Dark Souls 3 boss fights - gameplay besproken

Als de Dark Souls-serie ergens om bekend staat, dan is het de hoge moeilijkheidsgraad en bloedstollende boss fights. Wij waren uitgenodigd door Bandai Namco om in Hamburg Dark Souls III te spelen en daar kwamen we oog in oog te staan met drie extreem dodelijke bazen. Lees alles over de Dark Souls 3 boss fights gameplay.

Zoals we gewend zijn begint Dark Souls 3 in een tutorial-achtig gebied, waar jij, The Unkindled, enigzins rustig de basis van het spel kan leren. Al snel komt aan dat rustige aspect een einde, want na een aantal simpele vijanden te hebben gedood kom je terecht in een soort arena. De arena heeft een prachtig uitzicht en een dode ridder in het midden, met een bijzonder zwaard door zijn maag gespiest.

Even zal je je voelen als Koning Arthur, die Excalibur uit de steen weet te trekken, maar dat triomfantelijke gevoel verdwijnt al snel wanneer de enorme ridder, genaamd Iudex Gundyr, tot leven komt en jou begint aan te vallen. Daar wordt ook meteen duidelijk dat de snelheid van Dark Souls III een stuk hoger ligt dan zijn voorgangers. De ridder laat weinig ruimtes vallen en blijft genadeloos snel aanvallen met zijn speer. Voordat we waren bijgekomen van de schrik, waren de woorden ‘YOU DIED’ in beeld, welkom in Dark Souls 3.

Drie sterfgevallen later hadden we eindelijk het ritme van de ridder door en konden hem succesvol aanvallen met een mace, zonder zelf geraakt te worden. Halverwege zijn levensbalk besloot de ridder ineens dat hij toe was aan een make-over en er begon een zwart gezwel uit hem te groeien, met tentakels en een enorme arm. Ook hier stonden wij even van te kijken en ook hier kwamen de bekende woorden weer in beeld te staan. Dat bedoelde Miyazaki dus, toen hij zei dat bossfights in Dark Souls III duidelijke fasen zullen hebben.

Het was nog maar de tutorial en de moed begon ons al in de schoenen te zakken. Gelukkig konden we de ridder, die overigens niet had misstaan in Resident Evil 4, in de volgende poging verslaan en waren we eindelijk vrij om de weg te vervolgen, naar Firelink Shrine en het eerste echte gebied, de High Wall of Lothric.

In de High Wall of Lothric stuit je op een gegeven moment op een oud vrouwtje dat je verteld dat de Lords of Cinder - de ‘koningen’ van het land, waar je naar op zoek bent in Dark Souls 3 - niet meer in het gebied aanwezig zijn en dat je je weg moet vervolgen naar de Undead Settlement. Voordat je daar terecht kan komen, moet je eerst de bewaker van de poort, Vordt of the Boreal Valley, verslaan en daarna een vlag omhoog houden. En inderdaad, zoals je waarschijnlijk al denkt is Vordt geen sympathieke uitsmijter.

Zodra je door de mist stapt aan de voet van de muur, lijkt er eigenlijk geen vuiltje aan de lucht, er staat namelijk helemaal niemand. Maar vlak voordat je door de enorme poort kan gaan komt Vordt tevoorschijn, een enorm hond-achtig wezen, met een even grote hamer in zijn handen en een ijskoude adem in zijn mond.

Hoe indrukwekkend Vordt er uit mag zien... heel veel moeite hadden wij niet met hem. Dankzij grote afmetingen zijn de aanvallen niet zozeer log, maar wel heel makkelijk om af te lezen, waardoor op tijd rollen een eitje is. Maar net zoals de ridder besluit ook Vordt of the Boreal Valley dat een andere tactiek nodig is, en na een flinke brul beweegt hij veel sneller, begint hij meerdere malen te beuken en kan hij ineens ijs spuwen. In deze fase kan één foutje dodelijk zijn, want Vordt heeft de hatelijke mogelijkheid om de speler te stunlocken, waardoor er geen enkele kans meer is op overleven.

