BUTCHER Review - Hersenloos knallen!

Veel games tegenwoordig omvatten puzzels of grootse avonturen, waar van alles bij komt kijken. Maar soms heb je daar helemaal geen zin in en wil je simpelweg hersenloos knallen. Dan ben je bij de indiegame BUTCHER aan het juiste adres! Deze actieplatformer gaat namelijk puur en alleen om knallen. Check snel de BUTCHER review!

Ontwikkelaar Transhuman Design omschrijft de tien euro kostende Butcher als een eerbetoon aan de klassieker DOOM. En ergens gaat die vergelijking ook wel op, maar niet helemaal. De game kent namelijk het brute, meedogenloze geweld, de vele liters bloed en al de gore uit DOOM, maar doet echt iets anders.

Je kruipt in de 'huid' van een futuristische cyborg die geprogrammeerd is om de mensheid uit te roeien. Een soort Terminator dus. En je enige doel in de game is zoals de programmering van de cyborg al verraadt, alles en iedereen die je tegenkomt overhoop knallen.

Het is dus een beetje de omgedraaide wereld van DOOM, waar je demonen uit de hel moet bestrijden als een good guy. Nu ben je de bad guy die iedereen om zeep moet helpen. Dat doe je in een tweedimensionaal retro stijltje, waarbij de ontwikkelaar bewust heeft gekozen voor pixelart. En dit ziet er geweldig uit, al is alles wel wat aan de kleine kant.

Dat kleine mag de pret gelukkig niet drukken. Het level ontwerp en de soundtrack in deze actieplatformer zijn namelijk geweldig. De levels zijn groot en hebben wel een beetje het DOOM-stijltje over zich, inclusief de onheilspellende muziek (die soms alleen wel wat plat is).

En zodra je een aantal vijanden uit de weg geruimd hebt, is de stijl die we uit DOOM kennen (maar dan in een retro jasje) compleet. De levels zijn dan volledig onder het bloed en ingewanden gesmeerd.

Om al dat dood en verderf te zaaien moet je natuurlijk wek het juiste gereedschap hebben. In het begin van de game krijg je een kettingzaag en een shotgun als werktuig tegen de mensheid, maar al snel breidt je arsenaal zich uit. Onder andere een vlammenwerper, een granaatwerper en een machinegeweer zullen tot je beschikking staan.

Maar let wel, de tegenstanders die je tegenkomt zijn niet voor de poes. Zij willen niets liever dan jou uit de weg ruimen en openen het vuur op je zodra ze je zien. Als je dus niet oplet, leg je binnen de kortste keren het loodje. Gelukkig vind je tijdens je slachtpartijen ook regelmatig health packs en kun je je bepantsering weer op kracht helpen.

Zelfs met deze voorwerpen die je ondersteunen in de levels krijg je het soms nog zwaar. Het tempo in de game ligt hoog en de game kent dan ook non-stop actie. Je moet soms echt bizar snel reageren, wil je niet de pijp uit gaan.

Sommige vijanden maken ook actief jacht op je. Ze komen als een malle op je af rennen en blazen zichzelf vlak voor je neus op. En dat kan dodelijk zijn, maar dat is nog niet alles. De levels zelf zijn soms ook dodelijk.

In het begin valt dit nog allemaal mee, maar later in de game komen er boobytraps voorbij. Zo komen er ineens enorme zaagbladen door een level heen gevlogen, kom je meren vol vleesetende vissen tegen en vallen liften ineens de afgrond in.

Tel daar de vele momenten bij op waarop je ineens in de val zit en er tientallen vijanden op je af komen en het feest is compleet. Transhuman Design meldt wat dat betreft dan ook terecht dat de makkelijkste moeilijkheidsgraad Hard is. Maar toch is die opmerking niet helemaal waar.

Je kunt de game namelijk ook op een Casual moeilijkheidsgraad spelen. En dan is alles een heel stuk milder. Sterker nog, je kunt de game dan binnen ongeveer anderhalf uur doorlopen zonder echt uitgedaagd te worden. Deze modus schakelt wel de schedels uit, die je moet verzamelen in de game.

Maar zodra je op Hard (de normale eerste moeilijkheidsgraad dus) gaat spelen is de uitdaging wel aanwezig, inclusief het extra element van deze collectibles. Jammer hieraan is dan weer dat ze eigenlijk niks doen behalve het toevoegen van een 'zoek element'.

Toch is Butcher juist het leukst op de Hard (of een hogere) moeilijkheidsgraad. Want zo is de game tenslotte bedoeld. Je moet je dan klaarmaken om veelvuldig te sterven, maar je kan het toch niet laten om het steeds weer opnieuw te proberen. Een beetje à la Dark Souls als het ware. En hoe vaak je ook dood gaat, de besturing kun je in ieder geval nooit de schuld geven.

Want die is bijzonder goed uitgewerkt in de game. Je karakter reageert nagenoeg perfect op iedere actie die je uitvoert. Het schieten werkt nauwkeurig en snel en het is erg duidelijk hoeveel munitie je nog exact hebt. Daarbij wisselt je karakter vanzelf van wapen zodra je munitie voor de een op is. Je kunt dus echt non-stop door blijven knallen!

Doordat eigenlijk alles in BUTCHER eenvoudig maar goed uitgewerkt is, blijf je de game maar spelen. Het tempo ligt lekker hoog en de moeilijkheidsgraad ook. Tenzij je de game op Casual speelt, maar dat telt eigenlijk niet.

De game is niet alleen een heerlijk eerbetoon aan DOOM, maar ook een erg goede uitlaatklep voor stress na een dag op het werk. En dat voor slechts een tientje!