Vijf redenen waarom Watch Dogs dé game van dit voorjaar wordt
Onlangs kregen wij de kans om uitgebreid aan de slag te gaan met Watch Dogs, het nieuwe paradepaardje van Ubisoft. Na de game vier uur gespeeld te hebben, lijkt Watch Dogs één van de topgames van dit voorjaar te worden. Hier zijn vijf redenen waarom dit zomaar het geval kan zijn.
1. Supersmartphone geeft eigen draai een open world gaming
Dat Watch Dogs zich in een grote open wereld afspeelt, is anno 2014 niet eens zo bijzonder. Games als GTA, Saints Row en The Elder Scrolls deden dit immers al vaker, maar Ubisoft heeft met Watch Dogs nog een troef achter de hand. Hoofdpersoon Aiden Pearce kan namelijk niet alleen schieten, racen en knokken, hij heeft ook ten alle tijden de sterkste smartphone ooit in zijn hand.
Hiermee zet hij de stad naar zijn eigen hand, door bijvoorbeeld straatlantaarns op groen te laten springen zodat het verkeer op hol slaat. Een belangrijk nieuw speeltje, omdat het de speler de mogelijkheid geeft om de open wereld te gebruiken om problemen op te lossen. Hierdoor verandert de stad van een grote landmassa met missies in een interactief bolwerk van gebouwen en elektronica.
2. Multiplayer en singleplayer vloeien samen
Naast een aantal standaard multiplayermodi - zoals een race voor acht spelers door de straten van Chicago - wordt de singleplayer ook op een originele manier speelbaar voor meerdere personen. Vergelijk het een beetje met Dark Souls: ook daar ben jij lekker je eigen ding aan het doen totdat een andere speler jouw wereld binnendringt.
Omdat Watch Dogs zich niet in de middeleeuwen afspeelt, is het hier eerst belangrijk dat je de 'Invader' ontdekt in een grote mensenmassa. Met je telefoon in je hand scan je het publiek, op zoek naar de gamer die zich zo onopgemerkt mogelijk probeert te gedragen. Veel tijd om te treuzelen heb je niet, want zolang de indringer in jouw buurt is gaat zijn hackmeter omhoog. Raakt deze de 100%, dan is zijn missie geslaagd en zal hij er met een deel van jouw geld vandoor gaan. Een origineel concept, dat een extra dimensie geeft aan de open wereld.
3. Niet alles is serieus
Het hoofdverhaal van Watch Dogs staat bol van de moordpartijen en serieuze gesprekken, maar dat betekent gelukkig niet dat hoofdpersoon Aiden Pearce de hele dag met een donderwolk boven zijn hoofd rondloopt. Verspreid door de stad zijn allerlei minigames, die een totaal andere kant van de game laten zien. Zo zijn er virtual reality missies waarbij je met een laser aliens wegzappt, en verander je door het gebruik van cyberdrugs in een gigantische robotspin die zoveel mogelijk chaos moet veroorzaken om punten te verdienen.
Tijdens deze zijmissies kwam Watch Dogs ineens dicht in de buurt van de gestoorde missies van een game als Saints Row (zonder het grove taalgebruik). Een prima afleiding dus, als je even klaar bent met alle boze gezichten en schokkende scenes.
4. Eindelijk een Companion App die de moeite waard is?
De afgelopen paar jaar hebben we tientallen apps voorbij zien komen die de game-ervaring moesten verrijken. Jammer genoeg kwamen de meeste Companion Apps niet verder dan het presenteren van een interactieve kaart, waar je eigenlijk nooit naar keek. Watch Dogs probeert het anders aan te pakken. Met de (gratis) app die je kunt downloaden voor iOS en Android, introduceert de game een unieke modus die alleen in samenwerking met deze app te spelen is.
Terwijl de consolespeler door de stad rijdt en zoveel mogelijk checkpoints pakt, is de tabletspeler druk bezig om ervoor te zorgen dat hij zijn doel niet haalt. Dit doet hij door politietroepen in te zetten, en de wereld te vervormen in het nadeel van de consolegamer. Stoplichten springen op groen zodat het verkeer zich ophoopt, gasleidingen ontploffen. De vraag is hoelang dit leuk blijft, maar wij zijn allang blij dat Ubisoft iets nieuws probeert te doen met een dergelijke Companion App.
5. Interessante setting
Bovenstaande vier punten zouden maar weinig betekenen als het verhaal in Watch Dogs niets voorstelde. Gelukkig maar dat de setting erg interessant is. Tegenwoordig is het hacken van andermans gegevens bijna iedere dag in het nieuws, dus is het een fijne afwisseling om zelf eens een keer achter de knoppen te staan van deze hackwereld. Aiden heeft bovendien zijn eigen motieven om zijn leven keer op keer op het spel te zetten, die langzaam maar zeker duidelijk zullen worden naarmate het verhaal vordert. Wij kijken in ieder geval erg uit om meer te ontdekken over deze mysterieuze antiheld die niet alleen Chicago, maar hopelijk ook het open world genre op zijn kop zet.