol mee. Normaal gesproken zijn we niet zo weg van het overdreven veel gebruik van CGI, maar hier lijkt het er vreemd genoegd erg goed bij passen. Alle neon gekleurde geesten spatten van het scherm af (soms letterlijk, want de film is in 3D) en de proton beams van de Ghostbusters kunnen er spectaculair uitzien.

Ghostsbusters zal voor altijd in de schaduw van het origineel ui 1984 staan. Als eigen film is deze nieuwe versie gelukkig grappig en vermakelijk genoeg. Maar het allerbelangrijkste is dat de film zijn eigen ding is. Ja, we hadden liever nog meer originaliteit gezien zonder onnodige homages naar het verleden.

Zoals het nu staat is Ghostbusters zeker de moeite waard om te kijken. De grappige cast en de special effects maken de clichés wat verdragelijker. Bustin’ makes me feel good!