Battlefield Hardline Review - Losse flodder

Het politiethema is in de shooterwereld altijd het ondergeschoven kind geweest. Spelontwikkelaars richten zich liever op militaire oorlogsvoering of op criminelen die zich aan vreselijke misdaden schuldig maken. In Battlefield Hardline mag je eindelijk met je badge zwaaien en krijg je de keuze om de wet te zijn. Of te overtreden. Lees onze Battlefield Hardline review.

Voor Battlefield Hardline droeg DICE het estafettestokje over aan Visceral Games, de studio die met de verhaalgedreven Dead Space-games haar sporen heeft verdiend. Battlefield is altijd een franchise geweest die het uitsluitend van een multiplayermodus moet hebben, maar met de inbreng van Visceral moet Hardline vooral ook een uniek en gelaagd verhaal voorschotelen, geïnspireerd door grote misdaadseries.

Het verhaal in Hardline is verspreid over tien afleveringen die worden gepresenteerd alsof het een televisieserie betreft. In de leader worden de hoofdrolspelers kort geïntroduceerd en iedere aflevering eindigt ook met ‘de volgende keer in Hardline’. Visceral speelt hiermee sterk in op televisieseries die momenteel populairder dan ooit zijn. Tussen het vele schietgeweld door ontvouwt het verhaal in Hardline zich via uitgebreide tussenfilmpjes die een nieuwe, frisse kijk geven op Battlefield.

In de game treden we in de schoenen van de rechtvaardige Nicholas Mendoza, een jonge rechercheur die in het criminele circuit van Miami belangrijke drugsbaronnen moet opsporen. Al snel raakt Mendoza verwikkeld in een web vol bedrog, intriges, drugs en verraad.

Zo op papier klinkt het allemaal vrij cliché. Helaas is het verhaal dat ook. Je weet gaandeweg wel hoe een aflevering gaat eindigen en de geforceerde greep van Visceral om de spelers naar verschillende (en daardoor nogal idiote) omgevingen te brengen, bevestigt dat de makers eigenlijk geen idee hadden wat ze nu met het verhaal aanmoesten.

Kijkend naar de cast zou je anders van Hardline verwachten: onder andere Alexandra Daddario (True Detective) en Benito Martinez (House of Cards) schitteren in volle glorie. Hun ervaring wordt helaas nauwelijks benut. Dit uit zich voornamelijk tijdens de gesprekken die de hoofdrolspelers in de gameplay en in de tussenfilmpjes met elkaar voeren. De dialogen zijn zo slecht geschreven en vreselijk oninteressant dat je de filmpjes eigenlijk het liefst wil skippen, ondanks dat Visceral hard gewerkt heeft om de gezichten zo realistisch mogelijk te krijgen.

Dat het verhaal in Hardline maar niet beklijft, is eeuwig zonde. Te meer omdat Battlefield wel een spannend verhaal kon gebruiken na al die standaard militairverhalen. Als het gaat om de gameplay krijgen we in Hardline ook niet het gevoel dat we onderdeel zijn van een interactieve politieserie. Een aantal oorzaken ligt hieraan ten grondslag. Een probleem is, dat het veelbelovende arrestatiesysteem helemaal niet zo goed uit de verf komt als gedacht. Het verpest zelfs voor een groot deel het speelplezier in de singleplayer.

Dit terwijl het idee nog best aardig is. Door de criminelen onder schot te nemen en je badge te laten zien, kun je ze dwingen hun wapen te laten vallen, zodat je ze vervolgens in de boeien kunt slaan. Dit levert meer punten op dan wanneer je ze simpelweg neerschiet. Het loont dus om in Hardline de vijanden voorzichtig te benaderen en ze eventueel weg te lokken van een zwaarbewaakt gebied.

Juist dit is het probleem: zelfs als je je wapen trekt in de aanwezigheid van meerdere criminelen - en je dus in de minderheid bent - geven ze zich al over. In principe hoef je vijanden dus helemaal niet weg te lokken.

Er zitten meer haken en ogen aan de arrestaties. Zo trekt geen van de criminelen zijn wapen als jij een vriend van hen aan het arresteren bent. Ze wachten eigenlijk gewoon tot de verplichte (en steeds dezelfde) animatie af is, wat best knullig overkomt. Het inrekenen van criminelen zou eigenlijk voldoening moeten geven, zoals in de SWAT-games, maar dit geeft Hardline niet. Hardline flikt het zelfs om de arrestaties nogal amateuristisch in beeld te brengen, met lichaamsdelen die dwars door objecten gaan en geluid dat niet synchroon loopt.

