De top 5 beste games van 2018 volgens Rick Dijs

Persoonlijk was 2018 voor mij een uitstekend jaar. Niet alleen nader ik het einde van mijn studie, maar ook kwamen twee jeugddromen van mij uit: ik ging namelijk naar de E3 en naar Amerika. Op gamegebied was het dus een topjaar en dat kan je zien in mijn top. Dit is de top 5 beste games van 2018 volgens Rick!

Net zoals vorig jaar zijn er weer tal van schitterende titels uitgekomen. Mijn immense backlog heb ik ook een beetje bij kunnen werken, zoals het fenomenale Dishonored 2 waar ik pas dit jaar aan toekwam. Toch groeit hij door, want Assasssin’s Creed Odyssey, Shadow of the Tomb Raider en Return of the Obra Dinn moeten nog worden gespeeld. En vanwege schoolperikelen geldt dit ook voor Super Smash Bros. Ultimate. Toch is dit mijn top 5!

Mijn top 5 eindejaarslijstje begint met Rockstar Games’ nieuwste titel: Red Dead Redemption 2. De derde Red Dead game die ik speel en Rockstar weet precies wat zij als ontwikkelaar aan de speler moet geven: een enorme wereld en verbazingwekkend veel oog voor detail. En dat doet de maker dan ook uitstekend.

Ik heb het dan ook al wel vaker gehad dat ik van mijn geliefde paard afstapte en even rondkeek naar de immense pracht en praal die Rockstar op het scherm tovert. De intense eerste uren in het besneeuwde gebied behoren dan ook tot mijn gamehoogtepunten van het jaar en de titel mag dan ook niet in mijn eindejaarslijstje ontbreken.

Geheel toevallig zag ik Celeste langskomen op YouTube en dacht ik dat het een leuke titel zou zijn. Toen had ik nog niet verwacht wat voor een emotionele rollercoaster Celeste eigenlijk zou aanbieden, aangezien de game erg simpel is in opzet.

Jij bent het meisje Madeline en moet de top van de berg bereiken. Klimmen en springen zijn je hulpmiddelen en in het begin lijkt dit niet erg lastig te worden. Maar als er dan andere dimensies aan worden toegevoegd, een duistere Madeline en uitdagende, controllergooiende platformstukjes is het een ander spel. Celeste verraste mij compleet aan het begin van 2018 en het emotionele verhaal van Madeline is schitterend verteld door ontwikkelaar Matt Makes Games. En dan heeft het ook nog een bombastische en fabelachtige soundtrack.

Eén van mijn favoriete striphelden is Spider-Man en ik was dan ook redelijk jaloers op collega Calvin die de game tijdens de E3 al mocht spelen. Hij maakte mij dan ook gek dat het echt een topgame zou worden en in september sprintte ik naar de lokale gameboer om Spider-Man te kopen. Binnen de kortste keren wist ik dat Calvin gelijk had.

Uit mijn hoofd heb ik de game in één week compleet uitgespeeld met alle verzameldingetjes en extra missies en was de constante rush die ik had om Spider-Man te spelen een beetje weggeëbd. Het slingeren door het fantastische New York is echt één van mijn favoriete gamehoogtepunten van dit jaar en ik vroeg mij dan ook af waarom Insomniac Games überhaupt een fast travel systeem had geïmplementeerd in Spider-Man als je zo door de straten kunt slingeren. Een fenomenale game.

Een korte mededeling: ik heb de God of War-games nooit gespeeld. Een PlayStation 3 stond nooit in mijn slaapkamer en ik vond de brutaliteit van de titels nooit echt leuk. Maar de introductie van God of War tijdens de E3 2016 staat mij nog steeds bij en ik was geïntrigeerd door de game. De trailers die volgden maakten mij warmer voor de titel.

Ik zag de game net na de release bij een vriend van mij en kort daarna wist ik dat ik God of War direct moest kopen. De brute actie verveelde geen moment, het RPG-systeem bood ruimte om te experimenteren met de moves en het enerverende en emotionele verhaal tussen vader en zoon is fantastisch verteld door Santa Monica Studios. Een puike prestatie en ik heb de game dan ook helemaal voltooid.

Om eerlijk te zijn is het gamejaar van 2017 moeilijk te overtreffen voor mij. Met één van mijn meest geliefde franchises die vorig jaar een dijk van een game neerzette, The Legend of Zelda, was het afwachten wat dit kalenderjaar zou bieden. De grotere titels hebben mij allemaal goed vastgepakt, maar Hollow Knight omarmde mij, veranderde in een cocon en hield mij meerdere maanden vast. Vast in de fenomenale wereld van Hollow Knight om maar op zoek te gaan naar de uitgang.

De game is dit jaar op de Nintendo Switch uitgekomen en vaak dacht ik: “nog eventjes Hollow Knight” om vervolgens een half uur te laat op een afspraak te komen. Dit komt niet vaak voor, maar de Metroidvania-titel heeft een charme en duistere toon die mij vasthield. Zelfs na meer dan veertig uur ontdekte ik compleet nieuwe gebieden en bleek het avontuur nog lang niet voorbij te zijn.

Hollow Knight is dan ook mijn game van het jaar en dat is ook voor mij een verrassing. Na een complete maand te zijn opgezogen door God of War leek het wel beslist, maar Team Cherry’s product was iets heel anders en verraste mij volledig.

Nu is het weer vooruitkijken en hopen dat 2019 ook weer enkele verrassingen in petto heeft. Ik kijk in ieder geval erg uit naar Cyberpunk 2077, The Outer Worlds, Doom Eternal en Control. We gaan zien of 2019 het huidige kalenderjaar kan overtreffen.