Drone Champions League– The Game; Niche spel met een hoofdletter ‘N’

We hebben allemaal wel eens van drones gehoord of er één voorbij zien vliegen. Zo snel als de trend opkwam, is hij daarom ook weer verdwenen. Zo lijkt het tenminste. Drones worden nog steeds massaal gebruikt voor futuristisch ogende races door neonverlichte bouwterreinen. Als dat klinkt als iets wat je graag zelf zou ervaren, dan hebben we een prettige mededeling voor je.­­

Met Drone Champions League (DCL) – The Game komt uitgever THQ Nordiq namelijk met een drone racing titel die precies aan die behoefte voldoet. Een vrij aparte niche om in te duiken, maar de bekende studio begreep waarschijnlijk precies wat elke gamer die ooit een drone race op het internet voorbij zag komen gedacht moet hebben: Dat zou ik ook wel eens willen proberen! Gevolgd door een directe stroom van bedenkingen in de trant van ‘maar een goede drone is duur?’, ‘wat als nou als hij crasht?’ en ‘maar dan moet ik naar buiten...’. Het idee was geboren en het lijkt een perfect concept voor een game.

DCL – The Game benoemt zichzelf dan ook als dusdanig, ‘een game’, maar heeft in de realiteit veel meer weg van een drone racing simulator. Deze keuze is een medaille met twee zijden, die het spel op de lange termijn geen goed zal doen. Het realisme is in eerste instantie erg bevredigend, je wilde immers ervaren hoe het is om aan een drone race mee te doen en het spel voldoet aan die wens. Het gros van ons zal er alleen vrij snel achter komen dat dit met een reden niet de populairste hobby van de wereld is. Zodra je beseft dat deze niche niet voor jou is, heeft de game maar weinig extra variatie of gameplay elementen te bieden. Je krijgt precies waar je om vroeg, maar, zoals wel vaker, blijkt dat minder leuk dan gedacht.

Het spel heeft vier verschillende besturingsvormen, zodat iedereen op een verschillend niveau met zijn of haar drone aan de slag kan. De Arcade modus is de enige vorm die het vliegen meer als een game laat voelen dan een simulator, maar heeft de besturing extreem versimpeld. Hierdoor wordt het al snel eentonig. Verder zijn er twee besturingsvormen, GPS mode en Angle mode, die vooral bedoeld zijn om rustig rond te vliegen en dan heb je tot slot nog de Acro modus. Dit is hoe de professionals vliegen en zet maar een emmertje naast de bank neer als je van plan bent om dit onder de knie te krijgen. Na de vijfhonderdste ongewenste salto komt het zeker van pas.

Dit betekent dat je óf met veel te eenzijdige racemogelijkheden de strijd aangaat, óf met (letterlijke) duizelingwekkend moeilijke besturing aan de start moet verschijnen. Dit kan al snel ietwat ontmoedigend zijn als jij probeert Acro modus onder de knie te krijgen. Bij alle races draait om het neerzetten van de snelste tijd op een parkoers binnen een bepaalde tijdslimiet, wat doet denken aan het systeem van de Trackmania games. Deze keuze pakt goed uit, maar het zou ook gaaf zijn geweest om elkaar te moeten ontwijken en te proberen je tegenstander uit de lucht te rammen. Dat plezier wordt je zo wel ontnomen.

Wat helaas ook wat plezier ontneemt is de eentonige soundtrack van DCL en boven alles het bloedirritante zoemgeluid van de drone. Zelfs met de sound effects op een laag pitje begint dit na een minuut of tien op de zenuwen te werken. Als een drone in het echt ook zo door merg en been gaat, is de hype met goede reden verdwenen. Verder voelt het spel soms minder snel dan je zou hopen en zou je verwachten dat de zwaartekracht meehelpt als je jezelf van een wolkenkrabber afstort. De topsnelheid blijft helaas onveranderd. Ook de ‘free flying’ modus, die in potentie top had kunnen zijn met leuke easter eggs om te ontdekken of dergelijks, valt tegen. Je bent zelfs alsnog gebonden aan het racepad. Vrij rondvliegen en de map ontdekken is er dan ook niet echt bij, ‘free flying’ betekent slechts dat er geen tikkende klok of andere racers te zien zijn.

DCL stelt als game teleur, maar laat je zeker niet direct wegjagen. Het is dan misschien geen titel die we direct aan het algemene publiek zouden aanraden, maar voor een specifieke groep zal het spel een meer dan uitstekende ervaring bieden. Als simulator is de titel redelijk sterk en qua graphics ziet het er meer dan voldoende uit. De ondersteuning van de officiële Drone Champions League is een mooie plus.

Daarbij is de kans om je te kwalificeren voor een echte race door het spel te spelen, een optie die voor de potentiële droneracer in wording een droom kan omtoveren tot de werkelijkheid. Het is altijd leuk als er games opduiken waar je een onbekende niche mee kan ontdekken. THQ Nordic en Climax Studios verdienen dan ook zeker een compliment voor deze poging en als je toevallig onderdeel bent van de kleine groep die zich in deze niche thuis voelt, hoort DCL – The Game zeker in je wishlist. De rest kan het spel gerust aan zich voorbij laten vliegen.

Drone Champions League – The Game is als drone simulator redelijk sterk. De keerzijde hiervan is dat dit de game op het gebied van speelplezier niet ten goede komt. Het spel weet genoeg nieuwsgierigheid te wekken waardoor vrijwel iedereen even om kijkt, maar kan die blik vervolgens maar bij een hele kleine groep vasthouden.

Voor deze groep mensen is het spel zeker de moeite waard, gezien de realistische besturing en connectie met de officiële Drone Champions League. Val je buiten deze beperkte groep dan zal de verveling snel toeslaan en het zoemgeluid van de drone je binnen enkele uren tot waanzin drijven. Er is dan ook geen eenduidig advies te geven. Oppikken op eigen risico!