Het inrekenen van schurken is niet de enige taak van Mendoza. Als detective moet hij ook bepaalde zaken oplossen. Dit doet hij door met een scanner allerlei objecten te onderzoeken. Deze objecten geven aanwijzingen waarmee hij zaken kan oplossen. Sommige objecten kom je onderweg tegen, voor anderen moet je echt je best doen deze op te sporen door bijvoorbeeld huizen en kamers door te spitten.

Af en toe is dat verplicht om het verhaal een vervolg te geven. De ervaring leert ons dat deze momenten nogal het tempo uit Hardline halen. In één aflevering, die ons naar het moeras brengt, moet je met je bootje zelfs van locatie naar locatie varen om daar objecten op te sporen. Dit strookt nogal met de actie en snelheid die Battlefield als shooter jaren kenmerken.

Iets dat Battlefield al vanaf het begin karakteriseert, is een uitgebreide multiplayermodus. In Hardline bouwen de makers voort op de basis van die multiplayer, die ook hier is gericht op samenspel en strategie. Anders dan in de voorgaande Battlefield-games draait het in Hardline niet per se om grof geschut en zware legervoertuigen, maar om snelheid. Hardline bewandelt hiermee hetzelfde pad als aartsrivaal Call of Duty, maar Visceral weet de multiplayermodus toch eigen te maken.

Belangrijke reden daarvoor is het aanbod van verfrissende spelmodi. Die zijn, afgezien van standaardmodi als Team Deathmatch en Conquest, allemaal gelinkt aan het politiethema. Neem bijvoorbeeld Heist, een spelmodus waarbij het criminele team een kluis moet kraken en met de buit moet ontsnappen. Het politieteam moet de kluis bewaken en ervoor zorgen dat de criminelen niet ontsnappen. De makers voegen met deze modus een nieuwe dimensie van snelheid toe aan Battlefield. Zo kunnen de criminelen in snelle bolides en op motoren ervandoor gaan.

In Blood Money is er een flinke buit onderschept. De criminelen vechten om het geld te stelen, terwijl de politie probeert om de buit als bewijs veilig te stellen. Elk team probeert het geld in de kluis veilig te stellen. Dat is lastig, omdat de vuurgevechten zich rond dit punt concentreren. Door goed samen te werken en de kluis van het vijandelijke team aan te vallen, scoor je de meeste punten.

Hotwire is een andere interessante spelmodus. Het criminele team moet hier vijf wagens proberen te stelen, terwijl de politie dat moet voorkomen. Dit resulteert in spectaculaire achtervolgingen waarbij spelers uit auto's hangen en kogel na kogel lossen.

Samenspel is hier de sleutel tot de overwinning. Zit je bij een zwakke chauffeur in de auto, dan is het eigenlijk einde oefening. Hardline kent nog twee andere spelmodi die op kleinere maps gespeeld worden. In Rescue moet je als SWAT-agent proberen onschuldige mensen uit de handen van de criminelen te redden.

In Crossfire beschermt een team een belangrijk persoon die moet zien te ontsnappen. Het andere team moet hem of haar neerschieten. In deze spelmodi zijn geen voertuigen en nemen maximaal tien spelers deel. Een welkome afwisseling, want eerlijkheidt gebiedt te zeggen dat Hardline in Team Deathmatch en Conquest erg chaotisch en onoverzichtelijk aanvoelt. Dit komt omdat sommige maps in Hardline zich niet lenen voor een grote hoeveelheid aan spelers. Vijanden spawnen voor je neus of jij voor hen en dat gaat op den duur gruwelijk vervelen.

Aardig detail is dat Levolution, de techniek waarmee alle grote gebouwen op indrukwekkende manier instorten, ook in Hardline van de partij is. De makers zijn erin geslaagd om die spectaculaire Battlefield-momenten van verwoesting naar Miami in stedelijke oorlogsvoering te brengen. Een fraai gezicht, al geldt dat niet voor het algemene visuele plaatje. Hardline wordt geteisterd door veel grafische fouten, zoals ledematen die in de grond verdwijnen, dode criminelen die curieus blijven staan en texturen die veel te laat worden ingeladen.

Battlefield Hardline is zonder meer het slechtste deel in de Battlefield-serie. Hardline geeft weliswaar een nieuwe en frisse kijk op de franchise, maar doet zoveel fout dat dat er eigenlijk niet meer toe doet. Het clichématige verhaal, de onvolmaakte politie-setting, de domme tegenstanders en de onoverkomelijke multiplayer-fouten zorgen ervoor dat Battlefield Hardline ons werkelijk gestolen kan worden.