Chariot Review - Een mooie, maar enorm frustrerende sidescroller

In Chariot speel je als een prinses of haar verloofde. Je vader, de koning, is net overleden en wil graag naar een laatste rustplaats worden gebracht. Nu is er alleen een probleempje: alleen een tombe gevuld met goud is goed genoeg voor deze ondankbare man.

Om bij deze tombe te komen moet je, terwijl je de kar met de geest van je vader er in achter je aansleept, jezelf een weg banen door verschillende levels. Het doel van het spel is dan ook om de levels te voltooien en zoveel mogelijk steentjes te verzamelen. Ook bevinden zich verborgen skulls en blueprints in het spel, die je kan gebruiken voor upgrades. Deze upgrades financier je met de steentjes die je oppikt.

In het begin doet Chariot aan als een mooie, vrolijke, kleurrijke sidescroller. Op het gebied van graphics ziet het spel er goed uit, en het is leuk vormgegeven. Wat je waarschijnlijk in het begin wel een beetje irriteert, is die kar die je steeds achter je aan sleept, maar dat is nu eenmaal waar het hele spel over gaat, en je raakt er wel gewend aan.

Behalve in sommige gevallen, want soms werkt die wagen echt op je zenuwen. Bijvoorbeeld als je net door een serie moeilijke sprongen uit te voeren eindelijk bovenaan een rots staat, en de Chariot opeens besluit je mee de afgrond in te trekken.

Trouwens, je hoeft de wagen niet steeds achter je aan te slepen. Als je wilt, kan je hem ook duwen of loslaten. Nu moet je bij het loslaten van de kar wel opletten, want de Chariot heeft een beetje last van verlatingsangst en kan niet langer dan een paar seconden uit beeld zijn.

Gebeurt dit wel, dan mag je vanaf het vorige checkpoint opnieuw beginnen. De Chariot kan er ook niet tegen als je even niet oplet: ben je even niet actief, dan begint hij gelijk al tegen je te praten om je aandacht terug te krijgen. Ook een beetje jammer dat het lijkt alsof er in totaal zo’n vijf zinnetjes zijn ingesproken, die dus steeds worden herhaald.

Naarmate je verder in het spel komt wordt Chariot steeds frustrerender. Na een aantal levels kom je al in de donkere dungeons terecht, wat het spel niet bepaald makkelijker maakt. Doordat het zo donker is zie je vaak de platforms waar je naar toe moet springen niet eens, wat uitmondt in veel frustratie. Ook is het een beetje zonde, want het spel zag er in het begin zo leuk uit, maar dat is nu in sommige levels niet eens meer te zien doordat het zo donker is.

De duisternis in sommige levels is niet het enige wat irriteert. Ook de looters, waarvan de vliegende versies trouwens nogal op Zubats (die zijn ook al zo irritant) lijken, zijn enorm frustrerend. Ze vallen de kar aan waardoor je snel jouw hardverdiende loot verliest. Deze beesten kan je aanvallen door als een gek op X te rammen, waarmee je steentjes naar ze schiet.

Maar er komt geen einde aan. Elke keer als je langs dezelfde plek wandelt, komt er weer zo’n zwerm van die looters op je af, ook al was je er een paar seconden geleden nog. Aardig frustrerend als je het lastig hebt met een bepaalde sprong of een bepaald gedeelte van het level, en je moet deze een aantal keer opnieuw doen. Dan zit je niet alleen met een sprong die je niet kan halen, maar ook met een zwerm looters die je elke keer weer van zo’n 500 steentjes bestelen.

Ook de uitleg in Chariot kon beter. Als je niet zo ervaren bent in sidescrollers en bij sommige dingen niet zo goed weet wat je moet doen, dan heb je een probleem. Er wordt amper uitleg gegeven over de controls (er staat bijvoorbeeld nergens aangegeven dat je op looters kunt schieten), en wanneer dit wel gebeurt is het erg onduidelijk.

Zo staat er bijvoorbeeld bij de eerste grote sprong die je moet maken alleen ‘A’. Blijkbaar moet je A dus lang ingedrukt houden, maar dit weet je dan pas na een paar keer gefaald te hebben. Zo zijn er nog wel meer voorbeelden waar de uitleg niet optimaal was.

Overigens wordt ook niet echt duidelijk gemaakt waar je heen moet. Soms loop je rond in cirkels, omdat je het niet goed kan zien of omdat het niet goed wordt aangegeven. De levels zijn namelijk ook niet helemaal lineair; er zijn verschillende paden die je kunt nemen, waardoor het soms een beetje verwarrend wordt.

Nu is het niet alsof Chariot een slecht spel is, het is soms alleen erg frustrerend. Toch zitten er ook zeker goede elementen in. Zoals eerder al beschreven is het spel echt leuk vormgegeven; sommige levels zijn heel kleurrijk en mooi om te zien. Ook de achtergrondmuziek is geinig en vrolijk, behalve wanneer je iets een aantal keer over moet doen: dan kan deze vrolijke muziek een beetje op je zenuwen gaan werken.

Ook zit er humor in het spel, in de dialogen zijn soms grapjes te horen. Het spel heeft ook aardig wat inhoud: je bent er zeker niet zomaar mee klaar. De levels zijn best lang, je bent in het begin rond de tien minuten kwijt per level, maar later gaat dit meer naar twintig à dertig minuten toe.

Wat ook goed is, is de co-op optie, waardoor je de levels samen met een partner kan spelen en je toegang krijgt tot exclusieve co-op delen. Deze co-op delen worden aangegeven met een blauw bordje met twee personen erop. Heb je geen partner, dan is dit juist een minpunt, want de co-op gebieden zitten gewoon in de levels verwerkt, maar je komt er gewoonweg niet bij zonder speelgenoot. Het is dan jammer om te zien dat er veel loot ligt dat zo aan je neus voorbij gaat.

Al met al is Chariot best aardig, maar het wekt wel iets te snel ergernis op wat jammer is. Een aantal elementen had dan ook beter gekund, en waarschijnlijk was het dan prettiger geweest om te spelen. Nu staan de goede dingen uit het spel net iets te veel in de schaduw van je frustratie, waardoor je het plezier in het spelen snel verliest. Het is dan ook niet een spel voor iedereen: raak je snel geïrriteerd of gefrustreerd wanneer iets tegenzit of niet lukt, dan ga je niet echt van Chariot genieten.

Chariot is gemaakt door Frima en is deze maand gratis te downloaden in de Xbox Store met Games With Gold op de Xbox One.