De tweede keer dat we oog in oog komen te staan met de baas, zijn wij in het voordeel, want hij heeft geheimen en trucjes meer om plotseling uit de kast te trekken. Na een betrekkelijk kort gevecht slaat Vordt een laatste, koude zucht en worden wij verwelkomd met een mooie hoeveelheid zielen en een open poort.

Achteraf bleek dat wij als één van de weinige aanwezige journalisten niet zoveel moeite hadden met Vordt of the Boreal Valley, want velen hadden meer dan tien pogingen nodig om de bewaker aan de ketting te leggen. Je bent hierbij officieel gewaarschuwd.

Nadat je door de poort bent gestapt, word je op comfortable wijze naar de Undead Settlement gebracht (lees: je wordt meegesleurd door drie demonische wezens). Dit dorpje ligt voor de stad Lothric en is het beste te omschrijven als een mix tussen Bloodborne en het Spaanse dorpje uit Resident Evil 4. Niet een plek waar je graag een rustige wandeling doorheen maakt, met verschillende lugubere wezens en bezeten bewoners.

Om bij de baas te komen in het gebied ben je helaas verplicht om je een weg te banen door de hordes boomlange vijanden, die gewapend zijn met hooivorken, zagen en slagersmessen. Uiteindelijk kom je terecht bij een groot plein, waar dezelfde fanaten bidden naar een enorme boom. Zoals elk normaal persoon besluiten wij om één voor één de knielende vijanden uit hun lijden te verlossen en gratis zieltjes te vergaren.

De boom was het blijkbaar niet eens met onze praktijken, want al snel komt het gevaarte, de Great Blood-Cursed Witchtree, tot leven. Met zwiepende takken als armen liggen we gelijk onder vuur, maar ook de andere vijanden worden om hun oren geslagen. Na een paar dappere, maar mislukte pogingen om schade aan te brengen aan de boom, komen we erachter dat de Witchtree enkel geraakt kan worden aan een soort wratten. Die zijn goed te raken aan de voorkant, maar dat is ook precies de plek waar je de meeste kans loopt om geraakt te worden.

Net zoals de andere bazen ga je in dit gevecht ook een andere fase in, nadat de baas wat schade heeft ontvangen. De Witchtree werkt zich omhoog met zijn armen, om met een harde klap neer te komen om de grond, die pardoes in elkaar stort en waardoor we omlaag vallen naar een ruimte onder het plein. Hier hebben we geen last van andere vervelende vijanden, maar de ruimte is wel beduidend kleiner en de boom begint ook een goedje af te schieten wat schade aanricht en wat jouw snelheid enorm vertraagt.

De eerste twee pogingen eindigen dan ook in een tragische dood, waarbij we vooral last hebben om plekken te vinden om schade aan te richten, want als je een bepaalde hoeveelheid schade aanricht aan een wrat, dan explodeert die en kan je daar vervolgens niks meer mee doen. Ook bij de derde poging leek het hopeloos, maar op het nippertje - zonder healing spells en Estus Flasks meer over - wisten we de boom te degraderen naar brandhout.

Eén waarschuwing overigens; als je het loodje legt, nadat je naar beneden bent gevallen, dan kan je pas weer je zielen pakken als je in het volgende gevecht weer de tweede fase bereikt. Tot die tijd is het onmogelijk om je zuurverdiende zielen terug te pakken.

Het is ons tijdens de vier uur-durende sessie duidelijk geworden dat Miyazaki niet de moeilijkheidsgraad omlaag heeft gegooid, maar juist omhoog. Sterker nog, de build die wij aan het spelen waren, had een lagere moeilijkheidsgraad dan de volledige versie, om ons leven niet al te zuur te maken. De Dark Souls 3 boss fights hebben een sterke indruk op ons achtergelaten en wij kunnen dan ook niet wachten om in april met de volledige versie van Dark Souls 3 aan de slag te gaan.